Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele

Poeta - charakterystyka

Autor: Karolina Marl�ga

Wyspiański ukazuje go jako bawidamka flirtującego z dwiema kobietami naraz (z Maryną i Rachelą). Staranny dobór słów w wypowiedziach świadczy o jego kunszcie literackim.

Bohater ten stoi z boku, nie tańczy, izoluje się od chłopów. Czuje się od nich lepszy. Wywyższa się. Mówi o sobie:

„Jestem sobie pan, żurawiec;
zlatam, jak się ma na lato(…)”.

Wypowiedź ta jest nawiązaniem do autentycznej cechy Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który był z zamiłowania podróżnikiem.

Jest negatywnie nastawiony do chłopomani, którą wykazują się Pan Młody i Gospodarz. Nie wie, czym się zachwycają w zwyczajnych dla niego chłopach. Swój stosunek do sojuszu inteligencji z chłopstwem zawarł w słowach skierowanych do Czepca:

„No pewnie, my do Sasa, wy do lasa”.

Wewnętrznie targa nim chęć robienia rzeczy wielkich. Chciałby wziąć udział w czymś naprawdę wspaniałym. Czuje się jednak przytłoczony pospolitością:

„(…) a tu pospolitość skrzeczy,
a tu pospolitość tłoczy,
włazi w usta, uszy, oczy; (…)”.

Wraz z Rachelą wpada na pomysł zaproszenia fantastycznych gości na wesele. Poeta po spotkaniu z Rycerzem – Zawiszą Czarnym nabiera optymizmu i chęci walki o niepodległość ojczyzny. Ulatnia się ona wraz z nadejściem poranka. Podobnie jak inni krakusi, nie cieszy się dobrą opinią u Czepca. Wchodzi z nim w otwarty konflikt.

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie „Wesele” - streszczenie szczegółowe	„Wesele” - plan wydarzeń Geneza „Wesela” Wyspiańskiego Stanisław Wyspiański - biografia Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego „Wesele” jako dramat narodowy „Wesele” jako dramat neoromantyczny „Wesele” jako dramat symboliczny „Wesele” jako dramat fantastyczny „Wesele” jako dramat realistyczny Symboliczne zakończenie „Wesela” Symbolika przedmiotów w „Weselu” Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego Struktura i odmiany dramatu w „Weselu” Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego Stylizacja na gwarę w „Weselu” „Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego Symbolika w „Weselu” Najważniejsze cytaty „Wesela” Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze Bibliografia Premiera spektaklu „Wesele”
Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory Panna Młoda - charakterystyka Pan Młody - charakterystyka Dziennikarz - charakterystyka Poeta - charakterystyka Gospodyni - charakterystyka Rachel - charakterystyka Czepiec - charakterystyka Żyd - charakterystyka Radczyni - charakterystyka Nos - charakterystyka Jasiek - charakterystyka Marysia - charakterystyka Ojciec - charakterystyka Dziad - charakterystyka Klimina - charakterystyka Ksiądz - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Wesela”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies