Scena 10
Poeta, Pan Młody

Pan Młody jest świadkiem „przemiany” Poety, wypowiadającego o swojej dotychczasowej twórczości takie słowa:

„(…) Niedołęga
byłem – a dzieła to mitręga
próżna – mgła nic nie warta”.

Metamorfoza polega na tym, że Poeta, zrozumiawszy słowa Rycerza, odnajduje miejsce dla siebie na polu boju:

„Teraz naraz się koło mnie zapaliło
i gorę – i piersi się palą (…)”

Pan Młody nie do końca rozumie słowa Poety. Pyta, czy naszło go natchnienie na napisanie sonetu. Ten odpowiada:

„Nie - przewiduję inszą zabawę;
poczułem na szyi arkan -
Polska to jest wielka rzecz:
podłość odrzucić precz,
wypisać świętą sprawę
na tarczy, jako ideę, godło
i orle skrzydła przyprawić,
husarskie skrzydlate szelki
założyć,
a już wstanie któryś wielki,
już wstanie jakiś polski święty”.

Poeta chce za pomocą swojej twórczości pobudzić naród do walki. Ma tylko nadzieję, że rano nie straci zapału.

Scena 11
Pan Młody, Hetman, Chór

Chór wita kolejną zjawę. To znany z konfederacji targowickiej hetman Branicki. Jest poproszony o datek. Hetman nie szczędzi swojego złota, na co Chór reaguje:

„Pali pieniążek moskieski?”.

Jest to aluzja do zdrady. Dopuścił się jej w stosunku do Polski współpracą z carem. Braniecki odpowiada, że za swoje grzechy smaży się teraz w piekle. Opisuje je:

„(…) diabły moją piją krew;
szarpają mi pierś, plecyska
psy zjawiska, łby ogniska;
szarpają, sięgają trzew!”.

W tym momencie zjawę rozpoznaje Pan Młody.

Scena 12
Pan Młody, Hetman

Braniecki opowiada o mękach, które przechodzi od stu lat. Diabły co noc pakują mu niecki złotem i krzyczą:

„(…) panie Branecki
nie żałuj”.

Pan Młody twierdzi, że Hetman był łotrem za życia. Teraz jest w piekle. Ma więcej szczęścia, ponieważ mógł żyć w wolnej Polsce. Nie widzi żadnego ratunku dla ojczyzny. Hetman nie słucha tych uwag. Nie podoba mu się fakt ożenku Pana Młodego (szlachcica) z chłopką:

„Czepiłeś się chamskiej dziewki?!”.

Braniecki jest też oburzony zamartwianiem się wrażliwego mężczyzny losami kraju. Komentuje to w ten sposób:

„Asan mi tu Polski nie żałuj,
jesteś szlachcic, to się z nami pocałuj,
jesteś wolny!”.

Pan Młody odpowiada Hetmanowi:

„Bierz cię diabli”.

Scena 13
Pan Młody, Hetman, Chór

Kolejna wymiana zdań między Hetmanem a Chórem. Jej świadkiem jest Pan Młody. Chór domaga się jak najgorszych kar dla Branickiego. Ten przekornie wykrzykuje co jakiś czas:

„(…) sursum corda*, wiwat Car!”
* - w górę serca!

Scena 14
Pan Młody, Dziad

Pan Młody opowiada Dziadowi o wydarzeniach, których właśnie był świadkiem:

„(…) ty Diabły, ze samego Piekła,
włóczyły przede mną człowieka,
ach, powietrza, tchu…”,

Powiedziawszy to, wychodzi na świeże powietrze. Pozostawia Dziada samego.

Scena 15
Dziad, Upiór

Dziadowi ukazuje się Upiór i który wita go słowami:

„Przyjacielu, przyjacielu…”

Dziad jest przerażony. Próbuje przegonić zjawę. Upiór nie zwraca na to uwagi i prosi o wodę do obmycia. Zalękniony starzec zauważa krew na jego ubraniu i włosach.

Upiór nuci pod nosem piosenkę ludową pt. „A stało się to w Zapusty”. Opowiada ona o wydarzeniach rabacji galicyjskiej. Dziad ponownie próbuje przegonić zjawę, która w pewnym momencie przedstawia się:

„(…) ja Szela!!
Przyszedłem tu do Wesela,
bo byłem ich ojcom kat,
a dzisiaj ja jestem swat!!”.

Upiór nazywa Dziada „bratem”. Ponownie prosi o kubeł wody. Krew ścieka z niego na podłogę. Dziad nie ma zamiaru mu usługiwać i po raz kolejny przegania nieproszonego gościa. Upiór zapowiada, że ma zamiar pozostać na weselu:

„(…) na Wesele, na Wesele,
podź tańcować, bośmy brać”.

Scena 16
Kasper, Kasia, Jasiek

Kasper z Kasią próbują zostać sami. Rodzi się między nimi uczucie. Przeszkadza im w tym Jasiek. Para najpierw próbuje wysłać go do stodoły. Bezskutecznie. Dopiero zachęcenie, by poszedł po wódkę, daje pożądane rezultaty. Kasia i Kasper zostają sami.

Scena 17
Kasper, Kasia

Kasper nalega, by Kasia zechciała z nim jak najszybciej opuścić gospodę. Pragnie być z nią sam na sam. Kasia kokietuje go. Mówi, że zgubiła gdzieś wstążkę do wiązania spódnicy. Kasper nalega na opuszczenie przyjęcia. Nuci jej pioseneczkę:

„Ino mi się nie broń dziś,
jutro mozes sobie iść”.

Scena 18
Kasper, Kasia, Nos

Para natyka się na Nosa. Proponuje on Kasprowi zamianę. Da mu butelkę wódki i kieliszek w zamian za możliwość pocałowania Kasi. Młodzian przystaje na taką zamianę. Kasia nie jest zadowolona. Odpędza od siebie Nosa. Ten grzecznie ją przeprasza i odchodzi. Kasper zauważa, że butelka, którą dał mu Nos, jest pusta. Mówi:
„Cało flaszke bestia schloł”.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11  

Szybki test:

Zaproszenie fantastycznych gości przez Państwa Młodych zainspirowali:
a) Gospodarz i Gospodyni
b) Poeta i Rachel
c) Dziennikarz i Czepiec
d) Nos i Marysia
Rozwiązanie

Stańczyk nazywa dziennikarza:
a) Sową
b) Krukiem
c) Bocianem
d) Puszczykiem
Rozwiązanie

Jaki pieniążek pali Hetmana?
a) moskiewski
b) berliński
c) pruski
d) rosyjski
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Wesele” - krótkie streszczenie „Wesele” - streszczenie szczegółowe	Geneza „Wesela” Wyspiańskiego Stanisław Wyspiański - biografia „Wesele” - plan wydarzeń Mity narodowe w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz inteligencji w „Weselu” Wyspiańskiego Obraz chłopów w „Weselu” Wyspiańskiego Ocena społeczeństwa w „Weselu” Wyspiańskiego Struktura i odmiany dramatu w „Weselu” „Wesele” jako dramat narodowy „Wesele” jako dramat neoromantyczny „Wesele” jako dramat symboliczny „Wesele” jako dramat fantastyczny „Wesele” jako dramat realistyczny Symboliczne zakończenie „Wesela” Symbolika przedmiotów w „Weselu” Rola zjaw w „Weselu” Wyspiańskiego Kalendarium życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego Stylizacja na gwarę w „Weselu” „Teatr mój widzę ogromny”, czyli koncepcja teatru ogromnego Czas i miejsce akcji w „Weselu” Wyspiańskiego Wymowa ideowa „Wesela” Wyspiańskiego Symbolika w „Weselu” Ponadczasowość „Wesela” Wyspiańskiego Najważniejsze cytaty „Wesela” Wybrane adaptacje „Wesela” w kulturze Bibliografia Premiera spektaklu „Wesele”
Bohaterowie
Bohaterowie „Wesela” i ich pierwowzory Panna Młoda - charakterystyka Pan Młody - charakterystyka Dziennikarz - charakterystyka Poeta - charakterystyka Gospodyni - charakterystyka Żyd - charakterystyka Rachel - charakterystyka Czepiec - charakterystyka Radczyni - charakterystyka Nos - charakterystyka Jasiek - charakterystyka Ojciec - charakterystyka Dziad - charakterystyka Klimina - charakterystyka Ksiądz - charakterystyka Marysia - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Wesela”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies