Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
Wyspiański zastosował znany już w antyku zabieg trzech jedności: miejsca, akcji i czasu.
Innym nawiązaniem do dramatu antycznego jest wprowadzenie chóru w scenie, w której Pan Młody spotyka Hetmana. Utwór składa się z trzech aktów, które składają się kolejno z 38, 30 i 37 scen.
Akt pierwszy
Jest nazywany przez wielu badaczy „krakowską szopką” . Jednocześnie to komedia społeczno-obyczajowa.
Ten rodzaj dramatu określany jest mianem realistyczno-obyczajowego. Bohaterowie w kolejnych scenach ukazują się głównie w parach. Ich dialogi są często zabawne i nie tworzą spójnej całości. Pary są bardzo trafnie dobrane. Dialogi między postaciami obrazują różnice między inteligencją a chłopami.
W tym akcie poznajemy także cechy osobowości poszczególnych gości weselnych. Ich wady i zalety. W parach, gdzie postaci pochodzą z tej samej klasy społecznej, odnoszą się do siebie z szacunkiem i zrozumieniem. Tłem muzycznym dla rozmów gości, odpoczywających od tańca w świetlicy. Gra typowa muzyka weselna. Dobiega z izby obok. Akt kończy zapowiedź zjawisk fantastycznych. Następuje zaproszenie fantastycznych gości przez Państwa Młodych. Namawiają ich do tego przez Poeta i Rachel.
Akt drugi
Ma podobną konwencję do aktu pierwszego. Mamy w nim do czynienia z innym typem dramatu. To dramat fantastyczny, symboliczny i psychologiczny.
Dzieje się tak za sprawą zjaw. Przybywają one na wesele. Nadają wydarzeniom charakter fantastyczny. Podstawową formą przekazywania treści jest dialog. Prowadzą go bohaterowie dramatu i zjawy.
Każdy fantastyczny gość coś symbolizuje, dlatego mówimy o dramacie symbolicznym.
Bohaterowie spotykają ucieleśnienia swoich marzeń, rozterek i pragnień. Przeżywają wewnętrzne rozdarcie, zwątpienie i lęk. To elementy dramatu psychologicznego. Przybycie ostatniej zjawy – Wernyhory zwiastuje zmianę kierunku akcji w akcie trzecim.
Akt trzeci
Jest zupełnie inny, niż poprzednie dwa. Milknie muzyka weselna. Wprowadzony zostaje większy ruch sceniczny. Pojawiają się sceny zbiorowe. Można zauważyć poszerzenie płaszczyzny scenicznej o dziedziniec przed chatą. Zbierają się na nim okoliczni chłopi. Pojawia się widok na krakowskie Błonia.
Dodatkowo następuje stopniowa zmiana oświetlenia izby. Akcja toczy się o świcie. Struktura i odmiany dramatu w „Weselu”
Autor: Karolina MarlgaWyspiański zastosował znany już w antyku zabieg trzech jedności: miejsca, akcji i czasu.
Innym nawiązaniem do dramatu antycznego jest wprowadzenie chóru w scenie, w której Pan Młody spotyka Hetmana. Utwór składa się z trzech aktów, które składają się kolejno z 38, 30 i 37 scen.
Akt pierwszy
Jest nazywany przez wielu badaczy „krakowską szopką” . Jednocześnie to komedia społeczno-obyczajowa.
Ten rodzaj dramatu określany jest mianem realistyczno-obyczajowego. Bohaterowie w kolejnych scenach ukazują się głównie w parach. Ich dialogi są często zabawne i nie tworzą spójnej całości. Pary są bardzo trafnie dobrane. Dialogi między postaciami obrazują różnice między inteligencją a chłopami.
W tym akcie poznajemy także cechy osobowości poszczególnych gości weselnych. Ich wady i zalety. W parach, gdzie postaci pochodzą z tej samej klasy społecznej, odnoszą się do siebie z szacunkiem i zrozumieniem. Tłem muzycznym dla rozmów gości, odpoczywających od tańca w świetlicy. Gra typowa muzyka weselna. Dobiega z izby obok. Akt kończy zapowiedź zjawisk fantastycznych. Następuje zaproszenie fantastycznych gości przez Państwa Młodych. Namawiają ich do tego przez Poeta i Rachel.
Akt drugi
Ma podobną konwencję do aktu pierwszego. Mamy w nim do czynienia z innym typem dramatu. To dramat fantastyczny, symboliczny i psychologiczny.
Dzieje się tak za sprawą zjaw. Przybywają one na wesele. Nadają wydarzeniom charakter fantastyczny. Podstawową formą przekazywania treści jest dialog. Prowadzą go bohaterowie dramatu i zjawy.
Każdy fantastyczny gość coś symbolizuje, dlatego mówimy o dramacie symbolicznym.
Bohaterowie spotykają ucieleśnienia swoich marzeń, rozterek i pragnień. Przeżywają wewnętrzne rozdarcie, zwątpienie i lęk. To elementy dramatu psychologicznego. Przybycie ostatniej zjawy – Wernyhory zwiastuje zmianę kierunku akcji w akcie trzecim.
Akt trzeci
Jest zupełnie inny, niż poprzednie dwa. Milknie muzyka weselna. Wprowadzony zostaje większy ruch sceniczny. Pojawiają się sceny zbiorowe. Można zauważyć poszerzenie płaszczyzny scenicznej o dziedziniec przed chatą. Zbierają się na nim okoliczni chłopi. Pojawia się widok na krakowskie Błonia.
W tym akcie rozgrywa się dramat narodowy. Bohaterowie zaprzestali zabawy na rzecz organizacji powstania. Akcja znacznie nabiera tempa. Cechy poznawanych przez pierwsze dwa akty postaci mają teraz kluczowe znaczenie. Z każdą kolejną sceną budowana jest dramaturgia. Sprawia to oczekiwanie na sygnał do rozpoczęcia powstania, jakim ma być przyjazd Wernyhory z Archaniołem.
Symbolizm przechodzi w tym akcie ze zjaw na przedmioty . To: złoty róg, sznur, czapka z pawim piórem. Zbudowane zostały sceny symboliczne. To zasłuchanie, chocholi taniec, błędne koło.
Punktem kulminacyjnym jest pojawienie się Jaśka zamiast Wernyhory w drzwiach izby. Zakończenie stanowi zbiorowy taniec bohaterów do gry i śpiewu Chochoła.
Szybki test:
Akt pierwszy kończy:a) zapowiedź chocholego tańca
b) zapowiedź obrzędu wywoływania duchów
c) zapowiedź zjawisk fantastycznych
d) zapowiedź oczepin
Rozwiązanie
Muzyki weselnej nie słychać:
a) w pierwszym i ostatnim akcie
b) w trzecim akcie
c) w pierwszym akcie
d) w drugim i trzecim akcie
Rozwiązanie
"Krakowską szopką" nazywany jest:
a) ostatni akt Wesela
b) drugi akt Wesela
c) Pierwszy i ostatni akt Wesela
d) pierwszy akt Wesela
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies