Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
W „Weselu” Wyspiański przedstawił współczesną sobie sytuację. Opisał bohaterów i panującą obyczajowość. Scharakteryzował cechy postaci oraz poszczególnych grup społecznych.
W swoim opisie autor odwołał się do wielu powszechnych stereotypów. Część z nich jest aktualna do dziś. Wyobrażenia Mieszkańców miast o życiu na wsi są często wyidealizowane. Wieś kojarzy się z sielanką i życiem w zgodzie z prawami natury. Nie ma to zbyt wiele wspólnego z prawdą. Przekonanie inteligencji o wyższości także się nie straciło na czasie. Wywyższanie się poparte zdobytym wykształceniem spotykamy do dziś.
Wyspiański przedstawia też ogólną cechę kierowania się stereotypami w życiu. Współcześnie także polegamy w swoich sądach na powszechnych opiniach. Łatwo posłużyć się gotowymi opiniami w stosunkach międzyludzkich. Służy to także ocenie przeszłości i wydarzeń historycznych. Polityka historyczna we współczesnej Polsce odgrywa niemałe znaczenie. Stereotypy zniekształcają rzeczywistość. Emocje w działaniu wpływają na ich racjonalizm.
Poszczególne wady i zalety są także ponadczasowe. Zarówno te dotyczące jednostek, jak i całego społeczeństwa. Polacy w oczach Wyspiańskiego wolą słowa od czynów. Wiele mówią o tym, co by zrobili. Nie podejmują żadnych realnych kroków. Są tez zapatrzeni w przeszłość. Żyją chwałą minionych chwil. Sami nie są w stanie działać.
Autor pokazał też takie cechy, jak pijaństwo (Nos), porywczość i skłonność do awantur (Czepiec). Ukazał chłopomanię – płytką miłość do wsi (Pan Młody). Poddał też krytyce przywiązanie do rzeczy małostkowych i materialnych (Jasiek, Gospodyni). W chłopach docenił zaradność, szacunek dla tradycji i realistyczne patrzenie na świat (Panna Młoda).
Najbardziej aktualne jest diagnoza polskiego społeczeństwa. Autor pokazuje, że jest ono skłócone. Nie jest zdolne do kompromisów. Każde stronnictwo myśli o swoich interesach.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego
Autor: Jakub RudnickiW „Weselu” Wyspiański przedstawił współczesną sobie sytuację. Opisał bohaterów i panującą obyczajowość. Scharakteryzował cechy postaci oraz poszczególnych grup społecznych.
W swoim opisie autor odwołał się do wielu powszechnych stereotypów. Część z nich jest aktualna do dziś. Wyobrażenia Mieszkańców miast o życiu na wsi są często wyidealizowane. Wieś kojarzy się z sielanką i życiem w zgodzie z prawami natury. Nie ma to zbyt wiele wspólnego z prawdą. Przekonanie inteligencji o wyższości także się nie straciło na czasie. Wywyższanie się poparte zdobytym wykształceniem spotykamy do dziś.
Wyspiański przedstawia też ogólną cechę kierowania się stereotypami w życiu. Współcześnie także polegamy w swoich sądach na powszechnych opiniach. Łatwo posłużyć się gotowymi opiniami w stosunkach międzyludzkich. Służy to także ocenie przeszłości i wydarzeń historycznych. Polityka historyczna we współczesnej Polsce odgrywa niemałe znaczenie. Stereotypy zniekształcają rzeczywistość. Emocje w działaniu wpływają na ich racjonalizm.
Poszczególne wady i zalety są także ponadczasowe. Zarówno te dotyczące jednostek, jak i całego społeczeństwa. Polacy w oczach Wyspiańskiego wolą słowa od czynów. Wiele mówią o tym, co by zrobili. Nie podejmują żadnych realnych kroków. Są tez zapatrzeni w przeszłość. Żyją chwałą minionych chwil. Sami nie są w stanie działać.
Autor pokazał też takie cechy, jak pijaństwo (Nos), porywczość i skłonność do awantur (Czepiec). Ukazał chłopomanię – płytką miłość do wsi (Pan Młody). Poddał też krytyce przywiązanie do rzeczy małostkowych i materialnych (Jasiek, Gospodyni). W chłopach docenił zaradność, szacunek dla tradycji i realistyczne patrzenie na świat (Panna Młoda).
Najbardziej aktualne jest diagnoza polskiego społeczeństwa. Autor pokazuje, że jest ono skłócone. Nie jest zdolne do kompromisów. Każde stronnictwo myśli o swoich interesach.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies