Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Żeromskiego
Siłaczka jest opowieścią o tak uniwersalnych sprawach, jak dążenie do celu czy uleganie przeciwnościom losu. Poznajemy z jej kart takie postawy, jak altruizm, heroizm, poświęcenie, czy całkiem inne: konformizm, ugodowość.
W swej kilkunastostronicowej noweli Stefan Żeromski przedstawił historię dwojga młodych ludzi, których losy zetknęły się w czasach studenckich, by skrzyżować się po kilku latach w momencie śmierci jednego z bohaterów.
W części retrospektywnej poznajemy StasiÄ™ BozowskÄ… i PawÅ‚a Obareckiego sprzed kilku lat. Ona byÅ‚a wówczas siedemnastoletniÄ…, żywÄ… i ambitnÄ… dziewczynÄ…, wielbicielkÄ… Darwina. MarzyÅ‚a o medycznych studiach za granicÄ…. On z kolei, nazywany przez kolegów: „refleksjonistÄ…, marzycielem, wielkim leniuchem, zresztÄ… przyszłą sÅ‚awÄ…”, byÅ‚ ubogim studentem czwartego roku medycyny, pragnÄ…cym szerzyć wÅ›ród najbiedniejszych zasady higieny i profilaktyki.
Å»ycie i jego twarde reguÅ‚y sprawiÅ‚y jednak, że Obarecki, z aktywnego i pomocnego mÅ‚odzieÅ„ca staÅ‚ siÄ™ zgorzkniaÅ‚ym i ospaÅ‚ym mieszkaÅ„cem Obrzydłówka. CzÅ‚onkiem miejscowej, prowincjonalnej elity, przyjmujÄ…cej pacjentów w myÅ›l zasady: „dawajcie pieniÄ…dze i wynoÅ›cie siÄ™…”. Stasia Bozowska, tytuÅ‚owa SiÅ‚aczka, z kolei poÅ›wiÄ™ciÅ‚a mÅ‚odość i szansÄ™ na rodzinne ciepÅ‚o dla realizacji tego, w co wierzyÅ‚a. UmarÅ‚a, do koÅ„ca szerzÄ…c ideaÅ‚ pracy u podstaw.
Stefan Żeromski wypowiada się w swym utworze na wiele ważnych kwestii. W postaci Bozowskiej wyraża swą pochwałę dla postawy altruistycznej, heroicznego wysiłku w celu poprawienia życia opuszczonym i zaniedbanym, wywyższa jej poświęcenie i stawia ją za wzór. Potępia postawę Obareckiego, jego egoizm, słomiany zapał, konformizm. Choć Stanisława napotykała na swej drodze takie same przeszkody, jak on, to jednak potrafiła dotrzymać wierności wyznawanym zasadom.
Nowela jest głosem pisarza w sprawie pozytywistycznych haseł, takich jak praca organiczna i praca u podstaw. Żeromski wykazał, że w konfrontacji z rzeczywistością realizacja wzniosłych idei jest niemożliwa, ponieważ jednostka nie zmieni zbiorowości, nawet, jeżeli dysponuje taką siłą i energią, jak Siłaczka (przecież w końcu ponosi klęskę, nie zmienia sytuacji i pozycji chłopów).
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Problematyka „SiÅ‚aczki”
Autor: Karolina MarlêgaSiÅ‚aczka jest opowieÅ›ciÄ… o tak uniwersalnych sprawach, jak dążenie do celu czy uleganie przeciwnoÅ›ciom losu. Poznajemy z jej kart takie postawy, jak altruizm, heroizm, poÅ›wiÄ™cenie, czy caÅ‚kiem inne: konformizm, ugodowość.
W swej kilkunastostronicowej noweli Stefan Żeromski przedstawił historię dwojga młodych ludzi, których losy zetknęły się w czasach studenckich, by skrzyżować się po kilku latach w momencie śmierci jednego z bohaterów.
W części retrospektywnej poznajemy StasiÄ™ BozowskÄ… i PawÅ‚a Obareckiego sprzed kilku lat. Ona byÅ‚a wówczas siedemnastoletniÄ…, żywÄ… i ambitnÄ… dziewczynÄ…, wielbicielkÄ… Darwina. MarzyÅ‚a o medycznych studiach za granicÄ…. On z kolei, nazywany przez kolegów: „refleksjonistÄ…, marzycielem, wielkim leniuchem, zresztÄ… przyszłą sÅ‚awÄ…”, byÅ‚ ubogim studentem czwartego roku medycyny, pragnÄ…cym szerzyć wÅ›ród najbiedniejszych zasady higieny i profilaktyki.
Å»ycie i jego twarde reguÅ‚y sprawiÅ‚y jednak, że Obarecki, z aktywnego i pomocnego mÅ‚odzieÅ„ca staÅ‚ siÄ™ zgorzkniaÅ‚ym i ospaÅ‚ym mieszkaÅ„cem Obrzydłówka. CzÅ‚onkiem miejscowej, prowincjonalnej elity, przyjmujÄ…cej pacjentów w myÅ›l zasady: „dawajcie pieniÄ…dze i wynoÅ›cie siÄ™…”. Stasia Bozowska, tytuÅ‚owa SiÅ‚aczka, z kolei poÅ›wiÄ™ciÅ‚a mÅ‚odość i szansÄ™ na rodzinne ciepÅ‚o dla realizacji tego, w co wierzyÅ‚a. UmarÅ‚a, do koÅ„ca szerzÄ…c ideaÅ‚ pracy u podstaw.
Stefan Żeromski wypowiada się w swym utworze na wiele ważnych kwestii. W postaci Bozowskiej wyraża swą pochwałę dla postawy altruistycznej, heroicznego wysiłku w celu poprawienia życia opuszczonym i zaniedbanym, wywyższa jej poświęcenie i stawia ją za wzór. Potępia postawę Obareckiego, jego egoizm, słomiany zapał, konformizm. Choć Stanisława napotykała na swej drodze takie same przeszkody, jak on, to jednak potrafiła dotrzymać wierności wyznawanym zasadom.
Nowela jest głosem pisarza w sprawie pozytywistycznych haseł, takich jak praca organiczna i praca u podstaw. Żeromski wykazał, że w konfrontacji z rzeczywistością realizacja wzniosłych idei jest niemożliwa, ponieważ jednostka nie zmieni zbiorowości, nawet, jeżeli dysponuje taką siłą i energią, jak Siłaczka (przecież w końcu ponosi klęskę, nie zmienia sytuacji i pozycji chłopów).
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies