Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele

Struktura i odmiany dramatu w „Weselu”

Autor: Karolina Marlga

Wyspiański zastosował znany już w antyku zabieg trzech jedności: miejsca, akcji i czasu.

Innym nawiązaniem do dramatu antycznego jest wprowadzenie chóru w scenie, w której Pan Młody spotyka Hetmana. Utwór składa się z trzech aktów, które składają się kolejno z 38, 30 i 37 scen.

Akt pierwszy

Jest nazywany przez wielu badaczy „krakowską szopką” . Jednocześnie to komedia społeczno-obyczajowa.

Ten rodzaj dramatu określany jest mianem realistyczno-obyczajowego. Bohaterowie w kolejnych scenach ukazują się głównie w parach. Ich dialogi są często zabawne i nie tworzą spójnej całości. Pary są bardzo trafnie dobrane. Dialogi między postaciami obrazują różnice między inteligencją a chłopami.

W tym akcie poznajemy także cechy osobowości poszczególnych gości weselnych. Ich wady i zalety. W parach, gdzie postaci pochodzą z tej samej klasy społecznej, odnoszą się do siebie z szacunkiem i zrozumieniem. Tłem muzycznym dla rozmów gości, odpoczywających od tańca w świetlicy. Gra typowa muzyka weselna. Dobiega z izby obok. Akt kończy zapowiedź zjawisk fantastycznych. Następuje zaproszenie fantastycznych gości przez Państwa Młodych. Namawiają ich do tego przez Poeta i Rachel.

Akt drugi

Ma podobną konwencję do aktu pierwszego. Mamy w nim do czynienia z innym typem dramatu. To dramat fantastyczny, symboliczny i psychologiczny.

Dzieje się tak za sprawą zjaw. Przybywają one na wesele. Nadają wydarzeniom charakter fantastyczny. Podstawową formą przekazywania treści jest dialog. Prowadzą go bohaterowie dramatu i zjawy.

Każdy fantastyczny gość coś symbolizuje, dlatego mówimy o dramacie symbolicznym.

Bohaterowie spotykają ucieleśnienia swoich marzeń, rozterek i pragnień. Przeżywają wewnętrzne rozdarcie, zwątpienie i lęk. To elementy dramatu psychologicznego. Przybycie ostatniej zjawy – Wernyhory zwiastuje zmianę kierunku akcji w akcie trzecim.

Akt trzeci

Jest zupełnie inny, niż poprzednie dwa. Milknie muzyka weselna. Wprowadzony zostaje większy ruch sceniczny. Pojawiają się sceny zbiorowe. Można zauważyć poszerzenie płaszczyzny scenicznej o dziedziniec przed chatą. Zbierają się na nim okoliczni chłopi. Pojawia się widok na krakowskie Błonia.
Dodatkowo następuje stopniowa zmiana oświetlenia izby. Akcja toczy się o świcie.

W tym akcie rozgrywa się dramat narodowy. Bohaterowie zaprzestali zabawy na rzecz organizacji powstania. Akcja znacznie nabiera tempa. Cechy poznawanych przez pierwsze dwa akty postaci mają teraz kluczowe znaczenie. Z każdą kolejną sceną budowana jest dramaturgia. Sprawia to oczekiwanie na sygnał do rozpoczęcia powstania, jakim ma być przyjazd Wernyhory z Archaniołem.

Symbolizm przechodzi w tym akcie ze zjaw na przedmioty . To: złoty róg, sznur, czapka z pawim piórem. Zbudowane zostały sceny symboliczne. To zasłuchanie, chocholi taniec, błędne koło.

Punktem kulminacyjnym jest pojawienie się Jaśka zamiast Wernyhory w drzwiach izby. Zakończenie stanowi zbiorowy taniec bohaterów do gry i śpiewu Chochoła.

Szybki test:

Akt pierwszy kończy:
a) zapowiedź chocholego tańca
b) zapowiedź obrzędu wywoływania duchów
c) zapowiedź zjawisk fantastycznych
d) zapowiedź oczepin
Rozwiązanie

Muzyki weselnej nie słychać:
a) w pierwszym i ostatnim akcie
b) w trzecim akcie
c) w pierwszym akcie
d) w drugim i trzecim akcie
Rozwiązanie

"Krakowską szopką" nazywany jest:
a) ostatni akt Wesela
b) drugi akt Wesela
c) Pierwszy i ostatni akt Wesela
d) pierwszy akt Wesela
Rozwiązanie

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie
„Wesele” - streszczenie szczegółowe
„Wesele” - plan wydarzeń
Geneza „Wesela” Wyspiańskiego
Stanisław Wyspiański - biografia
Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego
Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego
Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego
Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego
Struktura i odmiany dramatu w „Weselu”
„Wesele” jako dramat narodowy
„Wesele” jako dramat neoromantyczny
„Wesele” jako dramat symboliczny
„Wesele” jako dramat fantastyczny
„Wesele” jako dramat realistyczny
Symboliczne zakończenie „Wesela”
Symbolika przedmiotów w „Weselu”
Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego
Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego
Stylizacja na gwarę w „Weselu”
„Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego
Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego
Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego
Symbolika w „Weselu”
Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego
Najważniejsze cytaty „Wesela”
Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze
Bibliografia
Premiera spektaklu „Wesele”




Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory
Panna Młoda - charakterystyka
Pan Młody - charakterystyka
Dziennikarz - charakterystyka
Poeta - charakterystyka
Gospodyni - charakterystyka
Żyd - charakterystyka
Rachel - charakterystyka
Czepiec - charakterystyka
Nos - charakterystyka
Jasiek - charakterystyka
Radczyni - charakterystyka
Ojciec - charakterystyka
Dziad - charakterystyka
Klimina - charakterystyka
Ksiądz - charakterystyka
Marysia - charakterystyka
Pozostali bohaterowie „Wesela”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies