Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Antygona
A więc cichaczem przyszło mi wysłuchać,
Że miasto nad tą się żali dziewicą (...)”
Demokracja ateńska – każdy obywatel w sposób rzeczywisty i czynny, nie za pośrednictwem przedstawicieli bierze udział w rządach. Państwo to rozszerzona gmina miejska: miasto – państwo. Główne jej zasady to: wolność, czyli życie obywateli wedle upodobania, w granicach prawa, równość obywateli wobec prawa, dostęp do udziału we władzy, zgoda i harmonia – dobro indywidualne służące dobru całego kraju, interesy jednostek podporządkowane interesom państwa, praworządność – podległość obywateli wobec prawa, które zostało ustanowione przez społeczeństwo i również przez nie mogło być zmieniane. Przyjmuje się, ze demokracja ateńska trwała od początków VI wieku do połowy IV wieku p.n.e.
Kreon jest nieprzejednany, drażni go upór syna, postrzega go w kategoriach buntu. Nakazuje przyprowadzić „buntowniczkę”, by ją zgładzić na oczach młodzieńca:
„Wiedźcie tu dziewkę; niechajże wyrodna
W oczach kochanka ginie tu, natychmiast!”
Postanawia oszczędzić Ismenę – jako niewinną. Natomiast na Antygonę wydaje wyrok:
„Gdzieś na bezludnym zamknę ją pustkowiu,
W skalistym lochu zostawię żyjącą,
Strawy przydając jej tyle, by kaźnię
Pozbawić grozy i klątwy nie ściągnąć;”
Kreon stara się, by jego werdykt nie brzmiał groźnie, co miało świadczyć o pozornym humanitaryzmie i po części „uniewinniać” samego oprawcę, który lęka się potępienia ze strony bogów.
Stasimon III
Chór wykonuje hymn na cześć miłości – wszechpotężnego uczucia, przed którym trudno się obronić.
Chór wykonuje pieśń na cześć miłości, przedstawia ją jako uczucie prowokujące do szaleństwa i często je przypominające:
„Ni bóg nie ujdzie przed twoim nawałem,
Ani śmiertelny. Kim władasz, wre szałem.”
Jest to aluzja do związku Hajmona i Antygony oraz spotkania kochanków, które nie nastąpiło po wydaniu drastycznego wyroku.
Przodownik chóru oznajmia nadejście Antygony zmierzającej do „ciemnej hadesu przystani”.
Epejsodion IV„Antygona” - streszczenie szczegółowe
Autor: Ewa PetniakA więc cichaczem przyszło mi wysłuchać,
Że miasto nad tą się żali dziewicą (...)”
Demokracja ateńska – każdy obywatel w sposób rzeczywisty i czynny, nie za pośrednictwem przedstawicieli bierze udział w rządach. Państwo to rozszerzona gmina miejska: miasto – państwo. Główne jej zasady to: wolność, czyli życie obywateli wedle upodobania, w granicach prawa, równość obywateli wobec prawa, dostęp do udziału we władzy, zgoda i harmonia – dobro indywidualne służące dobru całego kraju, interesy jednostek podporządkowane interesom państwa, praworządność – podległość obywateli wobec prawa, które zostało ustanowione przez społeczeństwo i również przez nie mogło być zmieniane. Przyjmuje się, ze demokracja ateńska trwała od początków VI wieku do połowy IV wieku p.n.e.
Kreon jest nieprzejednany, drażni go upór syna, postrzega go w kategoriach buntu. Nakazuje przyprowadzić „buntowniczkę”, by ją zgładzić na oczach młodzieńca:
„Wiedźcie tu dziewkę; niechajże wyrodna
W oczach kochanka ginie tu, natychmiast!”
Postanawia oszczędzić Ismenę – jako niewinną. Natomiast na Antygonę wydaje wyrok:
„Gdzieś na bezludnym zamknę ją pustkowiu,
W skalistym lochu zostawię żyjącą,
Strawy przydając jej tyle, by kaźnię
Pozbawić grozy i klątwy nie ściągnąć;”
Kreon stara się, by jego werdykt nie brzmiał groźnie, co miało świadczyć o pozornym humanitaryzmie i po części „uniewinniać” samego oprawcę, który lęka się potępienia ze strony bogów.
Stasimon III
Chór wykonuje hymn na cześć miłości – wszechpotężnego uczucia, przed którym trudno się obronić.
Chór wykonuje pieśń na cześć miłości, przedstawia ją jako uczucie prowokujące do szaleństwa i często je przypominające:
„Ni bóg nie ujdzie przed twoim nawałem,
Ani śmiertelny. Kim władasz, wre szałem.”
Jest to aluzja do związku Hajmona i Antygony oraz spotkania kochanków, które nie nastąpiło po wydaniu drastycznego wyroku.
Przodownik chóru oznajmia nadejście Antygony zmierzającej do „ciemnej hadesu przystani”.
Antgona podąża do miejsca, gdzie ma umrzeć. Rozpacza z powodu skróconego ziemskiego życia, samotności oraz niemożności realizacji osobistych planów, marzeń – bycia żoną i matką. Godnie przyjmuje wydany na nią wyrok i gotowa jest wypełnić „przeznaczenie”.
Na scenie pojawia się Antygona. Bohaterka prowadzona jest na stracenie. Jej żałosny śpiew - lament (kommos) przeplata się z partiami chóru.
Kommos – śpiew w tragedii greckiej o żałosnym, smutnym zabarwieniu wykonywany na przemian przez jednego lub dwóch aktorów i chór; pieśń o charakterze lamentacyjnym.
Antygona biada nad własnym losem. Śmierć przychodzi do niej za wcześnie, w pełni życia, kiedy jeszcze nie poznała dobrze miłości. Dziewczyna wspomina postać greckiej bogini Niobe zamienionej w skałę po stracie ukochanych dzieci.
Niobe – ucieleśnia pychę, ból kobiety – matki po stracie dzieci, niewysłowiony smutek. Legenda głosi, że Niobe posiadała czternaścioro potomstwa. Chełpiła się tym, czym naraziła się innej bogini – Latonie. Wówczas ta posłała swoje dzieci, zrodzone ze związku z Zeusem: Apolla i Artemidę i przykazała, by uśmierciły pociechy rywalki. Nad rozpaczającą Niobe ulitował się Zeus i zamienił ją w skałę. Podobno posąg stale roni łzy - uosabia również nieskończone cierpienie i wieczny żal.
„Mnie też kamienną pościel przeznaczono” – łka Antygona. Chór dopowiada i przypomina, że Niobe była boginią, a Antygona jest zwykłą śmiertelniczką, niemniej jej czyny i sposób, w jaki ma zostać stracona, są hołdem złożonym bogom. Winy za swój los upatruje skazana w klątwie ciążącej nad domem Labdakidów. Wie, że przeznaczenie musi się wypełnić, co dodatkowo potęguje dramatyzm sytuacji. Antygona zawodzi, że wkrótce nie ujrzy już promieni słońca i wyraża obawę, że zostanie zapomniana. Pojawia się Kreon i rozkazuje, by czym prędzej zaprowadzić dziewczynę do miejsca kaźni, gdzie ma powoli umierać:
strona: 1 2 3 4 5 6
Szybki test:
Po śmierci Antygony Hajmon:a) otruł się
b) na zawsze opuścił Teby
c) przebił się mieczem
d) powiesił się na chuście
Rozwiązanie
Po złamaniu zakazu przez Antygonę Ismena:
a) oskarża siostrę o złamanie prawa
b) wypiera się popełnienia czynu
c) pragnie ponieść karę wraz z siostrą
d) nazywa Kreona zdrajcą
Rozwiązanie
„Ni bóg nie ujdzie przed twoim nawałem, Ani śmiertelny. Kim władasz, wre szałem.” - to słowa chóru o:
a) nienawiści
b) złości
c) miłości
d) zemście
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies