Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele

„Wesele” - krótkie streszczenie

Autor: Jakub Rudnicki

AKT I

Dramat rozgrywa się w listopadzie. Ukazane są pomieszczenia chłopskiej chaty, w której odbywa się wesele. Czepiec rozmawia z Dziennikarzem o sytuacji politycznej na świecie. Zarzuca inteligencji brak chęci porozumienia z ludźmi ze wsi. Dziennikarz flirtuje z Zosią. Radczyni po namowach godzi się na udział Zosi i Haneczki w tańcach. Ich partnerami zostają Kasper i Jasiek. Rozmawia z Kliminą. Wykazuje się brakiem wiedzy o wsi.

Para młoda rozmawia o wzajemnym uczuciu. Pan Młody jest zauroczony wsią. Przyłącza się do nich pochodzący z chłopstwa Ksiądz. Maryna tańczy z Czepcem i flirtuje z Poetą. Zosia i Haneczka dyskutują o naturze miłości. Żyd Mosiek wytyka Panu Młodemu sztuczność w relacjach z chłopami. Również Radczyni mówi z niechęcią o miłości do wsi. Na weselu pojawia się córka Żyda – Rachela. Z Poetą mówi o poezji.

Gospodarz sugeruje, że patriotyczny zapał szybko się wypala. Winna jest codzienność, która przytłacza. Docenia siłę chłopów. Porównuje ich do Piasta. Poeta określa się mianem podróżnika i dekadenta. rozmowie Czepiec mówi o potrzebie narodowej jedności. Dziad gratuluje Ojcu wydania córki za mąż. Wspominają czasy krwawego powstania chłopów w Galicji. Okazuje się, że Żyd ma wspólne interesy z Księdzem. Przybył na wesele, by o nich porozmawiać. Czepiec wywołuje bójkę i miga się od zapłaty długów Żydowi.

Gospodarz zapewnia Pana Młodego o gotowości ludzi ze wsi do walki o niepodległość. Jaśkowi marzy się zdobycie majątku. Pan Młody próbuje przekonać Radczynię, do szczerości swojej miłości do wsi. Rachela zapewnia poetę, że różni się od ojca. Wszędzie widzi poezję. Wychodzą do sadu i zapraszają na wesele chochoła. Zaproszenie wypowiadają również państwo młodzi.

AKT II

Gospodyni kładzie dzieci spać. Mała Isia chce zobaczyć oczepiny. Po wyjściu matki w jej pokoju zjawia się chochoł. Zapowiada przyjście gości. Nie odchodzi mimo próby wygonienia go przez Isię. Marysi ukazuje się Widmo jej dawnego kochanka. Wspominają dawną miłość. Marysia nie wiedziała, że jej ukochany zmarł. Tańczą. Zjawa znika. Przestraszona dziewczyna przytula się do męża.

Postać Stańczyka pojawia się Dziennikarzowi. Atakuje inteligencję za bierność. Mówi, że Dziennikarz usypia naród. Wręcza mu kaduceusz. Ten opowiada o widzeniu Poecie. Zarzuca mu, że jego poezja usypia naród. Kolejna zjawa – Rycerz – przypomina dawną siłę kraju polskiego. Poeta pod wpływem jego słów pragnie tworzyć wzniosłe utwory. Mają one zachęcać do walki o ojczyznę.

Pełny dumy Hetman zarzuca Panu Młodemu zbliżanie się do wiejskiego ludu. Dziadowi ukazuje się Upiór – Jakub Szela. Wspomina czasy rabacji galicyjskiej. Kasper namawia Kasię do opuszczenia wesela. Pojawia się Nos. Za butelkę wódki chce pocałować dziewczynę. Para Młoda rozmawia o ich przyszłym życiu na wsi. Zosia mówi o braku zaufania chłopów i ludzi z miasta. Rachela po powrocie na wesele wspomina o swych dziwnych przeczuciach.

Kuba informuje Gospodarza o przybyciu tajemniczego gościa. Okazuje się, że jest nim legendarny lirnik – Wernyhora. Przyjechał z trzema rozkazami. Poeta ma rozesłać wici, czyli zwołać okolicznych ludzi z bronią. Każe słuchać tętentu końskich kopyt ze strony Krakowa. Wręcza mu złoty róg, który ma dać sygnał do powstania.

Gospodarz opowiada o wszystkim żonie. Ta uważa, że jest pijany. Gospodarz złoty róg i misję przekazuje Jaśkowi. Ostrzega by nie zgubił cudownego przedmiotu. Staszek wręcza Gospodarzowi złotą podkowę, którą zgubił gość. Gospodyni proponuje, by schować ją „na szczęście”. Gospodarz przemawia do gości i oskarża ich o fałsz.

AKT III

Gospodarz i pijany Nos kładą się spać. Czepiec kłóci się z muzykami o zapłatę za grę. Kolejni goście żegnają się i rozchodzą. Mają pozytywne zdanie o wydarzeniu. Parobek opowiada Czepcowi o wizycie Wernyhory. Radczyni wątpi w szczęście państwa młodych. Poeta tłumaczy Pannie Młodej, że Polskę nosi w sercu.

Zaczyna świtać. Pojawia się Czepiec z kosą postawioną na sztorc. Zapowiada wielki bój. Pan Młody z Poetą nie wiedzą, o co chodzi Czepcowi. Gospodarz nie może sobie przypomnieć wydarzeń z poprzedniej nocy. Nie pamięta spotkania z Wernyhorą. Wszyscy czekają na jego rozkazy. Postaci przypominają sobie nocne spotkania ze zjawami.

Pojawiają się znaki – dziwne zachowanie ptaków czy ułożenie chmur. Pod chatą zbiera się coraz więcej chłopów z kosami. W powietrzu słychać śpiew i wrzawę. Na horyzoncie roztacza się krwawa zorza. Pojawia się wielki czarny kruk. Haneczka na niebie widzi rycerzy. Gospodarz przypomina sobie o spotkaniu z Wernyhorą. Mówi by zebrani słuchali sygnału ze strony krakowskiego gościńca. Wszyscy zaczynają słyszeć pędzącego konia.

Przed chatą zatrzymuje się Jasiek. W ręku ma czapkę z pawim piórem. Ze zdziwieniem patrzy na zebrany tłum. Tłum stoi w bezruchu. Chłopak odkrywa, że zgubił złoty róg. Pojawia się słomiany Chochoł. Nakazuje Jaśkowi rozbroić zebranych i ustawić do tańca. Chochoł gra na skrzypcach. Ludzie tańczą w rytm. Pogrążeni są we śnie. Wezwania Jaśka nic nie dają.

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie „Wesele” - streszczenie szczegółowe	Geneza „Wesela” Wyspiańskiego Stanisław Wyspiański - biografia „Wesele” - plan wydarzeń Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego Struktura i odmiany dramatu w „Weselu” „Wesele” jako dramat narodowy „Wesele” jako dramat neoromantyczny „Wesele” jako dramat symboliczny „Wesele” jako dramat fantastyczny „Wesele” jako dramat realistyczny Symboliczne zakończenie „Wesela” Symbolika przedmiotów w „Weselu” Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego Stylizacja na gwarę w „Weselu” „Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego Symbolika w „Weselu” Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego Najważniejsze cytaty „Wesela” Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze Bibliografia Premiera spektaklu „Wesele”
Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory Panna Młoda - charakterystyka Pan Młody - charakterystyka Dziennikarz - charakterystyka Poeta - charakterystyka Gospodyni - charakterystyka Żyd - charakterystyka Rachel - charakterystyka Czepiec - charakterystyka Radczyni - charakterystyka Nos - charakterystyka Jasiek - charakterystyka Ojciec - charakterystyka Dziad - charakterystyka Klimina - charakterystyka Ksiądz - charakterystyka Marysia - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Wesela”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies