„Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe - strona 2
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Potop

„Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marlêga

Po wysÅ‚uchaniu tych argumentów, starosta odparÅ‚ zdecydowanie, że nie odda ZamoÅ›cia. Å»yczyÅ‚ zwyciÄ™stwa Janowi Kazimierzowi, chcÄ…c widzieć Karola Gustawa w Sztokholmie, a nie u siebie. Forgell, widzÄ…c, że nic nie zdziaÅ‚a, na pożegnanie rzekÅ‚: „- Za otwarcie bram twierdzy jego królewska mość (tu znów dÅ‚ugo wymieniaÅ‚ tytuÅ‚y) ofiaruje waszej książęcej moÅ›ci województwo lubelskie w dziedziczne wÅ‚adanie!”. Taka oferta wywoÅ‚aÅ‚a w zebranych zdumienie, a starosta odparÅ‚ z przekÄ…sem: „- A ja ofiarujÄ™ jego szwedzkiej jasnoÅ›ci Niderlandy!”. Te sÅ‚owa wywoÅ‚aÅ‚y wybuch Å›miechu na sali. WÅ›ciekÅ‚y i blady gość zakoÅ„czyÅ‚ swe poselstwo. Po dwóch godzinach nastÄ…piÅ‚ pierwszy atak Szwedów, za który Zamość „podziÄ™kowaÅ‚” tak samo. RozzÅ‚oszczony Karol Gustaw nakazaÅ‚ spalenie okolicznych wsi i miasteczek. Po kilku godzinach okolica byÅ‚a wielkim morzem ognia. Szwedzi, dziÄ™ki nowym dziaÅ‚om, mogli prowadzić nieustanny atak na forteczne mury.

ZagÅ‚oba byÅ‚ uradowany widocznym u ludzi duchem zwyciÄ™stwa. Nikt nie myÅ›laÅ‚ już tak, jak przed rokiem, nikt już nie zdradziÅ‚by kraju. Obywatele mieli siÅ‚Ä™ do walki, ponieważ starosta zaopatrzyÅ‚ wszystkich w zapasy żywnoÅ›ci. Tymczasem pan Czarniecki: „(…) nie poszedÅ‚ na ZawiÅ›le, ale znów krążyÅ‚ koÅ‚o szwedzkiej armii jak dziki zwierz koÅ‚o owczarni. Rozpoczęły siÄ™ znów nocne alarmy, przepadanie bez wieÅ›ci mniejszych oddziałów. Wedle KraÅ›nika pojawiÅ‚y siÄ™ jakieÅ› wojska polskie, które komunikacjÄ™ z WisÅ‚Ä… przecięły. Na koniec przyszÅ‚a wieść, że pan PaweÅ‚ Sapieha z potężnÄ… armiÄ… litewskÄ… idzie z północy, że po drodze mimochodem starÅ‚ zaÅ‚ogÄ™ w Lublinie, Lublin wziÄ…Å‚ i komunikiem dąży ku ZamoÅ›ciowi”. Po kilku dniach starć Karol Gustaw zdecydowaÅ‚ siÄ™ na odwrót. Nie zdobyÅ‚ zamku, w jego wojsku brakowaÅ‚o żywnoÅ›ci. Spakowano namioty, Å›ciÄ…gniÄ™to dziaÅ‚a z szaÅ„ców i w nocy opuszczono Zamość. Szwedzi przegrali. Ich tropem podążyÅ‚y chorÄ…gwie Szemberga i WoÅ‚odyjowskiego.

Rozdział IV
NadeszÅ‚a wiosna. ZastÄ™py szwedzkie zmierzaÅ‚y na poÅ‚udnie. Å»oÅ‚nierze cierpieli z braku jedzenia i snu: „Przybrane w żelazo koÅ›ciotrupy jeźdźców siedziaÅ‚y na koÅ›ciotrupach koni. Piechurowie zaledwie nogi wlekli, zaledwie drżącymi rÄ™koma mogli utrzymać dzidy i muszkiety. DzieÅ„ uchodziÅ‚ za dniem, oni ciÄ…gle szli naprzód. Wozy Å‚amaÅ‚y siÄ™, armaty grzÄ™zÅ‚y w topieli; szli tak wolno, że czasem ledwie przez caÅ‚y dzieÅ„ milÄ™ ujść zdoÅ‚ali. Choroby rzuciÅ‚y siÄ™ na żoÅ‚nierzy jak kruki na trupa; jedni szczÄ™kali zÄ™bami z febry, drudzy kÅ‚adli siÄ™ po prostu z osÅ‚abienia na ziemi, wolÄ…c umierać niż iść dalej”. Czarniecki ze swymi oddziaÅ‚ami deptaÅ‚ wrogowi po piÄ™tach, przecinajÄ…c mu nieustannie drogÄ™ lub cofajÄ…c swe wojska na boki. Szwedzi czuli siÄ™ jak w puÅ‚apce. Wittenberg prosiÅ‚ ciÄ…gle Karola Gustawa, by pozwoliÅ‚ na wycofanie. Zawsze jednak dostawaÅ‚ odpowiedź odmownÄ…. Polskie puÅ‚ki sÅ‚użące u Szwedów uciekaÅ‚y i doÅ‚Ä…czaÅ‚y do Stefana. Pierwszy na taki krok odważyÅ‚ siÄ™ pan Zbrożek ze swÄ… chorÄ…gwiÄ…. W jego Å›lady poszedÅ‚ KaliÅ„ski, a potem nastÄ™pni.
Karol Gustaw przybył ze swą armią do Jarosławia, skąd posłał Kanneberga ze stoma ludźmi jazdy (najlepsi żołnierze), by zdobyli żywność dla wojska i rozejrzeli się, czy Jan Kazimierz nadciągał już od strony Lwowa. Gdy wysłannicy przejechali most na rzecze San, Szwedzcy saperzy zaraz go rozebrali, by zbudować drugi, mocniejszy (taki, który udźwignąłby armaty). Kanneberg ze swymi rycerzami nie odjechał daleko od rzeki, gdy w lesie wpadł w pułapkę. Najpierw zdziwiła ich cisza panująca wokół, a już po chwili zostali otoczeni przez polskie chorągwie, z Czarnieckim na czele. Rozpoczęła się bitwa, podczas której Szwedzi polegli a ci, którzy przeżyli, uciekali w stronę Sanu. Gdyby nie most, z pewnością by przeżyli. Jednak nie było drogi ratunku. Michał roztrzaskał głowę szablą Kannebergowi. Poległ cały oddział zwiadowczy, a Stefan odniósł zwycięstwo. Tymczasem Szwedzi ze swym królem i Wittembergem, obserwowali wszystko z drugiego brzegu rzeki. Byli bezsilni.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16  

Szybki test:

Strażnikiem Billewiczów w Taurogach był:
a) Ketling
b) Sakowicz
c) Bogusław
d) Soroka
RozwiÄ…zanie

Aleksandra nie mając wieści o Kmicicu postanowiła:
a) opuścić Litwę
b) udać się na dwór hetmański
c) wstąpić do klasztoru
d) wysłać list do króla
RozwiÄ…zanie

Karol Gustaw:
a) po kilku dniach oblężenia zrezygnował z planów przejęcia Zamościa
b) nigdy nie usiłował zdobyć Zamościa
c) przyjechał do Zamościa na zaproszenie Jana Zamoyskiego
d) zdobył i spalił Zamość
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Aleksandry Billewiczówny
Charakterystyka Andrzeja Kmicica / Babinicza
Czas i miejsce akcji „Potopu”
Geneza i okolicznoÅ›ci powstania „Potopu”
„Potop” - TOM I - streszczenie szczegółowe
PrzeglÄ…d bohaterów historycznych „Potopu”
„Potop” - TOM II - streszczenie szczegółowe
Obraz XVII-wiecznego społeczeństwa w powieści Henryka Sienkiewicza
„Ku pokrzepieniu serc” - znaczenie utworu „Potop”
Bohaterowie fikcyjni oraz znani z historii, a nieobecni we współczesnych podręcznikach
Sposoby kreowania postaci w powieÅ›ci „Potop”
„Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe
JÄ™zyk i styl powieÅ›ci historycznej „Potop”
„Potop” Henryka Sienkiewicza jako powieść historyczna
Kompozycja i artyzm powieÅ›ci „Potop”
TÅ‚o historyczne „Potopu” - stosunki polsko-szwedzkie w XVII wieku
Streszczenie „Potopu” w piguÅ‚ce
Jan Onufry Zagłoba - charakterystyka
Motyw miÅ‚oÅ›ci w „Potopie”
Szczegółowy plan wydarzeÅ„ „Potopu”
Powieść historyczna w dziewiętnastowiecznej Polsce
Janusz Radziwiłł - charakterystyka
Biografia Henryka Sienkiewicza
Filmowe adaptacje „Potopu”
Polscy powieÅ›ciopisarze o „Potopie”
Krytycy literaccy i badacze o „Potopie”
Ciekawostki o Henryku Sienkiewiczu
Wypowiedzi o Sienkiewiczu
Kalendarium twórczości Henryka Sienkiewicza
Kalendarium życia Henryka Sienkiewicza
Najważniejsze cytaty z „Potopu”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies