Jest to kolejna z młodopolskich cech dziewczyny. Widzi poezję w najprostszej czynności i rzeczy. Zapowiada rychłe opuszczenie wesela. Mówi Poecie, że będzie szła przez sad, gdzie krzewy róż owinięte są w chochoły. Pojawia się motyw chochoła jako symbol odrodzenia:

„Jeśli kto ma zapach róż;
owiną go w słomę zbóż,
a na wiosnę go odwiążą
i sam odkwitnie”.

Rachela zapowiada, że pochyli się nad chochołem i tak mu się zwierzy:

„(…) wyznam, jakich się herezji
nasłuchałam; jak się jęto kąsać, gryźć
mnie, com przyszła zakochana! –
Zmówię chochoł, każe przyść
do izb na wesela, tu –
może uwierzycie mu
że prawda, co mówi Rachela”.

Mówi, więc Poecie, że zaprosi chochoła na przyjęcie. Jej rozmówca dopiero wówczas poznaje imię dziewczyny i natychmiast się nim zachwyca:

„(…) imię pani tak liryczne…”.

Rachela staje się inicjatorką wydarzeń fantastycznych, mówiąc:

„(…) zaproście tu na Wesele
wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy,
pioruny, brzęczenia, śpiewy…”,

na co Poeta krzyczy:

„(…)chochoła !”.
Żydówka zawija na szyi szal i wychodzi.

Scena 37
Poeta, Panna Młoda

Poeta twierdzi, że dziś może spełnić się każde życzenie szczęśliwej Panny Młodej. Proponuje jej:

„(…) panno młoda – zaproś gości
tych, którym złe wciórności
dopiekają – którym źle –
których bieda, Piekło dręczy,
których duch się strachem męczy,
a do wyzwolenia się rwie”.

Panna Młoda nie wie, po co miałaby to robić.

Scena 38
Poeta, Panna Młoda, Pan Młody

Pan Młody, który także jest poetą, mówi:

„Ja szczęśliwy, do gospody
sprosiłbym tu cały świat:
takim rad, takim rad”.

Poeta proponuje więc, by zaprosił chochoła skrytego za oknem w sadzie. Mężczyzna wybucha śmiechem:

„Cha, cha, cha – cha, cha, cha,
przyjdź chochole,
na Wesele,
zapraszam cię ja, pan młody,
wraz na gody
do gospody!”.

Cała trójka zaczyna się śmiać i wykrzykiwać raz za razem zaproszenia dla chochoła. Pan Młody proponuje także:

„Sprowadź jeszcze, kogo chcesz”.

AKT 2
(świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna)

Scena 1
Gospodyni, Isia

Gospodyni, jako że zbliża się północ. Chce położyć dzieci spać. Jej córeczka nie zamierza jeszcze opuszczać towarzystwa. Prosi matkę o odrobinę czasu na zabawę. Chce zobaczyć oczepiny:

„Nie, nie póde, matusiu,
zaroz bedom cepiny,
muse widziec cepiny,
matusieńku, matusiu,
ino dziś, ino dziś”.

Mimo tak gorących próśb matka kładzie ją jednak spać. Potem woła do pokoju Kliminę. Prosi o przyniesienie lamp łojowych.

Scena 2
Gospodyni, Isia, Klimina

Klimina zapowiada oczepiny:

„Juz cepiny, juz cepiny,
podciez tam, podciez juz,
na męzatki szyćkie mus”.

Gospodyni z Kliminą wychodzą z izdebki. Pozostawiają Isię samą. Dziewczynka bawi się lampą.

Scena 3
Isia, Chochoł

Isi ukazuje się Chochoł. Pyta dziewczynkę:

„Kto mnie wołał
czego chciał - ”

Zapowiada przybycie zaproszonych przez siebie zjaw i upiorów:

„(…) przyjedzie tu
gości wiele”.

Isia jest przerażona widokiem niezwykłego gościa. Chochoł prosi, by zawiadomiła ojca o nowych biesiadnikach. Isia wcale go nie słucha i krzyczy:

„A ty mi się przepadaj,
śmieciu jakiś, chochole,
huś ha, na pole!”.

Chochoł ponownie prosi dziewczynkę o powiadomienie rodziców o swoim przybyciu. Dziewczynka ciągle krzyczy. Próbuje go przegonić. Chochoł odpowiada małej:

„Ubrałem się, w com ta miał,
sam twój tatuś na mnie wdział,
bo się bał, bo się bał,
jak jesienny wicher dął,
zaś bym zwiądł, róży krzak,
a tak, tak, a tak, tak,
skądże bym ja sam to wziął…”

Dziewczynka, wciąż nie zwraca uwagi na słowa chochoła i próbuje go wygonić. Chochoł pyta po raz ostatni:

„Kto mnie wołał
czego chciał”.

Scena 4
Marysia, Wojtek

Wojtek jest już zmęczony tańcem i huczną muzyką, mówi żonie:

„(…) i tak mi się uwidniło,
że lazom koło nos cienie…”.

Marysia prowadzi go do alkierza, by tam mógł się przespać.

Scena 5
Marysia, Widmo

Pojawia się dawny kochanek Marysi. Przybywa z zaświatów po swoją kochankę (motyw romantyczny). Dawna para wspomina, jak bardzo kiedyś się kochali. Mieli się pobrać. Marysia zauważa:

„Mróz jakisi od wos wionie,
zimnem ubiór dmie”.

Choć Widmo wyznaje, że ciągle żywi do Marysi wielką miłość. Kobieta zarzuca mu:

„(…) czekałam cie długo, długo
i nie doczekałam sie”.

Dziewczyna chce poznać wszystkie szczegóły bytowania zjawy:

„Kaś ty jest, kajś ty jest,
gdzie ty mieszkasz, gdzie?”.
Postać wyjawia, że już nie żyje:
”(…) ażem gdzieś w ziemię wpad,
gdzie mnie toczy gad”.

Marysia jest tym zaszokowana. Nie zdawała sobie sprawy, że jej dawny ukochany zmarł:

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11  

Szybki test:

Stańczyk na początku swej wypowiedzi atakuje:
a) chłopomanię
b) chłopów
c) bratanie się inteligencji i chłopów
d) inteligencję
Rozwiązanie

Poeta uznaje oczytaną Żydówkę - Rachelę za
a) towarzysza dyskusji
b) dar niebios
c) anioła
d) muzę
Rozwiązanie

Kto wg Nosa „gdyby jeszcze żył, toby pił”?
a) Chopin
b) Kościuszko
c) Słowacki
d) Mickiewicz
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie „Wesele” - streszczenie szczegółowe	„Wesele” - plan wydarzeń Geneza „Wesela” Wyspiańskiego Stanisław Wyspiański - biografia Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego Struktura i odmiany dramatu w „Weselu” „Wesele” jako dramat narodowy „Wesele” jako dramat neoromantyczny „Wesele” jako dramat symboliczny „Wesele” jako dramat fantastyczny „Wesele” jako dramat realistyczny Symboliczne zakończenie „Wesela” Symbolika przedmiotów w „Weselu” Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego Stylizacja na gwarę w „Weselu” „Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego Symbolika w „Weselu” Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego Najważniejsze cytaty „Wesela” Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze Bibliografia Premiera spektaklu „Wesele”
Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory Panna Młoda - charakterystyka Pan Młody - charakterystyka Dziennikarz - charakterystyka Poeta - charakterystyka Gospodyni - charakterystyka Czepiec - charakterystyka Żyd - charakterystyka Rachel - charakterystyka Nos - charakterystyka Jasiek - charakterystyka Radczyni - charakterystyka Marysia - charakterystyka Ojciec - charakterystyka Dziad - charakterystyka Klimina - charakterystyka Ksiądz - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Wesela”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies