Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
Pierwowzór:
Panna Młoda to Jadwiga Mikołajczykówna, najmłodsza córka Jacka Mikołajczyka. Wychowywała się właściwie w domu Tetmajerów, ponieważ jej starsza siostra Hanna była żoną Włodzimierza. W 1900 roku miała około 16 lat. Wszyscy, którzy ją znali twierdzili, iż ta subtelna, delikatna, drobna „oświecona”, przepełniona duchem patriotyzmu (ukończyła szkołę ludową, więc z pewnością słowa włożone w jej usta przez Wyspiańskiego: „A kaz tyz ta Polska(…)” głęboko ją dotknęły) dziewczyna w niczym nie przypominała postaci przedstawionej w dramacie.
Grzymała-Siedlecki napisał, iż po wydaniu Wesela:
„(…) można ją było widzieć zalaną łzami, gdy siebie jako Pannę Młodą ujrzała na scenie(…) Podobała jej się może żywotność, żywotność w jaką ją przyodziała wyobraźnia autora, ale nie mogła mu przebaczyć i bodaj do końca życia mu nie przebaczyła mu tego »A kaz ta Polska«”.
W dramacie:
Panna Młoda jest przeciwieństwem swojego męża. Jej wypowiedzi nie wskazują na wykształcenie i obycie. Mocno trzyma się ludowych wierzeń i przesądów (na przykład zakaz zdejmowanie butów podczas wesela). W przeciwieństwie do Pana Młodego, wydaje się być silna i twardo stąpać po ziemi. Jej rozsądek czasami jest wręcz przesadny, np. gdy Pan Młody fantazjuje na temat sadzenia pod oknami ich domu brzóz, ona z miejsca mówi mu:
„Brzoza straśnie sybko pusco,
het ściany we trzy roki ocieni”.
Jest wyraźnie szczęśliwa w towarzystwie Pana Młodego, widać, że go kocha i nie obawia się o ich przyszłość. Gdy Radczyni zarzuca jej, że mąż nie będzie miał z nią o czym rozmawiać, Panna Młoda odpowiada:
„Po cóz by, prose pani, godoł,
jakby mi nie mioł nic powiedzieć,
po cóz by sobie gębe psuł?”.
Język tej postaci jest bodajże najbardziej przesiąknięty ludową gwarą ze wszystkich bohaterów dramatu.
Panna Młoda - charakterystyka
Panna Młoda to Jadwiga Mikołajczykówna, najmłodsza córka Jacka Mikołajczyka. Wychowywała się właściwie w domu Tetmajerów, ponieważ jej starsza siostra Hanna była żoną Włodzimierza. W 1900 roku miała około 16 lat. Wszyscy, którzy ją znali twierdzili, iż ta subtelna, delikatna, drobna „oświecona”, przepełniona duchem patriotyzmu (ukończyła szkołę ludową, więc z pewnością słowa włożone w jej usta przez Wyspiańskiego: „A kaz tyz ta Polska(…)” głęboko ją dotknęły) dziewczyna w niczym nie przypominała postaci przedstawionej w dramacie.
Grzymała-Siedlecki napisał, iż po wydaniu Wesela:
„(…) można ją było widzieć zalaną łzami, gdy siebie jako Pannę Młodą ujrzała na scenie(…) Podobała jej się może żywotność, żywotność w jaką ją przyodziała wyobraźnia autora, ale nie mogła mu przebaczyć i bodaj do końca życia mu nie przebaczyła mu tego »A kaz ta Polska«”.
W dramacie:
Panna Młoda jest przeciwieństwem swojego męża. Jej wypowiedzi nie wskazują na wykształcenie i obycie. Mocno trzyma się ludowych wierzeń i przesądów (na przykład zakaz zdejmowanie butów podczas wesela). W przeciwieństwie do Pana Młodego, wydaje się być silna i twardo stąpać po ziemi. Jej rozsądek czasami jest wręcz przesadny, np. gdy Pan Młody fantazjuje na temat sadzenia pod oknami ich domu brzóz, ona z miejsca mówi mu:
„Brzoza straśnie sybko pusco,
het ściany we trzy roki ocieni”.
Jest wyraźnie szczęśliwa w towarzystwie Pana Młodego, widać, że go kocha i nie obawia się o ich przyszłość. Gdy Radczyni zarzuca jej, że mąż nie będzie miał z nią o czym rozmawiać, Panna Młoda odpowiada:
„Po cóz by, prose pani, godoł,
jakby mi nie mioł nic powiedzieć,
po cóz by sobie gębe psuł?”.
Język tej postaci jest bodajże najbardziej przesiąknięty ludową gwarą ze wszystkich bohaterów dramatu.
Szybki test:
Panna Młoda:a) twardo stąpa po ziemi
b) jest elokwentna i obyta
c) nie kocha swego męża
d) jest romantyczką
Rozwiązanie
Jadwiga Mikołajczykówna:
a) była dumna, że wystąpiła w dramacie wyspiańskiego
b) miała żal do Wyspiańskiego o kreację Panny Młodej
c) żywo przypomina Jadwigę Mikołajczykównę
d) uważała, że Wyspiański wiernie ją odmalował
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies