Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele

Struktura i odmiany dramatu w „Weselu”

Autor: Karolina Marl�ga

Wyspiański zastosował znany już w antyku zabieg trzech jedności: miejsca, akcji i czasu.

Innym nawiązaniem do dramatu antycznego jest wprowadzenie chóru w scenie, w której Pan Młody spotyka Hetmana. Utwór składa się z trzech aktów, które składają się kolejno z 38, 30 i 37 scen.

Akt pierwszy

Jest nazywany przez wielu badaczy „krakowską szopką” . Jednocześnie to komedia społeczno-obyczajowa.

Ten rodzaj dramatu określany jest mianem realistyczno-obyczajowego. Bohaterowie w kolejnych scenach ukazują się głównie w parach. Ich dialogi są często zabawne i nie tworzą spójnej całości. Pary są bardzo trafnie dobrane. Dialogi między postaciami obrazują różnice między inteligencją a chłopami.

W tym akcie poznajemy także cechy osobowości poszczególnych gości weselnych. Ich wady i zalety. W parach, gdzie postaci pochodzą z tej samej klasy społecznej, odnoszą się do siebie z szacunkiem i zrozumieniem. Tłem muzycznym dla rozmów gości, odpoczywających od tańca w świetlicy. Gra typowa muzyka weselna. Dobiega z izby obok. Akt kończy zapowiedź zjawisk fantastycznych. Następuje zaproszenie fantastycznych gości przez Państwa Młodych. Namawiają ich do tego przez Poeta i Rachel.

Akt drugi

Ma podobną konwencję do aktu pierwszego. Mamy w nim do czynienia z innym typem dramatu. To dramat fantastyczny, symboliczny i psychologiczny.

Dzieje się tak za sprawą zjaw. Przybywają one na wesele. Nadają wydarzeniom charakter fantastyczny. Podstawową formą przekazywania treści jest dialog. Prowadzą go bohaterowie dramatu i zjawy.

Każdy fantastyczny gość coś symbolizuje, dlatego mówimy o dramacie symbolicznym.

Bohaterowie spotykają ucieleśnienia swoich marzeń, rozterek i pragnień. Przeżywają wewnętrzne rozdarcie, zwątpienie i lęk. To elementy dramatu psychologicznego. Przybycie ostatniej zjawy – Wernyhory zwiastuje zmianę kierunku akcji w akcie trzecim.

Akt trzeci

Jest zupełnie inny, niż poprzednie dwa. Milknie muzyka weselna. Wprowadzony zostaje większy ruch sceniczny. Pojawiają się sceny zbiorowe. Można zauważyć poszerzenie płaszczyzny scenicznej o dziedziniec przed chatą. Zbierają się na nim okoliczni chłopi. Pojawia się widok na krakowskie Błonia.

Streszczenia	Opracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie „Wesele” - streszczenie szczegółowe	Geneza „Wesela” Wyspiańskiego Stanisław Wyspiański - biografia „Wesele” - plan wydarzeń Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego Struktura i odmiany dramatu w „Weselu” „Wesele” jako dramat narodowy „Wesele” jako dramat neoromantyczny „Wesele” jako dramat symboliczny „Wesele” jako dramat fantastyczny „Wesele” jako dramat realistyczny Symboliczne zakończenie „Wesela” Symbolika przedmiotów w „Weselu” Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego Stylizacja na gwarę w „Weselu” „Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego Symbolika w „Weselu” Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego Najważniejsze cytaty „Wesela” Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze Bibliografia Premiera spektaklu „Wesele”
Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory Panna Młoda - charakterystyka Pan Młody - charakterystyka Dziennikarz - charakterystyka Poeta - charakterystyka Gospodyni - charakterystyka Żyd - charakterystyka Rachel - charakterystyka Czepiec - charakterystyka Radczyni - charakterystyka Nos - charakterystyka Jasiek - charakterystyka Ojciec - charakterystyka Dziad - charakterystyka Klimina - charakterystyka Ksiądz - charakterystyka Marysia - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Wesela”

Struktura i odmiany dramatu w „Weselu”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: