Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
Scena 31
Gospodarz, Ksiądz
Ksiądz wypija „strzemiennego” z Gospodarzem, ponieważ ma zamiar opuścić wesele. Właściciel chaty proponuje wspólne odśpiewanie kurdeszu, czyli staropolskiej piosenki biesiadnej:
„Kurdesz nad kurdeszami”.
Scena 32
Haneczka, Jasiek
Młodzi robią sobie przerwę w tańcu, ponieważ Haneczka nie ma już sił i musi odpocząć. Jasiek pyta, czy panna będzie chciała z nim jeszcze później hulać, na co Haneczka odpowiada:
„Jeszcze będę tańczyć z Jaśkiem”.
Scena 33
Kasper, Jasiek
Kasper bierze Jaśka na stronę i dzieli się z przyjacielem swoimi spostrzeżeniami o pannach z miasta. Uważa, że panienki się w nich podkochują. Jasiek wątpi. Twierdzi, że robią sobie z nich żarty. Uznają, że skoro u druhen cieszą się powodzeniem, skupią się na nich.
Scena 34
Jasiek
Jasiek śpiewa piosenkę o pragnieniu posiadania majątku.
Scena 35
Pan Młody, Radczyni
Pan Młody próbuje przekonać swoją ciotkę – Radczynię, do autentyczności swojej miłości do wsi. Argumentuje wybór obecnego życia zakłamaniem i szarym życiem w mieście. Radczyni pozostaje niewzruszona i sceptyczna:
„Mego zdania to nie zmienia”.
Scena 36
Poeta, Rachel
Poeta wypytuje Rachelę, czy zdarzyło się jej kiedyś zakochać w chłopie. Dziewczyna mówi, że czuje duży pociąg do chłopów, ale dodaje też:
„(…) lecz być musi ładny chłopiec.
Powrót, powrót do natury”.
W dalszej rozmowie Rachela podkreśla różnice między nią a jej ojcem:
„Interesujące, co?
Wyzysk, handel, ja i on - ?”.
Poeta zauważa miłość Żydówki do poezji. Pyta, czy sama kiedyś tworzyła. Dowiaduje się po chwili, że woli nie pisać wcale, niż pisać słabo. Rachel widzi wszędzie zaklętą poezję:
„(…) kędy spojrzę, to widzę
poezję żywą, zaklętą
tę świętą”.Jest to kolejna z młodopolskich cech dziewczyny. Widzi poezję w najprostszej czynności i rzeczy. Zapowiada rychłe opuszczenie wesela. Mówi Poecie, że będzie szła przez sad, gdzie krzewy róż owinięte są w chochoły. Pojawia się motyw chochoła jako symbol odrodzenia:
„Jeśli kto ma zapach róż;
owiną go w słomę zbóż,
a na wiosnę go odwiążą
i sam odkwitnie”.
Rachela zapowiada, że pochyli się nad chochołem i tak mu się zwierzy:
„(…) wyznam, jakich się herezji
nasłuchałam; jak się jęto kąsać, gryźć
mnie, com przyszła zakochana! –
Zmówię chochoł, każe przyść
do izb na wesela, tu –
może uwierzycie mu
że prawda, co mówi Rachela”.
Mówi, więc Poecie, że zaprosi chochoła na przyjęcie. Jej rozmówca dopiero wówczas poznaje imię dziewczyny i natychmiast się nim zachwyca:
„(…) imię pani tak liryczne…”.
Rachela staje się inicjatorką wydarzeń fantastycznych, mówiąc:
„(…) zaproście tu na Wesele
wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy,
pioruny, brzęczenia, śpiewy…”,
na co Poeta krzyczy:
„(…)chochoła !”.
Żydówka zawija na szyi szal i wychodzi.
Scena 37
Poeta, Panna Młoda
Poeta twierdzi, że dziś może spełnić się każde życzenie szczęśliwej Panny Młodej. Proponuje jej:
„(…) panno młoda – zaproś gości
tych, którym złe wciórności
dopiekają – którym źle –
których bieda, Piekło dręczy,
których duch się strachem męczy,
a do wyzwolenia się rwie”.
Panna Młoda nie wie, po co miałaby to robić.
Scena 38
Poeta, Panna Młoda, Pan Młody
Pan Młody, który także jest poetą, mówi:
„Ja szczęśliwy, do gospody
sprosiłbym tu cały świat:
takim rad, takim rad”.
Poeta proponuje więc, by zaprosił chochoła skrytego za oknem w sadzie. Mężczyzna wybucha śmiechem:
„Cha, cha, cha – cha, cha, cha,
przyjdź chochole,
na Wesele,
zapraszam cię ja, pan młody,
wraz na gody
do gospody!”.
Cała trójka zaczyna się śmiać i wykrzykiwać raz za razem zaproszenia dla chochoła. Pan Młody proponuje także:
„Sprowadź jeszcze, kogo chcesz”.
AKT 2
(świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna)
Scena 1
Gospodyni, Isia
Gospodyni, jako że zbliża się północ. Chce położyć dzieci spać. Jej córeczka nie zamierza jeszcze opuszczać towarzystwa. Prosi matkę o odrobinę czasu na zabawę. Chce zobaczyć oczepiny:
„Nie, nie póde, matusiu,
zaroz bedom cepiny,
muse widziec cepiny,
matusieńku, matusiu,
ino dziś, ino dziś”.
Mimo tak gorących próśb matka kładzie ją jednak spać. Potem woła do pokoju Kliminę. Prosi o przyniesienie lamp łojowych.
Scena 2
Gospodyni, Isia, Klimina
Klimina zapowiada oczepiny:
„Juz cepiny, juz cepiny,
podciez tam, podciez juz,
na męzatki szyćkie mus”.
Gospodyni z Kliminą wychodzą z izdebki. Pozostawiają Isię samą. Dziewczynka bawi się lampą.
Scena 3
Isia, Chochoł
Isi ukazuje się Chochoł. Pyta dziewczynkę:
„Kto mnie wołał
czego chciał - ”
Zapowiada przybycie zaproszonych przez siebie zjaw i upiorów:
„(…) przyjedzie tu
gości wiele”.
Isia jest przerażona widokiem niezwykłego gościa. Chochoł prosi, by zawiadomiła ojca o nowych biesiadnikach. Isia wcale go nie słucha i krzyczy:
„A ty mi się przepadaj,
śmieciu jakiś, chochole,
huś ha, na pole!”.
Chochoł ponownie prosi dziewczynkę o powiadomienie rodziców o swoim przybyciu. Dziewczynka ciągle krzyczy. Próbuje go przegonić. Chochoł odpowiada małej:
„Ubrałem się, w com ta miał,
sam twój tatuś na mnie wdział,
bo się bał, bo się bał,
jak jesienny wicher dął,
zaś bym zwiądł, róży krzak,
a tak, tak, a tak, tak,
skądże bym ja sam to wziął…”
Dziewczynka, wciąż nie zwraca uwagi na słowa chochoła i próbuje go wygonić. Chochoł pyta po raz ostatni:
„Kto mnie wołał
czego chciał”.
Scena 4
Marysia, Wojtek
Wojtek jest już zmęczony tańcem i huczną muzyką, mówi żonie:
„(…) i tak mi się uwidniło,
że lazom koło nos cienie…”.
Marysia prowadzi go do alkierza, by tam mógł się przespać.
Scena 5
Marysia, Widmo
Pojawia się dawny kochanek Marysi. Przybywa z zaświatów po swoją kochankę (motyw romantyczny). Dawna para wspomina, jak bardzo kiedyś się kochali. Mieli się pobrać. Marysia zauważa:
„Mróz jakisi od wos wionie,
zimnem ubiór dmie”.
Choć Widmo wyznaje, że ciągle żywi do Marysi wielką miłość. Kobieta zarzuca mu:
„(…) czekałam cie długo, długo
i nie doczekałam sie”.
Dziewczyna chce poznać wszystkie szczegóły bytowania zjawy:
„Kaś ty jest, kajś ty jest,
gdzie ty mieszkasz, gdzie?”.
Postać wyjawia, że już nie żyje:
”(…) ażem gdzieś w ziemię wpad,
gdzie mnie toczy gad”.
Marysia jest tym zaszokowana. Nie zdawała sobie sprawy, że jej dawny ukochany zmarł:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
a) muzę
b) anioła
c) dar niebios
d) towarzysza dyskusji
Rozwiązanie
Na ścianie opisanej w didaskaliach izby wiszą obrazy:
a) Jacka Malczewskiego
b) Stanisława Wyspiańskiego
c) Jana Matejki
d) Włodzimierza Tetmajera
Rozwiązanie
Kto wg Nosa „gdyby jeszcze żył, toby pił”?
a) Mickiewicz
b) Słowacki
c) Kościuszko
d) Chopin
Rozwiązanie
Więcej pytań
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Wesele” - streszczenie szczegółowe
Scena 31
Gospodarz, Ksiądz
Ksiądz wypija „strzemiennego” z Gospodarzem, ponieważ ma zamiar opuścić wesele. Właściciel chaty proponuje wspólne odśpiewanie kurdeszu, czyli staropolskiej piosenki biesiadnej:
„Kurdesz nad kurdeszami”.
Scena 32
Haneczka, Jasiek
Młodzi robią sobie przerwę w tańcu, ponieważ Haneczka nie ma już sił i musi odpocząć. Jasiek pyta, czy panna będzie chciała z nim jeszcze później hulać, na co Haneczka odpowiada:
„Jeszcze będę tańczyć z Jaśkiem”.
Scena 33
Kasper, Jasiek
Kasper bierze Jaśka na stronę i dzieli się z przyjacielem swoimi spostrzeżeniami o pannach z miasta. Uważa, że panienki się w nich podkochują. Jasiek wątpi. Twierdzi, że robią sobie z nich żarty. Uznają, że skoro u druhen cieszą się powodzeniem, skupią się na nich.
Scena 34
Jasiek
Jasiek śpiewa piosenkę o pragnieniu posiadania majątku.
Scena 35
Pan Młody, Radczyni
Pan Młody próbuje przekonać swoją ciotkę – Radczynię, do autentyczności swojej miłości do wsi. Argumentuje wybór obecnego życia zakłamaniem i szarym życiem w mieście. Radczyni pozostaje niewzruszona i sceptyczna:
„Mego zdania to nie zmienia”.
Scena 36
Poeta, Rachel
Poeta wypytuje Rachelę, czy zdarzyło się jej kiedyś zakochać w chłopie. Dziewczyna mówi, że czuje duży pociąg do chłopów, ale dodaje też:
„(…) lecz być musi ładny chłopiec.
Powrót, powrót do natury”.
W dalszej rozmowie Rachela podkreśla różnice między nią a jej ojcem:
„Interesujące, co?
Wyzysk, handel, ja i on - ?”.
Poeta zauważa miłość Żydówki do poezji. Pyta, czy sama kiedyś tworzyła. Dowiaduje się po chwili, że woli nie pisać wcale, niż pisać słabo. Rachel widzi wszędzie zaklętą poezję:
„(…) kędy spojrzę, to widzę
poezję żywą, zaklętą
tę świętą”.Jest to kolejna z młodopolskich cech dziewczyny. Widzi poezję w najprostszej czynności i rzeczy. Zapowiada rychłe opuszczenie wesela. Mówi Poecie, że będzie szła przez sad, gdzie krzewy róż owinięte są w chochoły. Pojawia się motyw chochoła jako symbol odrodzenia:
„Jeśli kto ma zapach róż;
owiną go w słomę zbóż,
a na wiosnę go odwiążą
i sam odkwitnie”.
Rachela zapowiada, że pochyli się nad chochołem i tak mu się zwierzy:
„(…) wyznam, jakich się herezji
nasłuchałam; jak się jęto kąsać, gryźć
mnie, com przyszła zakochana! –
Zmówię chochoł, każe przyść
do izb na wesela, tu –
może uwierzycie mu
że prawda, co mówi Rachela”.
Mówi, więc Poecie, że zaprosi chochoła na przyjęcie. Jej rozmówca dopiero wówczas poznaje imię dziewczyny i natychmiast się nim zachwyca:
„(…) imię pani tak liryczne…”.
Rachela staje się inicjatorką wydarzeń fantastycznych, mówiąc:
„(…) zaproście tu na Wesele
wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy,
pioruny, brzęczenia, śpiewy…”,
na co Poeta krzyczy:
„(…)chochoła !”.
Żydówka zawija na szyi szal i wychodzi.
Scena 37
Poeta, Panna Młoda
Poeta twierdzi, że dziś może spełnić się każde życzenie szczęśliwej Panny Młodej. Proponuje jej:
„(…) panno młoda – zaproś gości
tych, którym złe wciórności
dopiekają – którym źle –
których bieda, Piekło dręczy,
których duch się strachem męczy,
a do wyzwolenia się rwie”.
Panna Młoda nie wie, po co miałaby to robić.
Scena 38
Poeta, Panna Młoda, Pan Młody
Pan Młody, który także jest poetą, mówi:
„Ja szczęśliwy, do gospody
sprosiłbym tu cały świat:
takim rad, takim rad”.
Poeta proponuje więc, by zaprosił chochoła skrytego za oknem w sadzie. Mężczyzna wybucha śmiechem:
„Cha, cha, cha – cha, cha, cha,
przyjdź chochole,
na Wesele,
zapraszam cię ja, pan młody,
wraz na gody
do gospody!”.
Cała trójka zaczyna się śmiać i wykrzykiwać raz za razem zaproszenia dla chochoła. Pan Młody proponuje także:
„Sprowadź jeszcze, kogo chcesz”.
AKT 2
(świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna)
Scena 1
Gospodyni, Isia
Gospodyni, jako że zbliża się północ. Chce położyć dzieci spać. Jej córeczka nie zamierza jeszcze opuszczać towarzystwa. Prosi matkę o odrobinę czasu na zabawę. Chce zobaczyć oczepiny:
„Nie, nie póde, matusiu,
zaroz bedom cepiny,
muse widziec cepiny,
matusieńku, matusiu,
ino dziś, ino dziś”.
Mimo tak gorących próśb matka kładzie ją jednak spać. Potem woła do pokoju Kliminę. Prosi o przyniesienie lamp łojowych.
Scena 2
Gospodyni, Isia, Klimina
Klimina zapowiada oczepiny:
„Juz cepiny, juz cepiny,
podciez tam, podciez juz,
na męzatki szyćkie mus”.
Gospodyni z Kliminą wychodzą z izdebki. Pozostawiają Isię samą. Dziewczynka bawi się lampą.
Scena 3
Isia, Chochoł
Isi ukazuje się Chochoł. Pyta dziewczynkę:
„Kto mnie wołał
czego chciał - ”
Zapowiada przybycie zaproszonych przez siebie zjaw i upiorów:
„(…) przyjedzie tu
gości wiele”.
Isia jest przerażona widokiem niezwykłego gościa. Chochoł prosi, by zawiadomiła ojca o nowych biesiadnikach. Isia wcale go nie słucha i krzyczy:
„A ty mi się przepadaj,
śmieciu jakiś, chochole,
huś ha, na pole!”.
Chochoł ponownie prosi dziewczynkę o powiadomienie rodziców o swoim przybyciu. Dziewczynka ciągle krzyczy. Próbuje go przegonić. Chochoł odpowiada małej:
„Ubrałem się, w com ta miał,
sam twój tatuś na mnie wdział,
bo się bał, bo się bał,
jak jesienny wicher dął,
zaś bym zwiądł, róży krzak,
a tak, tak, a tak, tak,
skądże bym ja sam to wziął…”
Dziewczynka, wciąż nie zwraca uwagi na słowa chochoła i próbuje go wygonić. Chochoł pyta po raz ostatni:
„Kto mnie wołał
czego chciał”.
Scena 4
Marysia, Wojtek
Wojtek jest już zmęczony tańcem i huczną muzyką, mówi żonie:
„(…) i tak mi się uwidniło,
że lazom koło nos cienie…”.
Marysia prowadzi go do alkierza, by tam mógł się przespać.
Scena 5
Marysia, Widmo
Pojawia się dawny kochanek Marysi. Przybywa z zaświatów po swoją kochankę (motyw romantyczny). Dawna para wspomina, jak bardzo kiedyś się kochali. Mieli się pobrać. Marysia zauważa:
„Mróz jakisi od wos wionie,
zimnem ubiór dmie”.
Choć Widmo wyznaje, że ciągle żywi do Marysi wielką miłość. Kobieta zarzuca mu:
„(…) czekałam cie długo, długo
i nie doczekałam sie”.
Dziewczyna chce poznać wszystkie szczegóły bytowania zjawy:
„Kaś ty jest, kajś ty jest,
gdzie ty mieszkasz, gdzie?”.
Postać wyjawia, że już nie żyje:
”(…) ażem gdzieś w ziemię wpad,
gdzie mnie toczy gad”.
Marysia jest tym zaszokowana. Nie zdawała sobie sprawy, że jej dawny ukochany zmarł:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Szybki test:
Poeta uznaje oczytaną Żydówkę - Rachelę zaa) muzę
b) anioła
c) dar niebios
d) towarzysza dyskusji
Rozwiązanie
Na ścianie opisanej w didaskaliach izby wiszą obrazy:
a) Jacka Malczewskiego
b) Stanisława Wyspiańskiego
c) Jana Matejki
d) Włodzimierza Tetmajera
Rozwiązanie
Kto wg Nosa „gdyby jeszcze żył, toby pił”?
a) Mickiewicz
b) Słowacki
c) Kościuszko
d) Chopin
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies