Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Antygona

Antygona - charakterystyka szczegółowa

Autor: Ewa Petniak

„A nie mniemałam, by ukaz twój ostry
Tyle miał wagi i siły w człowieku,
Aby mógł łamać święte prawa boże,

Które są wieczne i trwają od wieku,
Że ich początku nikt zbadać nie może.
Ja wiec nie chciałam ulęknąć się człeka
I za złamanie praw tych kiedyś bogom
Zdawać tam sprawę. Bom śmierci ja pewna
Nawet bez twego ukazu; a jeśli
Wcześniej śmierć przyjdzie za zysk to poczytam.
Bo komu przyszło żyć wśród nieszczęść tylu,
Jakżeby w śmierci zysku nie dopatrzył?”


Jednak lud jej nie potępiał, wprost przeciwnie – pochwalał jej czyn:
„Raczej nagrody niegodna jest złotej?
Takie się głosy odzywają z cicha.”


Obraz Antygony „bolesnej” kreśli poeta w Epejsodione IV. Żałosny lament bohaterki oddaje jej cierpienie po niesłusznym ukaraniu. Do miejsca kaźni podąża samotna i pełna wewnętrznego smutku. Rozpacza z powodu niedokończonego życia ziemskiego, niezaznanej w pełni miłości i niespełnionego życia rodzinnego:

„Ani zaznawszy słodyczy wesela,
Ni uczuć matki, ni dziatek pieszczoty,
Schodzę tak sama i bez przyjaciela,
Nieszczęsna, żywa do grobowej groty.”


Antygona jest postacią tragiczną. Musiała dokonać wyboru pomiędzy dwoma równorzędnymi racjami: miłością do brata, poszanowaniem praw boskich a posłuszeństwem wobec władcy. Z całą świadomością wybrała to pierwsze, wiedziała, że zostanie potępiona i skazana na śmierć. Przeczuwała jednak, że klątwa ciążąca nad rodem Labdakidów musi się spełnić, a tym samym wypełni się przeznaczenie – tragiczne fatum:

„Lecz jeśli z bogów to zrządzenie płynie,
Trzeba mi winnej znieść w ciszy cierpienia.”


Portret Antygony jest niezwykle plastyczny. Autor połączył w nim cechy męskie (upór, waleczność, przedsiębiorczość) i niewieście (dobroć, miłość, czułość, współczucie), „opatrzył” pięknem moralnym. Uczynił z tej postaci symbol „usprawiedliwionego” buntu – walki w obronie tego, co najistotniejsze. Dzięki temu otrzymał obraz Antygony „nieśmiertelnej”.




strona:    1    2  

Szybki test:

Zaniechanie pogrzebu zmarłego uniemożliwiało jego duszy:
a) wstąpienie do czyśćca
b) przestąpienie bram Hadesu
c) ziemską tułaczkę
d) zbawienie
Rozwiązanie

Za zdrajcę Kreon uważał:
a) Edypa
b) Polinejkesa
c) Eteoklesa
d) Ismenę
Rozwiązanie

Lud:
a) był obojętny w stosunku do czynu Antygony
b) skazał Antygonę na śmierć
c) potępiał Antygonę
d) pochwalał Antygonę
Rozwiązanie

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Antygona” - streszczenie szczegółowe
„Antygona” jako tragedia antyczna
Antygona - charakterystyka szczegółowa
Teatr grecki
Cechy tragedii antycznej
Pochodzenie i rozwój dramatu antycznego
Streszczenie „Antygony” w pigułce
Kreon – charakterystyka szczegółowa
Prawda rozumu a prawdy uczucia w „Antygonie”
Konflikt miedzy jednostką a społeczeństwem w „Antygonie”
Konflikt między tym, co boskie a tym co, ludzkie
Konflikt tragiczny w „Antygonie” Sofoklesa
Biografia Sofoklesa
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Antygony”
Mit rodu Labdakidów - streszczenie
Sofokles - twórczość
Plan wydarzeń „Antygony”
„Antygony” różne – reminiscencje: przekłady, kontynuacje i nawiązania...
Interpretacje sceniczne „Antygony” (przykłady)
Sofokles - kalendarium życia
O Sofoklesie powiedzieli...
Oskarżenie Antygony - lista argumentów i przemowa
Obrona Antygony - lista argumentów i przemowa
Mit tebański – streszczenie
Czy Antygona jest bohaterką tragiczną?
Ismena - charakterystyka postaci
Antygona – problematyka tragedii Sofoklesa
Na czym polega uniwersalność „Antygony”?
Tragizm bohaterów „Antygony” Sofoklesa: Antygona, Kreon, Hajmon, Ismena
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies