Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
Haneczka i Zosia proszą Radczynię, by ta pozwoliła im tańczyć z młodymi chłopami. Radczyni początkowo próbuje je od tego odwieść, wyrażając o chłopach opinię:
„Oni się tam gniotą, tłoczą
i ni stąd, ni zowąd naraz
trzask, prask, biją się po pysku;
to nie dla was(…)”
Ale dziewczyny, zauroczone młodzianami, dalej proszą i w końcu dopinają swego - mogą tańczyć z tutejszymi przedstawicielami warstwy chłopskiej.
Scena 4
Radczyni, Klimina
Do Radczyni podchodzi Klimina i przedstawia się jako wdowa po wójcie. Zauważa jednocześnie, że syn Radczyni nie ma wielkiego powodzenia w tańcu. Mówi, że panowie z miasta boją się nawet dotknąć wiejskich dziewcząt w obawie przed chorobami. Radczyni wypowiada kwestię, która jest najlepiej ukazuje stosunki, jakie wtedy panowały pomiędzy mieszkańcami miast, a mieszkańcami wsi:
„Wyście sobie, a my sobie.
Każden sobie rzepkę skrobie”.
Scena 5
Zosia, Kasper
Zosia prosi do tańca Kaspra, a gdy ten się zgadza – zaczynają rozmawiać. Kasper wskazuje na stojącą w kącie druhnę Kasię, i zapowiada, że ona będzie jego przyszłą żoną. Młodzian prosi swą partnerkę o pozwolenie złapania jej w pasie. Po otrzymaniu zgody, tańczą dalej.
Scena 6
Haneczka, Jasiek
Haneczka prosi do tańca Jaśka, który nie odmawia i tym sposobem do tańczących par dołącza jeszcze jedna.
Scena 7
Radczyni, Klimina
Radczyni z Kliminą kontynuują swoją rozmowę. Radczyni wykazuje się swoją nieznajomością życia na wsi. Pyta, czy chłopi już zasiali, na co Klimina odpowiada, że to nie ta pora [akcja toczy się w listopadzie]. Drugie pytanie Radczyni jest już bardziej trafne - dotyczy ostatnich żniw. W dalszej rozmowie Radczyni czyni uwagę, że Klimina jest jeszcze młoda i mogłaby ponownie wyjść za mąż, na co tamta reaguje z oburzeniem. Jest to kolejny przykład nieznajomości zwyczajów panujących na wsi, jaką wykazuje się Radczyni.
Scena 8
Ksiądz, Panna Młoda, Pan Młody
Państwo Młodzi rozmawiają z Księdzem, który mówi o swoim pochodzeniu. Wywodzi się z chłopstwa i ma przez to częste problemy w mieście. O swoim korzeniach mówi tak:
”Sami swoi, polska szopa,
i ja z chłopa, i wy z chłopa”.
Pan Młody wróży Księdzu rychły awans w strukturach kościelnych. Twierdzi, że na sługę bożego łaskawym okiem może spojrzeć konsystorz (kancelaria diecezjalna). Usłyszawszy to, Panna Młoda reaguje słowami:
„Choć co dadzą,
ino te ciarachy tworde,
trzeba by stoć i walić w morde”.
Pan Młody tłumaczy żonie, że niezupełnie o to chodziło i wraz z Księdzem wybuchają śmiechem. Ksiądz tak podsumowuje tę rozmowę:
„Naiwne to i niewinne”.
Scena 9
Pan Młody, Panna Młoda
Państwo Młodzi oddają się szczerej i romantycznej rozmowie. Pan Młody zachwyca się cały czas urodą swojej wybranki. Twierdzi, że mógłby całować ją bez końca. Czułe wyznania szybko ustępują miejsca chłopomanii mężczyzny. Wygłasza swój zachwyt nad wiejskim życiem i odnalezionym tutaj szczęściem.
Scena 10
Poeta, Maryna
Rodzi się kolejny flirt, tym razem między Poetą a Maryną. Mężczyzna próbuje oczarować pannę górnolotnymi tekstami, które ona nazywa „galanterią”. Poeta wygłasza hasła charakterystyczna dla Młodej Polski [m. in. sztuka dla sztuki]
Scena 11
Ksiądz, Pan Młody, Panna Młoda
Ksiądz i Panna Młoda rozmawiają o miłości. Kapłan pyta świeżo poślubioną kobietę, czy jest pewna swego uczucia, czy według niej jest na tyle silne, by przetrwać wszelkie zawirowania i zakręty życia, na co Panna Młoda wypowiedziami daje dowody nie tylko na swą ogromną miłość, ale i zazdrość o wybranka. Gdy wyznaje, że swej ewentualnej konkurentce urwie głowę, w Panu Młodym nie wywołuje to obaw, lecz wzbudza radość i zadowolenie z tak zazdrosnej żony.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
„Wesele” - streszczenie szczegółowe
„Oni się tam gniotą, tłoczą
i ni stąd, ni zowąd naraz
trzask, prask, biją się po pysku;
to nie dla was(…)”
Ale dziewczyny, zauroczone młodzianami, dalej proszą i w końcu dopinają swego - mogą tańczyć z tutejszymi przedstawicielami warstwy chłopskiej.
Scena 4
Radczyni, Klimina
Do Radczyni podchodzi Klimina i przedstawia się jako wdowa po wójcie. Zauważa jednocześnie, że syn Radczyni nie ma wielkiego powodzenia w tańcu. Mówi, że panowie z miasta boją się nawet dotknąć wiejskich dziewcząt w obawie przed chorobami. Radczyni wypowiada kwestię, która jest najlepiej ukazuje stosunki, jakie wtedy panowały pomiędzy mieszkańcami miast, a mieszkańcami wsi:
„Wyście sobie, a my sobie.
Każden sobie rzepkę skrobie”.
Scena 5
Zosia, Kasper
Zosia prosi do tańca Kaspra, a gdy ten się zgadza – zaczynają rozmawiać. Kasper wskazuje na stojącą w kącie druhnę Kasię, i zapowiada, że ona będzie jego przyszłą żoną. Młodzian prosi swą partnerkę o pozwolenie złapania jej w pasie. Po otrzymaniu zgody, tańczą dalej.
Scena 6
Haneczka, Jasiek
Haneczka prosi do tańca Jaśka, który nie odmawia i tym sposobem do tańczących par dołącza jeszcze jedna.
Scena 7
Radczyni, Klimina
Radczyni z Kliminą kontynuują swoją rozmowę. Radczyni wykazuje się swoją nieznajomością życia na wsi. Pyta, czy chłopi już zasiali, na co Klimina odpowiada, że to nie ta pora [akcja toczy się w listopadzie]. Drugie pytanie Radczyni jest już bardziej trafne - dotyczy ostatnich żniw. W dalszej rozmowie Radczyni czyni uwagę, że Klimina jest jeszcze młoda i mogłaby ponownie wyjść za mąż, na co tamta reaguje z oburzeniem. Jest to kolejny przykład nieznajomości zwyczajów panujących na wsi, jaką wykazuje się Radczyni.
Scena 8
Ksiądz, Panna Młoda, Pan Młody
Państwo Młodzi rozmawiają z Księdzem, który mówi o swoim pochodzeniu. Wywodzi się z chłopstwa i ma przez to częste problemy w mieście. O swoim korzeniach mówi tak:
”Sami swoi, polska szopa,
i ja z chłopa, i wy z chłopa”.
Pan Młody wróży Księdzu rychły awans w strukturach kościelnych. Twierdzi, że na sługę bożego łaskawym okiem może spojrzeć konsystorz (kancelaria diecezjalna). Usłyszawszy to, Panna Młoda reaguje słowami:
„Choć co dadzą,
ino te ciarachy tworde,
trzeba by stoć i walić w morde”.
Pan Młody tłumaczy żonie, że niezupełnie o to chodziło i wraz z Księdzem wybuchają śmiechem. Ksiądz tak podsumowuje tę rozmowę:
„Naiwne to i niewinne”.
Scena 9
Pan Młody, Panna Młoda
Państwo Młodzi oddają się szczerej i romantycznej rozmowie. Pan Młody zachwyca się cały czas urodą swojej wybranki. Twierdzi, że mógłby całować ją bez końca. Czułe wyznania szybko ustępują miejsca chłopomanii mężczyzny. Wygłasza swój zachwyt nad wiejskim życiem i odnalezionym tutaj szczęściem.
Scena 10
Poeta, Maryna
Rodzi się kolejny flirt, tym razem między Poetą a Maryną. Mężczyzna próbuje oczarować pannę górnolotnymi tekstami, które ona nazywa „galanterią”. Poeta wygłasza hasła charakterystyczna dla Młodej Polski [m. in. sztuka dla sztuki]
Scena 11
Ksiądz, Pan Młody, Panna Młoda
Ksiądz i Panna Młoda rozmawiają o miłości. Kapłan pyta świeżo poślubioną kobietę, czy jest pewna swego uczucia, czy według niej jest na tyle silne, by przetrwać wszelkie zawirowania i zakręty życia, na co Panna Młoda wypowiedziami daje dowody nie tylko na swą ogromną miłość, ale i zazdrość o wybranka. Gdy wyznaje, że swej ewentualnej konkurentce urwie głowę, w Panu Młodym nie wywołuje to obaw, lecz wzbudza radość i zadowolenie z tak zazdrosnej żony.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
Szybki test:
Jakiego koloru są ściany izby opisanej w didaskaliach?a) białego
b) jasnożółtego
c) niebieskiego
d) zielonkawego
Rozwiązanie
Stańczyk na początku swej wypowiedzi atakuje:
a) bratanie się inteligencji i chłopów
b) chłopomanię
c) inteligencję
d) chłopów
Rozwiązanie
Gdzie według poety znajduje się Polska?
a) w sercu
b) w głowie
c) w oczach
d) w lędźwiach
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies