JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Potop
Gdy jechali dalej w ciemności, Kmicic położył rękę na głowie jadącemu obok Soroce. Chciał się upewnić o obecności towarzysza. Ten przycisnął jego dłoń w milczeniu do ust. Gdy Bogusław dowiedział się o przyłączeniu chorągwi i Glowbicza do Andrzeja i hetmana, rozkazał, by wojsko stanęło w szyku i było gotowe do bitwy.
Rozdział XL
Sapieha byÅ‚ zdziwiony widzÄ…c powracajÄ…cego Kmicica z SorokÄ… z Janowa. Jeszcze bardziej zdziwiÅ‚ siÄ™, gdy ujrzaÅ‚ podążajÄ…cÄ… za puÅ‚kownikiem polskÄ… chorÄ…gwie. Po chwili znaÅ‚ już przebieg wydarzeÅ„ od Andrzeja. Jeszcze tej samej nocy Kmicic wyruszyÅ‚ z SorokÄ… do oddziaÅ‚u Tatarów, pozostajÄ…cych z tyÅ‚u wojsk radziwiÅ‚Å‚owskich. Po przyjeździe na miejsce Akbah-UÅ‚an zdaÅ‚ relacjÄ™ dowódcy o ostatnich poczynaniach. Tatarzy spalili wszystkie mosty, poniszczyli groble, zostawiajÄ…c tylko grzÄ…skie bÅ‚oto i stojÄ…cÄ… wodÄ™. DziÄ™ki temu BogusÅ‚aw zostaÅ‚ bardzo osÅ‚abiony i przeczuwali jego rychÅ‚Ä… kapitulacjÄ™. Nazajutrz Andrzej z ordÄ… wyruszyÅ‚ pod obóz RadziwiÅ‚Å‚a. ChciaÅ‚ zaatakować od tyÅ‚u. UdaÅ‚o mu siÄ™ przeprawić przez rzekÄ™, dzielÄ…cÄ… od stacjonujÄ…cych. WyszedÅ‚ z wody za szaÅ„cami. ZapadÅ‚a już noc. Od strony Janowa można byÅ‚o dostrzec natarcie wojsk Sapiehy… Rozpoczęła siÄ™ bitwa pod SokółkÄ…. Å»oÅ‚nierze BogusÅ‚awa byli bardzo zaskoczeni atakiem. Kmicic otoczyÅ‚ piechotÄ™ pierÅ›cieniem i „wyciÄ…Å‚ jÄ… w pieÅ„”. Potem ruszyÅ‚ z ludźmi do Janowa. OsadÄ™ podpalono z czterech stron, gdy nagle walczÄ…cy ujrzeli oddziaÅ‚ rajtarów z RadziwiÅ‚Å‚em na czele, zmierzajÄ…cy w ich kierunku. Kmicic natychmiast zaczÄ…Å‚ pÄ™dzić w stronÄ™ wroga, starcie byÅ‚o nieuniknione. Gdy dwa oddziaÅ‚y siÄ™ zderzyÅ‚y, Tatarzy ponieÅ›li klÄ™skÄ™ (pospadali z koni), a rajtarzy pojechali dalej. Po chwili jednak orda siÄ™ podniosÅ‚a i zaczęła gonić uciekajÄ…cych wrogów.
Dopiero rankiem znaleziono rannego i nieprzytomnego Andrzeja Kmicica, którego Tatarzy natychmiast przewieźli do kwatery Sapiehy. Z kolei uciekajÄ…cy BogusÅ‚aw wpadÅ‚ w sidÅ‚a piechoty Oskierki, co wiÄ…zaÅ‚o siÄ™ z utratÄ… ludzi i odebraniem zwyciÄ™stwa. UdaÅ‚o mu siÄ™ jednak uciec…
Gdy Kmicic oprzytomniaÅ‚ i doszedÅ‚ do siebie, rzekÅ‚: „- Jeszcze mi siÄ™ z nim nie mierzyć. CiÄ…Å‚ mnie koncerzem w gÅ‚owÄ™ i obaliÅ‚ razem z koniem... Szczęściem misiurka z cnotliwej stali nie puÅ›ciÅ‚a, alem zemdlaÅ‚. (…) BÄ™dziem go Å›cigali choćby na kraj Å›wiata!”. PrzeczytaÅ‚ list, który hetman otrzymaÅ‚ po bitwie: „Król szwedzki ruszyÅ‚ z ElblÄ…ga, idzie na Zamość, stamtÄ…d na Lwów, na króla. Przybywaj, Wasza Dostojność, z wszystkÄ… potÄ™gÄ… na ratunek Panu i Ojczyźnie, bo sam nie wytrzymam. – Czarniecki”. Na pytanie Sapiehy, czy Tatarzy ruszÄ… do Taurogów odpowiedziaÅ‚, że bÄ™dzie dalej walczyÅ‚ przy jego boku o wolność Rzeczypospolitej. Hetmana niewymownie ucieszyÅ‚y te sÅ‚owa. DaÅ‚ puÅ‚kownikowi bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwo i nazwaÅ‚ go swym bratem.„Potop” - TOM II - streszczenie szczegółowe
Autor: Karolina MarlêgaGdy jechali dalej w ciemnoÅ›ci, Kmicic poÅ‚ożyÅ‚ rÄ™kÄ™ na gÅ‚owie jadÄ…cemu obok Soroce. ChciaÅ‚ siÄ™ upewnić o obecnoÅ›ci towarzysza. Ten przycisnÄ…Å‚ jego dÅ‚oÅ„ w milczeniu do ust. Gdy BogusÅ‚aw dowiedziaÅ‚ siÄ™ o przyÅ‚Ä…czeniu chorÄ…gwi i Glowbicza do Andrzeja i hetmana, rozkazaÅ‚, by wojsko stanęło w szyku i byÅ‚o gotowe do bitwy.
Rozdział XL
Sapieha byÅ‚ zdziwiony widzÄ…c powracajÄ…cego Kmicica z SorokÄ… z Janowa. Jeszcze bardziej zdziwiÅ‚ siÄ™, gdy ujrzaÅ‚ podążajÄ…cÄ… za puÅ‚kownikiem polskÄ… chorÄ…gwie. Po chwili znaÅ‚ już przebieg wydarzeÅ„ od Andrzeja. Jeszcze tej samej nocy Kmicic wyruszyÅ‚ z SorokÄ… do oddziaÅ‚u Tatarów, pozostajÄ…cych z tyÅ‚u wojsk radziwiÅ‚Å‚owskich. Po przyjeździe na miejsce Akbah-UÅ‚an zdaÅ‚ relacjÄ™ dowódcy o ostatnich poczynaniach. Tatarzy spalili wszystkie mosty, poniszczyli groble, zostawiajÄ…c tylko grzÄ…skie bÅ‚oto i stojÄ…cÄ… wodÄ™. DziÄ™ki temu BogusÅ‚aw zostaÅ‚ bardzo osÅ‚abiony i przeczuwali jego rychÅ‚Ä… kapitulacjÄ™. Nazajutrz Andrzej z ordÄ… wyruszyÅ‚ pod obóz RadziwiÅ‚Å‚a. ChciaÅ‚ zaatakować od tyÅ‚u. UdaÅ‚o mu siÄ™ przeprawić przez rzekÄ™, dzielÄ…cÄ… od stacjonujÄ…cych. WyszedÅ‚ z wody za szaÅ„cami. ZapadÅ‚a już noc. Od strony Janowa można byÅ‚o dostrzec natarcie wojsk Sapiehy… Rozpoczęła siÄ™ bitwa pod SokółkÄ…. Å»oÅ‚nierze BogusÅ‚awa byli bardzo zaskoczeni atakiem. Kmicic otoczyÅ‚ piechotÄ™ pierÅ›cieniem i „wyciÄ…Å‚ jÄ… w pieÅ„”. Potem ruszyÅ‚ z ludźmi do Janowa. OsadÄ™ podpalono z czterech stron, gdy nagle walczÄ…cy ujrzeli oddziaÅ‚ rajtarów z RadziwiÅ‚Å‚em na czele, zmierzajÄ…cy w ich kierunku. Kmicic natychmiast zaczÄ…Å‚ pÄ™dzić w stronÄ™ wroga, starcie byÅ‚o nieuniknione. Gdy dwa oddziaÅ‚y siÄ™ zderzyÅ‚y, Tatarzy ponieÅ›li klÄ™skÄ™ (pospadali z koni), a rajtarzy pojechali dalej. Po chwili jednak orda siÄ™ podniosÅ‚a i zaczęła gonić uciekajÄ…cych wrogów.
Dopiero rankiem znaleziono rannego i nieprzytomnego Andrzeja Kmicica, którego Tatarzy natychmiast przewieźli do kwatery Sapiehy. Z kolei uciekajÄ…cy BogusÅ‚aw wpadÅ‚ w sidÅ‚a piechoty Oskierki, co wiÄ…zaÅ‚o siÄ™ z utratÄ… ludzi i odebraniem zwyciÄ™stwa. UdaÅ‚o mu siÄ™ jednak uciec…
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
Szybki test:
Na znak odpuszczenia win przez króla Kmicic otrzymał:a) szablę
b) glejt
c) pierścień
d) oddział tatarski
RozwiÄ…zanie
Kiemlicze – dawni towarzysze broni Kmicica zajmowali siÄ™:
a) myślistwem
b) wypasem bydła
c) kłusownictwem
d) kradzieżą koni
RozwiÄ…zanie
Soroka opiekuje siÄ™ Kmicicem:
a) w rybakówce
b) w leśniczówce
c) w chacie smolarza
d) w domu bartnika
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies