Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Wesele
„(…) pon jest taki, a ja taki;
jakby przyszło co do czego,
wisz pon, to my tu gotowi,
my som swoi, my som zdrowi”.
Atakuje go i jego poglądy, w obronie mieszczanina staje Gospodarz. Poeta wygłasza ideowy manifest, w którym opisuje swoją duszę podróżnika i dekadenta. Czepiec radzi mu:
„Weź pan sobie żonę z prosta:
duza scęścia, małe kosta”.
W dalszej rozmowie Czepiec mówi o potrzebie narodowej jedności:
„Jo chce, by sie ludzie brali,
zeby sie jako garnęli,
zeby sie tak w kupe wzięli,
toby sie przecie nie dali”.
W obronie Poety staje także Ojciec, który chce, by Czepiec dał młodemu spokój. Ostatni atak Czepca na Poetę to słowa:
„Pon latawiec!”
Scena 26
Ojciec, Dziad
Dziad gratuluje Ojcu wydania córki za mąż. Starszy człowiek zauważa między gośćmi różnicę stanu:
„Piekne pany, szumne pany
i cóż wy na to mówicie,
że to niby różne stany - ?”.
Ojciec odpowiada, że stany nie mają znaczenia i jego córka po prostu spodobała się Panu Młodemu. Stwierdza też ważną rzecz:
„Ot, pany się nudzą sami,
to się pieknie bawiom z nami”.
Dziad na to wspomina rabację galicyjską:
„Bawiom, bawiom, moiściewy,
a toć były dawniej gniewy!
Nawet była krew, rzezańce
i splamiła krew sukmany”.
Dziad przywołuje dalej krwawe zajścia, jakie miały miejsce na Galicji podczas walk, czego Ojciec nie może pamiętać, bo był za młody. Między rozmówcami rodzi się spór. Dziad wyraźnie nie żałuje wydarzeń, w których brał udział. Ojciec przyrównuje go do kruka:
„Ot wy, dziadu, jakby kruk,
włóczycie się przy weselu”.
Scena 27
Dziad, Żyd
Żyd traktuje Dziada jak członka służby weselnej. Zwraca mu uwagę, że podłoga w izbie do tańczenia nie jest odpowiednio zmieciona i robi się błoto pod nogami tańcujących. Dziad odpowiada mu w ten sposób:
„Lepiej się im tańczy w błocie (…)”
Żyd wyjawia, że przybył na wesele w interesach. Dziad tak podsumował „interes” Żyda:
„Ciągnąć do swojego szynkwasu”.
Dziad jest pod wrażeniem ludzi z miasta, o których wypowiada się pochlebnie:
„(…) z chłopami się przywitali
jak się patrzy”.
Z kolei Żyd kąśliwie obnaża charakter spotkania inteligencji z chłopstwem:
„Taka szopka,
bo to nie kosztuje nic
potańcować sobie raz:
jeden Sas, a drugi w las”.
Scena 28
Żyd, Ksiądz
Ksiądz przywołuje do siebie Żyda i przypomina mu o tajemniczym terminie:
„Ano panie arendarzu,
jutro!”.
Panowie mają ze sobą jakieś interesy. Ksiądz sprzedaje coś Żydowi, ponieważ tylko z nim może robić interesy (chłopi są biedni i nie stać ich na handel z kapłanem). Nagle Żyd zauważa coś na sali i krzyczy, że między chłopami przy stołach wybuchła awantura, i że Czepiec urządza sobie bijatykę. Ksiądz wyraża swoje zdanie na temat stosunków panujących na wsi:
„A niech się ta chłopy biją.
To Mosiek w nich wódkę leje,
Żyd, chłop, wódka, stare dzieje”.
Wielebny zarzuca Żydowi, że bogaci się kosztem biednych chłopów. Żyd uważa, że Czepiec jest wściekły, ponieważ nazajutrz ma się stawić u niego i oddać swój dług. Boi się chłopa i woli do niego nie podchodzić, o czym świadczą słowa:
„Chamy piją.
Kto by zadarł z tą bestyją?”.
Scena 29
Żyd, Ksiądz, Czepiec
Czepiec słyszy kawałek rozmowy Żyda z Księdzem, dlatego do nich podchodzi. Ksiądz zarzuca mu, że ciągle szuka awantur, co chłop tłumaczy swoją zawziętością:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
a) sierotą
b) szwagrem Gospodarza
c) wnukiem Gospodarza
d) synem Gospodarza
Rozwiązanie
Wernyhora każe Gospodarzowi zgromadzić ludzi:
a) na dziedzińcu
b) przed gospodą
c) w gospodzie
d) przed kosciołem
Rozwiązanie
Co Wernyhora ma u boku?
a) kosę
b) lirę
c) złoty róg
d) buławę
Rozwiązanie
Więcej pytań
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Wesele” - streszczenie szczegółowe
jakby przyszło co do czego,
wisz pon, to my tu gotowi,
my som swoi, my som zdrowi”.
Atakuje go i jego poglądy, w obronie mieszczanina staje Gospodarz. Poeta wygłasza ideowy manifest, w którym opisuje swoją duszę podróżnika i dekadenta. Czepiec radzi mu:
„Weź pan sobie żonę z prosta:
duza scęścia, małe kosta”.
W dalszej rozmowie Czepiec mówi o potrzebie narodowej jedności:
„Jo chce, by sie ludzie brali,
zeby sie jako garnęli,
zeby sie tak w kupe wzięli,
toby sie przecie nie dali”.
W obronie Poety staje także Ojciec, który chce, by Czepiec dał młodemu spokój. Ostatni atak Czepca na Poetę to słowa:
„Pon latawiec!”
Scena 26
Ojciec, Dziad
Dziad gratuluje Ojcu wydania córki za mąż. Starszy człowiek zauważa między gośćmi różnicę stanu:
„Piekne pany, szumne pany
i cóż wy na to mówicie,
że to niby różne stany - ?”.
Ojciec odpowiada, że stany nie mają znaczenia i jego córka po prostu spodobała się Panu Młodemu. Stwierdza też ważną rzecz:
„Ot, pany się nudzą sami,
to się pieknie bawiom z nami”.
Dziad na to wspomina rabację galicyjską:
„Bawiom, bawiom, moiściewy,
a toć były dawniej gniewy!
Nawet była krew, rzezańce
i splamiła krew sukmany”.
Dziad przywołuje dalej krwawe zajścia, jakie miały miejsce na Galicji podczas walk, czego Ojciec nie może pamiętać, bo był za młody. Między rozmówcami rodzi się spór. Dziad wyraźnie nie żałuje wydarzeń, w których brał udział. Ojciec przyrównuje go do kruka:
„Ot wy, dziadu, jakby kruk,
włóczycie się przy weselu”.
Scena 27
Dziad, Żyd
Żyd traktuje Dziada jak członka służby weselnej. Zwraca mu uwagę, że podłoga w izbie do tańczenia nie jest odpowiednio zmieciona i robi się błoto pod nogami tańcujących. Dziad odpowiada mu w ten sposób:
„Lepiej się im tańczy w błocie (…)”
Żyd wyjawia, że przybył na wesele w interesach. Dziad tak podsumował „interes” Żyda:
„Ciągnąć do swojego szynkwasu”.
Dziad jest pod wrażeniem ludzi z miasta, o których wypowiada się pochlebnie:
„(…) z chłopami się przywitali
jak się patrzy”.
Z kolei Żyd kąśliwie obnaża charakter spotkania inteligencji z chłopstwem:
„Taka szopka,
bo to nie kosztuje nic
potańcować sobie raz:
jeden Sas, a drugi w las”.
Scena 28
Żyd, Ksiądz
Ksiądz przywołuje do siebie Żyda i przypomina mu o tajemniczym terminie:
„Ano panie arendarzu,
jutro!”.
Panowie mają ze sobą jakieś interesy. Ksiądz sprzedaje coś Żydowi, ponieważ tylko z nim może robić interesy (chłopi są biedni i nie stać ich na handel z kapłanem). Nagle Żyd zauważa coś na sali i krzyczy, że między chłopami przy stołach wybuchła awantura, i że Czepiec urządza sobie bijatykę. Ksiądz wyraża swoje zdanie na temat stosunków panujących na wsi:
„A niech się ta chłopy biją.
To Mosiek w nich wódkę leje,
Żyd, chłop, wódka, stare dzieje”.
Wielebny zarzuca Żydowi, że bogaci się kosztem biednych chłopów. Żyd uważa, że Czepiec jest wściekły, ponieważ nazajutrz ma się stawić u niego i oddać swój dług. Boi się chłopa i woli do niego nie podchodzić, o czym świadczą słowa:
„Chamy piją.
Kto by zadarł z tą bestyją?”.
Scena 29
Żyd, Ksiądz, Czepiec
Czepiec słyszy kawałek rozmowy Żyda z Księdzem, dlatego do nich podchodzi. Ksiądz zarzuca mu, że ciągle szuka awantur, co chłop tłumaczy swoją zawziętością:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
Szybki test:
Jasiek jest:a) sierotą
b) szwagrem Gospodarza
c) wnukiem Gospodarza
d) synem Gospodarza
Rozwiązanie
Wernyhora każe Gospodarzowi zgromadzić ludzi:
a) na dziedzińcu
b) przed gospodą
c) w gospodzie
d) przed kosciołem
Rozwiązanie
Co Wernyhora ma u boku?
a) kosę
b) lirę
c) złoty róg
d) buławę
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies