Bitwa wyłoniła pięciu najsilniejszych. Mężczyźni stali się towarzyszami Kadmosa przy zakładaniu miasta Teby. Władca nowej osady rządził sprawiedliwie i z mądrością, zyskując przychylność bogów. Ofiarowali mu na żonę córkę Afrodyty i Aresa – Harmonię. Kadmos doczekał się sporej liczby potomstwa, które przyniosło mu jednak same nieszczęścia. Jedni ginęli tragicznie, drudzy popadali w obłęd bądź nastawali na życie bliskich. To doprowadziło starego władcę do ogromnej niechęci do ziemi tebańskiej i przeprowadzki do Ilirii. Tam bogowie przemienili pierwszą parę królewską Teb w węże.

Mit o Dirke – zawiść zakończona klęską

Żywoty dzieci Kadmosa to nie jedyne tragiczne losy w rodzinie królewskiej Teb. Następnym władcą tebańskiej ziemi był Lykos, który za żonę miał kobietę bardzo wyniosłą i srogą imieniem Dirke.

Na dworze Teb mieszkała również ich krewna Antiope z dwójką swoich synów – Amfionem i Dzetosem. Dirke wydała rozkaz pozbycia się chłopców z pałacu. Dorastali w upokorzeniu do czasu, aż nie zebrali silnych mężczyzn i z ich pomocą nie podbili Teb. Lykosa zamordowali, a jego żonę przywiązali do rogów byka, który ciągnął ją po ziemi, dopóki nie zmarła. Grób kobiety pozostawał tajemnicą przekazywaną wśród dowódców konnicy.
 

Mur tebański i zadufanie Niobe

Nowi władcy otoczyli Teby murem z pomocą cudownej harfy Amfiona. Właśnie on za żonę wybrał sobie bardzo dumną i zadufaną w sobie Niobe. Kobieta urodziła władcy Teb 7 synów oraz 7 córek. Była tak dumna z dzieci, że wywyższała się ponad boską Latonę. Bogini urażona słowami śmiertelniczki pożaliła się swoim dzieciom – Artemidzie i Aresowi, którzy celnymi strzałami pozbawili Niobe całego potomstwa. Pogrążona w rozpaczy kobieta wróciła do swojej ojczyzny, gdzie została zamieniona w kamień przez bogów Olimpu.

Mit o Labdakidach – dzieje Edypa

Po dwójce braci nastały rządy Lajosa, syna Labdakosa. Władca spodziewał się potomstwa ze swoją żoną Jokastą. Małżonkowie tuż przed narodzinami dziecka udali się do wyroczni delfickiej, aby poznać losy księcia. Wtedy po raz pierwszy padła przepowiednia, że nowo narodzony zabije własnego ojca i weźmie ślub ze swoją matką. Zaraz po narodzinach władca Teb nakazał przekłuć kolcami stopy syna i porzucić go w górach.

Chłopiec został znaleziony przez pasterza z Koryntu i przygarnięty przez bezdzietnych władców. Otrzymał imię Edyp, przez wzgląd na jego opuchnięte stopy. Wychowywany w rodzinie królewskiej Koryntu narażony był na docinki i wyzwiska. Nazywano go podrzutkiem, choć nikt nie chciał wyjawić mu prawdy.

Już jako dorosły mężczyzna udał się do wyroczni, aby dowiedzieć się więcej na swój temat, i tam ponownie padły słowa przepowiedni. Głos w świątyni radził mu nie wracać do ojczyzny, bo zabije własnego ojca i ożeni się ze swoją matką.

Dla dobra swoich przybranych rodziców Edyp postanowił wyruszyć w podróż, aby znaleźć nowe miejsce do życia. Na wąskim szlaku napotkał grupę mężczyzn z wozem, na którym podróżował Lajos. Spór na szlaku doprowadził do śmierci Tebańczyków, a wieści o śmierci króla szybko dotarły do Teb.

Kreon, brat Jokasty, zasiadł na tronie. Tymczasem państwo było nękane przez Sfinksa, który porywał mieszkańców. Nowy władca obiecał temu, kto rozwiąże zagadkę Sfinksa, tron tebański i wdowę po Lajosie za żonę.
 
Treść zagadki Sfinksa brzmiała: Co to za zwierzę, obdarzone głosem, które z rana chodzi na czworaka, w południe na dwóch nogach, a wieczorem na trzech?
 
Edyp poprawnie odgadł, że chodzi o człowieka, i uwolnił tym samym lud tebański od potwora. Zasiadł na tronie Teb i poślubił Jokastę, z którą miał czwórkę dzieci – Eteoklesa, Polinejkesa, Antygonę oraz Ismenę. Lud Teb uwolniony od Sfinksa i pod rządami nowego władcy z czasem zaczął być nękany przez nieprzychylne fatum. Dzieci rodziły się martwe, nasiona nie dawały plonów, a zwierzyna się nie rozmnażała. Do Teb został wezwany mędrzec Tyrezjasz.

Mężczyzna wyjawił Edypowi prawdę o tym, że Jokasta jest jego matką, a Lajos był ojcem. Według mędrca, z powodu zbrodni, które popełnił Edyp, ziemia tebańska jest pod władzą złych duchów. Jokasta, poznawszy prawdę, odebrała sobie życie, a Edyp wydrapał oczy i udał się na wygnanie. Został wyprowadzony z miasta przez córki i dotarł finalnie do Kolonos, gdzie zmarł i został pochowany w gaju.
 

Mit o Labdakidach – konflikt braci i upadek Teb

Po śmierci Edypa władzę przejęli jego syn

Zobacz inne artykuły:

Inne

„Antygona” - streszczenie szczegółowe „Antygona” jako tragedia antyczna Antygona - charakterystyka szczegółowa Teatr grecki Cechy tragedii antycznej Pochodzenie i rozwój dramatu antycznego Streszczenie „Antygony” w pigułce Kreon – charakterystyka szczegółowa Prawda rozumu a prawdy uczucia w „Antygonie” Konflikt miedzy jednostką a społeczeństwem w „Antygonie” Konflikt między tym, co boskie a tym co, ludzkie Konflikt tragiczny w „Antygonie” Sofoklesa Biografia Sofoklesa Charakterystyka pozostałych bohaterów „Antygony” Plan wydarzeń „Antygony” „Antygony” różne – reminiscencje: przekłady, kontynuacje i nawiązania... Mit rodu Labdakidów - streszczenie Sofokles - twórczość Interpretacje sceniczne „Antygony” (przykłady) Sofokles - kalendarium życia O Sofoklesie powiedzieli... Oskarżenie Antygony - lista argumentów i przemowa Obrona Antygony - lista argumentów i przemowa Mit tebański – streszczenie Czy Antygona jest bohaterką tragiczną? Ismena - charakterystyka postaci Antygona – problematyka tragedii Sofoklesa Na czym polega uniwersalność „Antygony”? Tragizm bohaterów „Antygony” Sofoklesa: Antygona, Kreon, Hajmon, Ismena Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies