Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Potop

„Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Wieczorem armia Fryderyka margrabiego badeńskiego przestała istnieć, zaś jej dowódcy udało się zbiec z dwoma szwedzkimi grafami lasami do Czerska, skąd przedostali się do Warszawy. Tymczasem Czarniecki z chorągwiami wrócił do obozu pod Sandomierz.

Rozdział X
Do obozu Stefana Czarnieckiego przybył Charłamp z listami od Sapiehy (stacjonował za rzeką San). Po odczytaniu kartek dowódca wpadł we wściekłość, ponieważ okazało się, że Szwedzi pod jego nieobecność uciekli z trójkąta, w którym byli otoczeni. Posłaniec opowiedział kasztelanowi wydarzenia ostatnich godzin: u wroga panowała krzątanina. Gdy usypali nad wodą szańce, wytoczyli działa. O tym wszystkim Sapiehę powiadomił Babinicz, lecz ten zajęty był ucztą i zabawą ze szlachciankami, stwierdzając, że Szwedzi „symulują”. To był oczywiście błąd.

Szwedzi pod osłoną szańców postawili prowizoryczny most, a pod jego osłoną drugi, którym uciekli z trójkąta. Gdy natknęli się na chorągiew Koszyca, rozpoczęła się bitwa, w czasie której dowódca ów poniósł śmierć, a wróg zbiegł. Charłamp donosił ponadto, że Karol Gustaw ruszył do Prus. Zamierzał powrócić, wzbogacony o elektorskie posiłki. Słysząc te nowiny, Czarniecki wpadł w złość na Sapiehę, który nie posłuchał ostrzegawczych słów Babinicza, woląc ucztować i oddawać się rozpuście.

Rozdział XI
Nazajutrz Zagłoba wypomniał hetmanowi jego skłonność do uczt, w czym widział przyczynę ucieczki wroga. Czarniecki ruszył z wojskiem do Wielkopolski i Gdańska, a Paweł Sapieha wyruszył z chorągwią laudańską do zamku w Lublinie. Udało mu się stamtąd przegonić nieprzyjaciela. Potem odjechał w kierunku Warszawy. Jeszcze w czasie pobytu w Lublinie Wołodyjowski uczył Kmicica, któremu udało się dojść do zdrowia po przygnieceniu przez konia, sprawności we władaniu szablą. Andrzej już nie pluł krwią, a szlachta laudańska, w zamian za obserwowane poświęcenie dla ojczyzny, wybaczyła mu spalenie Wołmontowicz. Sapieha z ośmiotysięcznym wojskiem przeprawił się przez Wisłę. Otrzymał tam wiadomość od Jana Kazimierza, w której król donosił, że wraz z hetmanami i wojskiem przybędzie mu z pomocą. W owej grupie miał być również Czarniecki, lecz opóźniał swe nadejście, ponieważ – jak informował w liście – codzienne staczał bitwy. W przedarciu się do Gdańska nie pomagała mu piechota, ponieważ nie dotarła na czas. Warszawa była doszczętnie spalona, płonęły domy i kościoły. Szwedzi uczynili z miasta potężną twierdzę z trzema tysiącami wojska.

„Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: