Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele

Najważniejsze cytaty „Wesela”

Autor: Jakub Rudnicki

Duża część cytatów z Wesela weszła na stałe do języka polskiego. Większość funkcjonuje na zasadzie porzekadeł.

„A, ja myśle, ze panowie
duza by juz mogli mieć,
ino oni nie chcom chcieć!”

Czepiec do Dziennikarza

„Wyście sobie, a my sobie.
Każden sobie rzepkę skrobie”

Radczyni do Kliminy

„No, pan się narodowo bałamuci,
panu wolno – a to ładny krój –
to już było”

Żyd do Pana Młodego

„Jak się żenić, to się żenić!”

Pan Młody do Radczyni

„(…) tak by gdzieś het gnało, gnało,
tak by się nam serce śmiało
do ogromnych, wielkich rzeczy (…)”
a tu pospolitość skrzeczy,
a tu pospolitość tłoczy,
włazi w usta, uszy, oczy; (…)”

Poeta do Gospodarza

„Każden ogień swój zapala,
każden swoją świętość święci…”

Gospodarz do Poety

„A bo chłop i ma coś z Piasta,
coś z tych królów Piastów – wiele!
(…) bardzo wiele, wiele z Piasta;
chłop potęgą jest i basta”

Gospodarz do Poety

„Taka szopka,
bo to nie kosztuje nic
potańcować sobie raz:
jeden Sas, a drugi w las”

Żyd do Dziada

„Wina ojca idzie w syna;
niegodnych synowie niegodni;
ten przeklina, ów przeklina –
ród pamięta, brat pamięta,
kto te pozakładał pęta
i że ręka, co przeklęta,
była swoja”

Dziennikarz do Stańczyk

„(…) ale Świętości nie szargać,
bo trza, żeby święte były,
ale Świętości nie szargać:
to boli”

Stańczyk do Dziennikarza

„Oto naści twoje wiosło;
błądzący w odmętów powodzi,
masz tu kaduceus polski,
mąć nim wodę, mąć”

Stańczyk do Dziennikarza

„Czy my mamy prawo do czego?!!
Czy my mamy jakie prawo żyć…?”

Dziennikarz do Poety
„W powietrzu atmosferyczna zmiana:
chata stała się rozkochana
w polskości – właściwa skala:
żar, co się duchem udziela,
co się na powietrzu spala
jak garść lnu”

Rachel do Poety

„Oni i my – my i oni,
na wyścigi – kto kogo przegoni!”.

Poeta do Rachel

„A kaz tyz ta Polska, a kaz ta?”
Panna Młoda do Poety

Poeta
(…) o niech tak Jagusia przymknie
rękę pod pierś.

Panna Młoda
To zakładka
gorseta, zeszyta troche przyciaśnie.

Poeta
- - - A tam puka?
Panna Młoda
I cóz za tako nauka?
Serce - ! - ?

Poeta
A to Polska właśnie”.

„(…) kasjsim zabył złoty róg,
ostał mi się ino sznur”

Jasiek

„Miałeś, chamie, złoty róg,
miałeś, chamie, czapkę z piór:
czapkę wicher niesie,
róg huka po lesie,
ostał ci się ino sznur
ostał ci się ino sznur”

Chochoł do Jaśka

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie
„Wesele” - streszczenie szczegółowe
Geneza „Wesela” Wyspiańskiego
Stanisław Wyspiański - biografia
„Wesele” - plan wydarzeń
Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego
Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego
Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego
Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego
Struktura i odmiany dramatu w „Weselu”
„Wesele” jako dramat narodowy
„Wesele” jako dramat neoromantyczny
„Wesele” jako dramat symboliczny
„Wesele” jako dramat fantastyczny
„Wesele” jako dramat realistyczny
Symboliczne zakończenie „Wesela”
Symbolika przedmiotów w „Weselu”
Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego
Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego
Stylizacja na gwarę w „Weselu”
„Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego
Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego
Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego
Symbolika w „Weselu”
Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego
Najważniejsze cytaty „Wesela”
Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze
Bibliografia
Premiera spektaklu „Wesele”




Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory
Panna Młoda - charakterystyka
Pan Młody - charakterystyka
Dziennikarz - charakterystyka
Poeta - charakterystyka
Gospodyni - charakterystyka
Żyd - charakterystyka
Rachel - charakterystyka
Czepiec - charakterystyka
Radczyni - charakterystyka
Nos - charakterystyka
Jasiek - charakterystyka
Ojciec - charakterystyka
Dziad - charakterystyka
Klimina - charakterystyka
Ksiądz - charakterystyka
Marysia - charakterystyka
Pozostali bohaterowie „Wesela”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies