Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Antygona
Hajmon
Syn Kreona i Eurydyki, zakochany bez pamięci w Antygonie. Gdy dowiaduje się, że dziewczyna złamała rozkaz jego ojca, a tym samym wydała się na śmierć, polemizuje z Kreonem i broni narzeczonej. Nie wyobraża sobie dalszego życia bez ukochanej, a sugestie ojca, żeby znalazł sobie inną kandydatkę na żonę, ignoruje, grozi nawet:
„Zginie – to śmiercią sprowadzi zgon inny.”
Hajmon stara się być posłuszny, lecz w tym jednym przypadku nie znajduje argumentów na upór i dumę ojca. Faktycznie, gdy samobójczą śmiercią ginie Antygona, Hajmon również, przebijając się mieczem, odbiera sobie życie. Dalszy żywot bez ukochanej u boku, niewart jest trudów przeżywania...
Eurydyka
Matka Hajmona i żona Kreona. Na wieść o samobójczych aktach syna i przyszłej synowej, targa się na swoje życie. Właściwie jest nieobecna w dramacie, a jej osoba pojawia się dopiero w zakończeniu (Eksodosie) – w momencie, gdy Posłaniec przekazuje złe nowiny. Wtedy wycofuje się do królewskich komnat i tam przebija się sztyletem. Podobno podczas tego desperackiego aktu złorzeczyła „dzieciobójcy”. „Niema” Eurydyka uosabia matczyne cierpienie, żal i smutek tak ogromne, że niemożliwe do zniesienia...
Ismena
„Kontrastowa” siostra Antygony. Lęka się króla i akceptuje wydany przez niego zakaz grzebania zwłok Polinika. Namawiana przez Antygonę do udziału w pochówku, odmawia. Symbolizuje pokorę, posłuszeństwo i uległość, czci prawa „ziemskie”, nie chce działać wbrew temu, co zostało narzucone, szanuje autorytet władcy. W chwili konfrontacji z Kreonem broni Antygony i deklaruje przyjąć na siebie część jej win – świadczy to o jej miłości i solidarności z rodzeństwem.
Chór tebańskich Starców
Rada Starców, którą zwołał Kreon, by omówić konsekwencje walki (obrony Teb), dowieść należności tronu, przedstawić opcję swoich rządów i przypomnieć o honorowaniu jego rozkazu dotyczącego pochówku poległych braci. Na czele stoi Przodownik Chóru, który uzupełnia i komentuje kwestie postaci oraz prowadzi dialog z Kreonem. Chór występuje zazwyczaj po kolejnych epejsodionach i pieśnią dodatkowo „objaśnia” zaistniałe wydarzenia.
Tyrezjasz Charakterystyka pozostałych bohaterów „Antygony”
Autor: Ewa PetniakHajmon
Syn Kreona i Eurydyki, zakochany bez pamięci w Antygonie. Gdy dowiaduje się, że dziewczyna złamała rozkaz jego ojca, a tym samym wydała się na śmierć, polemizuje z Kreonem i broni narzeczonej. Nie wyobraża sobie dalszego życia bez ukochanej, a sugestie ojca, żeby znalazł sobie inną kandydatkę na żonę, ignoruje, grozi nawet:
„Zginie – to śmiercią sprowadzi zgon inny.”
Hajmon stara się być posłuszny, lecz w tym jednym przypadku nie znajduje argumentów na upór i dumę ojca. Faktycznie, gdy samobójczą śmiercią ginie Antygona, Hajmon również, przebijając się mieczem, odbiera sobie życie. Dalszy żywot bez ukochanej u boku, niewart jest trudów przeżywania...
Eurydyka
Matka Hajmona i żona Kreona. Na wieść o samobójczych aktach syna i przyszłej synowej, targa się na swoje życie. Właściwie jest nieobecna w dramacie, a jej osoba pojawia się dopiero w zakończeniu (Eksodosie) – w momencie, gdy Posłaniec przekazuje złe nowiny. Wtedy wycofuje się do królewskich komnat i tam przebija się sztyletem. Podobno podczas tego desperackiego aktu złorzeczyła „dzieciobójcy”. „Niema” Eurydyka uosabia matczyne cierpienie, żal i smutek tak ogromne, że niemożliwe do zniesienia...
Ismena
„Kontrastowa” siostra Antygony. Lęka się króla i akceptuje wydany przez niego zakaz grzebania zwłok Polinika. Namawiana przez Antygonę do udziału w pochówku, odmawia. Symbolizuje pokorę, posłuszeństwo i uległość, czci prawa „ziemskie”, nie chce działać wbrew temu, co zostało narzucone, szanuje autorytet władcy. W chwili konfrontacji z Kreonem broni Antygony i deklaruje przyjąć na siebie część jej win – świadczy to o jej miłości i solidarności z rodzeństwem.
Chór tebańskich Starców
Rada Starców, którą zwołał Kreon, by omówić konsekwencje walki (obrony Teb), dowieść należności tronu, przedstawić opcję swoich rządów i przypomnieć o honorowaniu jego rozkazu dotyczącego pochówku poległych braci. Na czele stoi Przodownik Chóru, który uzupełnia i komentuje kwestie postaci oraz prowadzi dialog z Kreonem. Chór występuje zazwyczaj po kolejnych epejsodionach i pieśnią dodatkowo „objaśnia” zaistniałe wydarzenia.
Niewidomy Starzec – wróżbita. Uosabia autorytet moralny. Przepowiada nadciągające nieszczęścia, radzi Kreonowi, by zmienił postanowienie, bo naraził się bogom. Władca szanuje wróżbiarza, ufa mu i dlatego zasięga jego opinii:
„Nigdy twoimi nie wzgardziłem słowy.”
Strażnik
Przynosi wiadomość o złamaniu królewskiego rozkazu, przeraża go misja poinformowania o tym władcy, bo lęka się jego gniewu, a następnie przyprowadza winowajczynię, którą przyłapał na gorącym uczynku, gdy usiłowała „dopełnić” rytuału pochówku.
Posłaniec
Relacjonuje królowej, co się wydarzyło w grocie Antygony. Przekazuje złe nowiny o śmierci członków rodziny królewskiej.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies