Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata

Piłat z Pontu – charakterystyka postaci

Autor: Ewa Petniak

Próbował zatem wpłynąć na oskarżycieli - przedstawicieli Sanhedrynu (arcykapłanów). Rozmawiał w tej sprawie z Kajfaszem. Sugerował mu zmianę decyzji – wolał, żeby ze względu na nadchodzące święto Paschy uwolniono Ha – Nocri, a nie Bar Rabbana – zabójcę jednego z legionistów. Kajfasz był nieprzejednany: „Nie pokój, o, nie pokój przyniósł nam do Jeruszalaim ten wichrzyciel, a ty, którego nazywają Jeźdźcem Złotej Włóczni, doskonale o tym wiesz.. Tyś go chciał wypuścić po to, by podburzał lud, by natrząsał się z religii i przywiódł lud pod rzymskie miecze! Ale ja, arcykapłan judejski, póki życia mego, wiary naszej hańbić nie pozwolę i lud mój osłonię!” Piłat groził mu, lecz wyrok był już podpisany.

W ostatnich powieściowych scenach widzimy procuratora siedzącego na ogromnym pustkowiu, towarzyszy mu tylko wierny Banga. Piłat wiedzie dialog z samym sobą i żali się sobie, „(...) że przyszło mu zagrać niedobrą rolę. (...) ponieważ nie zdążył czegoś dopowiedzieć wówczas, dawno temu, czternastego dnia wiosennego miesiąca nisan.(...)swój monolog o księżycu często uzupełnia stwierdzeniem, ze nade wszystko w świeci nienawidzi własnej nieśmiertelności i swej niebywałej sławy. Utrzymuje, ze chętnie by się zamienił z obdartym włóczęgą Mateuszem Lewitą.”

Wielki hegemon stchórzył z obawy przed gniewem Cezara, choć nie był przecież człowiekiem pozbawionym odwagi. Zwano go Jeźdźcem Złotej Włóczni. W Dolinie Dziewic zaciekle walczył o jednego ze swoich żołnierzy – Marka Szczurzą Śmierć: „(...) nieoczekiwanie zaczął krzyczeć Piłat, a krzyczał głosem tak strasznym, że Jeszua aż się cofnął. Takim głosem przed laty w Dolinie Dziewic wołał Piłat do swoich jezdnych: „Rąb ich! Rąb ich! Olbrzym Szczurza Śmierć jest otoczony!”

Był inteligentny i sprytny. W dziele Bułhakowa obserwujemy go jako przebiegłego intryganta – pomysłodawcę podstępnego planu zgładzenia Judy z Kiriatu. Pogardzał tym, który zdradził niewinnego filozofa. O swoim uczynku, który w pewnym sensie miał odkupić ciążącą na nim winę, opowiadał Mateuszowi Lewicie:
„ (...) Juda został już zabity tej nocy.
– Kto to uczynił?
– Nie bądź zazdrosny – szczerząc zęby, odpowiedział Piłat i zatarł ręce – obawiam się, że miał i innych wyznawców poza tobą.
– Kto to uczynił? – powtórzył szeptem Lewita.
Piłat powiedział mu:
- Ja to uczyniłem. (...)
- Uczyniłem, oczywiście, niewiele, ale bądź co bądź uczyniłem to ja.”

Piłat z Pontu reprezentuje jednostkę tragiczną uwikłaną w konflikt wewnętrzny, nieszczęśliwą z powodu najstraszniejszej ludzkiej słabości – tchórzostwa. Nie potrafi pokonać własnych lęków. Dumając nad przyszłością swego losu, ujawnia cechy egoisty. Boi się o swoje życie. Postępuje wbrew temu, co dyktuje mu sumienie, rozum i intuicja. Jego karą jest trwająca od wieków rozterka – dręcząca myśl o niemożności ocalenia wędrownego myśliciela, który zafascynował go swoją osobowością, poglądami. Procurator potajemnie zostaje jego wyznawcą. W majakach sennych widuje siebie – oprawcę i skazańca wiodących moralno – filozoficzne dysputy na wspólnych przechadzkach: „ (...) a kiedy śpi, śni mu się ciągle to samo – pasmo księżycowego światła, którym chciałby iść i rozmawiać z więźniem Ha – Nocri (...)” Nieznośne bóle głowy, niewypowiedziana dawno temu myśl to tylko jeden wymiar duchowych cierpień Piłata. Jest samotny, opuściła go wiara w ludzi, jedyny przyjaciel jakiego posiada to pies: „ – Szkoda tylko – ciągnął związany Ha – Nocri (...), że zbytnio jesteś zamknięty w sobie i zupełnie opuściła cię wiara w ludzi. Przyznasz przecież, ze nie można wszystkich swoich uczuć przelewać na psa. Smutne jest twoje życie, hegemonie – w tym miejscu mówiący pozwolił sobie na uśmiech.”

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe Mistrz i Małgorzata – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji „Mistrza i Małgorzaty” Świat przedstawiony w powieści „Mistrz i Małgorzata” – realizm i fantastyka Znaczenie tytułu i motta „Mistrza i Małgorzaty” Główne wątki „Mistrza i Małgorzaty” Michaił Bułhakow – życie i twórczość Problematyka moralno – filozoficzna w „Mistrzu i Małgorzacie” Obraz Moskwy lat trzydziestych XX wieku – w oparciu o powieść „Mistrz i Małgorzata” Język „Mistrza i Małgorzaty” „Mistrz i Małgorzata” jako arcydzieło literatury światowej Polifoniczność narracji w powieści Bułhakowa Kompozycja i struktura „Mistrza i Małgorzaty” Problematyka władzy w „Mistrzu i Małgorzacie” Historia Poncjusza Piłata i Jeszui Ha - Nocri Historia miłości mistrza i Małgorzaty „Mistrz i Małgorzata” jako parabola „Powieść w powieści” na przykładzie „Mistrza i Małgorzaty” Humor w „Mistrzu i Małgorzacie” Twórczość Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata” jako powieść wielogatunkowa Nawiązania w „Mistrzu i Małgorzacie” Motyw miłości w „Mistrzu i Małgorzacie” Wybrane adaptacje „Mistrza i Małgorzaty” Plan wydarzeń „Mistrza i Małgorzaty” Najważniejsze cytaty „Mistrza i Małgorzaty” Bibliografia
Bohaterowie
Małgorzata – charakterystyka postaci Mistrz – charakterystyka postaci Jeszua Ha-Nocri charakterystyka postaci Wizja szatana (Woland) „Mistrza i Małgorzaty” Piłat z Pontu – charakterystyka postaci Charakterystyka bohaterów powieści mistrza Charakterystyka gości z zaświatów - Woland i jego świta Charakterystyka pozostałych bohaterów „Mistrza i Małgorzaty”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies