Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Żeromskiego

„Doktor Piotr” - stereszczenie opowiadania

Autor: Karolina Marl�ga

Nieopodal budowy kolei znajdowała się wielka, wapienna góra. Po dokładnym zbadaniu wzniesienia przez inżyniera, okazało się, że znajdowały się w nim pokłady gliny. Któregoś dnia inżynier z Cedzyną pojechali furmanką do leżącego u podnóża góry folwarku Zapłocie. Mieszkał tam Polichnowicz – trzydziestoletni właściciel dworku, budynków gospodarczych i gorzelni. Mimo, iż był absolwentem szkoły rolniczej w Dublanach pod Lwowem, nie umiał zarządzać gospodarką, a przejętą po ojcu ziemię doprowadził do doszczętnej ruiny. Bijakowski przedstawił mu propozycję kupna góry, nazwanej „Świńską Krzywdą”, za sto rubli, na co ten z ochotą się zgodził.

Po paru dniach Teodor sprowadził maszynę do wyrobu cegły, która stanęła u podnóża góry. Inżynier zatrudnił również kilku ludzi do pracy w cegielni. Gdy pierwsze lokomotywy zaczęły jeździć, Teodor odkupił za parę setek rubli cały folwark Polichnowicza. Gdy były właściciel majątku wyjechał, inżynier nie miał pomysłu na zagospodarowanie ugorów. W tym czasie Cedzyna nadal marzył o pracy w wiejskim folwarku, co pozwoliłoby mu wrócić „na łono natury”, do uprawy ziemi, którą tak kochał. Oczekiwał, że zrealizowanie pragnienia umożliwi mu inżynier. Bujakowski rozparcelował jednak majątek, sprzedając go po kawałku „indywidualistom” (określenie chłopów kupujących dworskie parcele, bez pomocy banków), pozostawiając sobie dworek, skalistą górę i kawałek ziemi. Chłopi sprowadzili swe rodziny i cały dobytek, kopali studnie, budowali domy i grodzili swe parcele. Na wiosnę zaś zaczęli obsiewać pola.

Dla nowoprzybyłych do pracy w cegielni ludzi inżynier wybudował mieszkania. Dominik zamieszkał w dwóch izbach, w dworze Bijakowskiego, który uczył go produkcji i zarządzania kopalniami gliny. Wyjeżdżając w interesach, powierzył mu całą produkcję. Od tej pory Cedzyna, od świtu do nocy, zajmował się bez chwili odpoczynku cegielnią, cały czas tęskniąc za synem.

Pewnego zimowego ranka ktoś zapukał do okna mieszkania Dominika. Gdy otworzył drzwi, ujrzał swego syna, ubranego w krótkie palto i trzymającego w ręku walizkę. Zdziwiony tym widokiem (Piotr pisał, iż wyjeżdża do Anglii), poczuł ogromne szczęście. Mężczyźni przywitali się, a zmęczony kilkudniową podróżą pociągiem syn poszedł spać do drugiej izby. Gdy w końcu się przebudził, ujrzał starego ojca siedzącego pod piecem. Wtedy wyznał, że zrezygnował z wyjazdu do Anglii.

„Doktor Piotr” - stereszczenie opowiadania

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: