Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
Pierwowzór:
Lucjan Rydel (urodził się w 1870 roku, a zmarł w 1918) był poetą i dramaturgiem. Wywodził się z rodziny krakowskich profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, którą musiał długo przekonywać do zaakceptowania decyzji związania się z Jadwigą. Jego chłopomania nie była wynikiem „mody”, ponieważ jak twierdzą badacze literatury - jego uczucie do narzeczonej było szczere, a ich pożycie szczęśliwe. Przykładem tego może być wypowiedź Stefana Nowińskiego: „Byli tacy, którzy uważali to, według starych pojęć, za »mezalians«, a jednak gołębie serce poety wykazało większy od nich rozum, bo rzeczywiście w swym pożyciu małżeńskim oboje śp. Rydlowie mieli »dużo szczęścia«, o czym marzyły rymy…”. Przyjaciel rodziny Rydla, A. Grzymała-Siedlecki wypowiadał się z aprobatą o ich małżeństwie: „Dniami i tygodniami, miesiącami i latami mieli o czym mówić, mieli z czego wspólnie się cieszyć i wspólnie przeżywać troski. Byli jezdnym z najbardziej zżytych małżeństw artystycznych, jakie znałem”.
Rydel miał za złe Wyspiańskiemu krzywdzące potraktowanie jego żony Jadwigi, a swoim wizerunkiem w Weselu się nie przejmował.
W dramacie:
Wyspiański przedstawia swojego przyjaciela w sposób przerysowany, a wręcz karykaturalny. Podobnie w Plotce o Weselu przedstawił go Tadeusz Boy-Żeleński. Rydel został tam nakreślony jako gadatliwy ludoman, żyjący w oderwaniu od rzeczywistości, od prawdziwych realiów wiejskiego życia. Stanisław Wyspiański wyolbrzymił słabostki Pana Młodego, nadał mu dużo komicznych rysów. Bohater naiwnie zachwycał się urodą wiejskiego krajobrazu, wielokolorowymi ubraniami chłopów, a nawet ich fizjologią, tężyzną fizyczną. Z Pana Młodego szydzą inni bohaterowie dramatu, głównie Czepiec:
„Kręć pon ino próżne żarny,
poezyje, wirze, ksiązki,
podobajom ci sie wstązki,
stroisz sie w te karazyje,
a jak trza sie mirzać z czego,
to pon w sobie szyćko skryje”.
Jeśli chodzi o stosunek do nowopoślubionej małżonki, Pan Młody często wyznaje jej swoją dozgonną miłość:
„Bo mi serce wali młotem,
bo mi w głowie huczy, szumi…
moja Jaguś, toś ty moja?!”.
Ponadto nie ukrywa swej niechęci do przemocy. Przede wszystkim nie podoba mu się zachowanie Czepca, który sieje popłoch wśród bawiących się chłopów. Jest też postacią szlachetną i patriotyczną, nie słucha słów Hetmana i nie uznaje szlachty za lepszą część społeczeństwa. Wątpliwość jednak budzi fakt, że zakazał on swojej siostrze tańczenia z chłopami. Uosobieniem tego wewnętrznego rozdarcia jest Hetman.
a) malarzem
b) rzeźbiarzem
c) pisarzem
d) dramaturgiem
Rozwiązanie
Uosobieniem rozdarcia Młodego Pana jest:
a) Rycerz
b) Chochoł
c) Wernyhora
d) Hetman
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Pan Młody - charakterystyka
Lucjan Rydel (urodził się w 1870 roku, a zmarł w 1918) był poetą i dramaturgiem. Wywodził się z rodziny krakowskich profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, którą musiał długo przekonywać do zaakceptowania decyzji związania się z Jadwigą. Jego chłopomania nie była wynikiem „mody”, ponieważ jak twierdzą badacze literatury - jego uczucie do narzeczonej było szczere, a ich pożycie szczęśliwe. Przykładem tego może być wypowiedź Stefana Nowińskiego: „Byli tacy, którzy uważali to, według starych pojęć, za »mezalians«, a jednak gołębie serce poety wykazało większy od nich rozum, bo rzeczywiście w swym pożyciu małżeńskim oboje śp. Rydlowie mieli »dużo szczęścia«, o czym marzyły rymy…”. Przyjaciel rodziny Rydla, A. Grzymała-Siedlecki wypowiadał się z aprobatą o ich małżeństwie: „Dniami i tygodniami, miesiącami i latami mieli o czym mówić, mieli z czego wspólnie się cieszyć i wspólnie przeżywać troski. Byli jezdnym z najbardziej zżytych małżeństw artystycznych, jakie znałem”.
Rydel miał za złe Wyspiańskiemu krzywdzące potraktowanie jego żony Jadwigi, a swoim wizerunkiem w Weselu się nie przejmował.
W dramacie:
Wyspiański przedstawia swojego przyjaciela w sposób przerysowany, a wręcz karykaturalny. Podobnie w Plotce o Weselu przedstawił go Tadeusz Boy-Żeleński. Rydel został tam nakreślony jako gadatliwy ludoman, żyjący w oderwaniu od rzeczywistości, od prawdziwych realiów wiejskiego życia. Stanisław Wyspiański wyolbrzymił słabostki Pana Młodego, nadał mu dużo komicznych rysów. Bohater naiwnie zachwycał się urodą wiejskiego krajobrazu, wielokolorowymi ubraniami chłopów, a nawet ich fizjologią, tężyzną fizyczną. Z Pana Młodego szydzą inni bohaterowie dramatu, głównie Czepiec:
„Kręć pon ino próżne żarny,
poezyje, wirze, ksiązki,
podobajom ci sie wstązki,
stroisz sie w te karazyje,
a jak trza sie mirzać z czego,
to pon w sobie szyćko skryje”.
Jeśli chodzi o stosunek do nowopoślubionej małżonki, Pan Młody często wyznaje jej swoją dozgonną miłość:
„Bo mi serce wali młotem,
bo mi w głowie huczy, szumi…
moja Jaguś, toś ty moja?!”.
Ponadto nie ukrywa swej niechęci do przemocy. Przede wszystkim nie podoba mu się zachowanie Czepca, który sieje popłoch wśród bawiących się chłopów. Jest też postacią szlachetną i patriotyczną, nie słucha słów Hetmana i nie uznaje szlachty za lepszą część społeczeństwa. Wątpliwość jednak budzi fakt, że zakazał on swojej siostrze tańczenia z chłopami. Uosobieniem tego wewnętrznego rozdarcia jest Hetman.
Szybki test:
Lucjan Rydel był:a) malarzem
b) rzeźbiarzem
c) pisarzem
d) dramaturgiem
Rozwiązanie
Uosobieniem rozdarcia Młodego Pana jest:
a) Rycerz
b) Chochoł
c) Wernyhora
d) Hetman
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies