Jest to kolejna z młodopolskich cech dziewczyny. Widzi poezję w najprostszej czynności i rzeczy. Zapowiada rychłe opuszczenie wesela. Mówi Poecie, że będzie szła przez sad, gdzie krzewy róż owinięte są w chochoły. Pojawia się motyw chochoła jako symbol odrodzenia:

„Jeśli kto ma zapach róż;
owiną go w słomę zbóż,
a na wiosnę go odwiążą
i sam odkwitnie”.

Rachela zapowiada, że pochyli się nad chochołem i tak mu się zwierzy:

„(…) wyznam, jakich się herezji
nasłuchałam; jak się jęto kąsać, gryźć
mnie, com przyszła zakochana! –
Zmówię chochoł, każe przyść
do izb na wesela, tu –
może uwierzycie mu
że prawda, co mówi Rachela”.

Mówi, więc Poecie, że zaprosi chochoła na przyjęcie. Jej rozmówca dopiero wówczas poznaje imię dziewczyny i natychmiast się nim zachwyca:

„(…) imię pani tak liryczne…”.

Rachela staje się inicjatorką wydarzeń fantastycznych, mówiąc:

„(…) zaproście tu na Wesele
wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy,
pioruny, brzęczenia, śpiewy…”,

na co Poeta krzyczy:

„(…)chochoła !”.
Żydówka zawija na szyi szal i wychodzi.

Scena 37
Poeta, Panna Młoda

Poeta twierdzi, że dziś może spełnić się każde życzenie szczęśliwej Panny Młodej. Proponuje jej:

„(…) panno młoda – zaproś gości
tych, którym złe wciórności
dopiekają – którym źle –
których bieda, Piekło dręczy,
których duch się strachem męczy,
a do wyzwolenia się rwie”.

Panna Młoda nie wie, po co miałaby to robić.

Scena 38
Poeta, Panna Młoda, Pan Młody

Pan Młody, który także jest poetą, mówi:

„Ja szczęśliwy, do gospody
sprosiłbym tu cały świat:
takim rad, takim rad”.

Poeta proponuje więc, by zaprosił chochoła skrytego za oknem w sadzie. Mężczyzna wybucha śmiechem:

„Cha, cha, cha – cha, cha, cha,
przyjdź chochole,
na Wesele,
zapraszam cię ja, pan młody,
wraz na gody
do gospody!”.

Cała trójka zaczyna się śmiać i wykrzykiwać raz za razem zaproszenia dla chochoła. Pan Młody proponuje także:

„Sprowadź jeszcze, kogo chcesz”.

AKT 2
(świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna)

Scena 1
Gospodyni, Isia

Gospodyni, jako że zbliża się północ. Chce położyć dzieci spać. Jej córeczka nie zamierza jeszcze opuszczać towarzystwa. Prosi matkę o odrobinę czasu na zabawę. Chce zobaczyć oczepiny:

„Nie, nie póde, matusiu,
zaroz bedom cepiny,
muse widziec cepiny,
matusieńku, matusiu,
ino dziś, ino dziś”.

Mimo tak gorących próśb matka kładzie ją jednak spać. Potem woła do pokoju Kliminę. Prosi o przyniesienie lamp łojowych.

Scena 2
Gospodyni, Isia, Klimina

Klimina zapowiada oczepiny:

„Juz cepiny, juz cepiny,
podciez tam, podciez juz,
na męzatki szyćkie mus”.

Gospodyni z Kliminą wychodzą z izdebki. Pozostawiają Isię samą. Dziewczynka bawi się lampą.

Scena 3
Isia, Chochoł

Isi ukazuje się Chochoł. Pyta dziewczynkę:

„Kto mnie wołał
czego chciał - ”

Zapowiada przybycie zaproszonych przez siebie zjaw i upiorów:

„(…) przyjedzie tu
gości wiele”.

Isia jest przerażona widokiem niezwykłego gościa. Chochoł prosi, by zawiadomiła ojca o nowych biesiadnikach. Isia wcale go nie słucha i krzyczy:

„A ty mi się przepadaj,
śmieciu jakiś, chochole,
huś ha, na pole!”.

Chochoł ponownie prosi dziewczynkę o powiadomienie rodziców o swoim przybyciu. Dziewczynka ciągle krzyczy. Próbuje go przegonić. Chochoł odpowiada małej:

„Ubrałem się, w com ta miał,
sam twój tatuś na mnie wdział,
bo się bał, bo się bał,
jak jesienny wicher dął,
zaś bym zwiądł, róży krzak,
a tak, tak, a tak, tak,
skądże bym ja sam to wziął…”

Dziewczynka, wciąż nie zwraca uwagi na słowa chochoła i próbuje go wygonić. Chochoł pyta po raz ostatni:

„Kto mnie wołał
czego chciał”.

Scena 4
Marysia, Wojtek

Wojtek jest już zmęczony tańcem i huczną muzyką, mówi żonie:

„(…) i tak mi się uwidniło,
że lazom koło nos cienie…”.

Marysia prowadzi go do alkierza, by tam mógł się przespać.

Scena 5
Marysia, Widmo

Pojawia się dawny kochanek Marysi. Przybywa z zaświatów po swoją kochankę (motyw romantyczny). Dawna para wspomina, jak bardzo kiedyś się kochali. Mieli się pobrać. Marysia zauważa:

„Mróz jakisi od wos wionie,
zimnem ubiór dmie”.

Choć Widmo wyznaje, że ciągle żywi do Marysi wielką miłość. Kobieta zarzuca mu:

„(…) czekałam cie długo, długo
i nie doczekałam sie”.

Dziewczyna chce poznać wszystkie szczegóły bytowania zjawy:

„Kaś ty jest, kajś ty jest,
gdzie ty mieszkasz, gdzie?”.
Postać wyjawia, że już nie żyje:
”(…) ażem gdzieś w ziemię wpad,
gdzie mnie toczy gad”.

Marysia jest tym zaszokowana. Nie zdawała sobie sprawy, że jej dawny ukochany zmarł:

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11  

Szybki test:

Stańczyk na początku swej wypowiedzi atakuje:
a) chłopów
b) inteligencję
c) chłopomanię
d) bratanie się inteligencji i chłopów
Rozwiązanie

Cytat: „Ach pan gada, gada, gada”. to aluzja do gadulstwa:
a) Dziennikarza
b) Poety
c) Nosa
d) Pana Młodego
Rozwiązanie

Kogo widzi każdy Polak w chłopie?
a) Jakuba Szelę
b) Głowackiego
c) przyjaciela
d) Piasta
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie „Wesele” - streszczenie szczegółowe	Geneza „Wesela” Wyspiańskiego Stanisław Wyspiański - biografia „Wesele” - plan wydarzeń Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego Struktura i odmiany dramatu w „Weselu” „Wesele” jako dramat narodowy „Wesele” jako dramat neoromantyczny „Wesele” jako dramat symboliczny „Wesele” jako dramat fantastyczny „Wesele” jako dramat realistyczny Symboliczne zakończenie „Wesela” Symbolika przedmiotów w „Weselu” Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego Stylizacja na gwarę w „Weselu” „Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego Symbolika w „Weselu” Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego Najważniejsze cytaty „Wesela” Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze Bibliografia Premiera spektaklu „Wesele”
Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory Panna Młoda - charakterystyka Pan Młody - charakterystyka Dziennikarz - charakterystyka Poeta - charakterystyka Gospodyni - charakterystyka Żyd - charakterystyka Rachel - charakterystyka Czepiec - charakterystyka Radczyni - charakterystyka Nos - charakterystyka Jasiek - charakterystyka Ojciec - charakterystyka Dziad - charakterystyka Klimina - charakterystyka Ksiądz - charakterystyka Marysia - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Wesela”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies