„Potop” - TOM II - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Rozdział XVII
Do klasztoru przyszło pismo od Arfuida Wittenberga, w którym nakazywał poddanie się Millerowi. W przeciwnym razie nadawca ostrzegał przed surową karą. Kolejnym krokiem wroga było przysłanie posła Śladowskiego – podstolego rawskiego, którego zagarnęły podjazdy wroga podczas jego powrotu z Prus. Był człowiekiem dobrym, namawiającym nie do poddania się, lecz obrony. Dodał braciom otuchy, ostrzegając o rychłym dostarczeniu burzących dział spod Krakowa – kolubryn. Towarzyszyło im dwustu ludzi piechoty. Poseł opowiadał o sile maszyn. Jedna kolubryna potrafiła zmieść wszystko ze swej drogi.
Mówił prawdę. Nieprzyjaciele postawili nowe szańce, ustawiając między nimi nowe działa. Zaczął się atak: „Olbrzymie kolubryny przemówiły. Rozpoczął się straszliwy ogień, jakiego jeszcze nie doznali oblężeni. Po skończonym nabożeństwie wypadli wszyscy na mury i dachy. Poprzednie szturmy wydały się tylko niewinną igraszką przy tym straszliwym rozpasaniu się ognia i żelaza. Mniejsze działa grzmiały do wtóru burzącym. Leciały olbrzymie faskule, granaty, pęki szmat przesyconych smołą, pochodnie, sznury ogniste. Dwudziestosześciofuntowe pociski odrywały blanki murów, uderzały w ściany, jedne grzęzły w nich, drugie wybijały dziury olbrzymie odrywając tynk, glinowanie i cegły. Mury otaczające klasztor poczęły się tu i owdzie rysować i rozszczepiać, a bite ciągle, bite bez przestanku coraz nowymi pociskami groziły ruiną. Budynki klasztorne zasypywano ogniem. Grający na wieży czuli chwianie się jej. Kościół dygotał od ustawicznych wstrząśnień; w niektórych ołtarzach świece wypadły z lichtarzy”. Szkody w klasztorze były duże. Olbrzymia kolubryna zbiła mur, oderwawszy z niego cegły i kamienie. Zakonnicy obawiali się teraz, że część ściany obsunie się i runie. Po kolejnym ataku wyłom w murze się poszerzył. Tak działo się po każdym następnym.
Szwedzi zbliżyli się już pod mury zakonu. Kordecki, Czarniecki i Kmicic naradzili się. Jedyne wyjście widzieli w zniszczeniu działa. W przeciwnym razie zdobycie klasztoru przez wroga było kwestią czasu. Mury nie wytrzymałyby nieustających pocisków z kolubryn. Andrzej postanowił, że przemknie się w przebraniu do obozu nieprzyjaciela i wysadzi działo, wsadzając do niego puszkę z prochem i zapalonym lontem. Miało to zatkać wylot, by wystrzał poszedł w przeciwną stronę i rozsadził kolubrynę. Usłyszawszy plan, przeor powiedział, że wszyscy będą modlić się za bohatera. Andrzej kiszkę uszytą ze smolistego płótna wyładował prochem. Z jednej strony zwisał z niej długi sznurek z kłaków przesyconych siarką. Nocą Kmicic wyruszył w swą niebezpieczną misję. W klasztorze jego towarzysze modli się, gdy usłyszeli huk i ujrzeli słup ognia. Mury klasztoru się zatrzęsły, a ludzie krzyczeli, że szwedzkie działo pękło. Czarniecki zaczął wołać, że Babinicz wysadził kolubrynę.
Rozdział XVIII
Kmicic po opuszczeniu murów zakonu podkradł się do obozu nieprzyjaciela pod szaniec. Panowała wówczas odwilż i akurat nastawał świt. Bohater zaczął drążyć dziury w pochyłości szańca i piąć się ku armacie. Chwycił się w końcu za otwór działa, wepchnął w nią kiszkę z prochem, po czym zsunął się w dół. Zwisał tam sznurek, który podpalił uderzając krzesiwem o krzemień. Następnie zaczął uciekać: „Puścił się znowu całym pędem; nagle trafił na kamień - upadł. Wtem huk straszliwy rozdarł powietrze; ziemia zakolebała się, rozrzucone szczątki drzewa i żelaza, kamienie, bryły lodu, ziemi zaświstały mu koło uszu i tu skończyły się jego wrażenia. Potem rozległy się nowe, kolejne wybuchy. To jaszcze z prochem, stojące w pobliżu kolubryny, eksplodowały od pierwszego wstrząśnienia”. Gdy znaleźli go Szwedzi pułkownik leżał w rowie niczym martwy. Cały następny dzień wracał do zdrowia.
Miller, książę Heski, Wrzeszczowicz, Sadowski, oficerowie Zbrożek, Kaliński i Kuklinowski zasiedli w kwaterze. Przed nimi postawiono szpiega. Kuklinowski rozpoznał w nim towarzysza zakonników – Babinicza. Pojmany przyznał się do rozsadzenia kolubryny, ujawniając swą prawdziwą tożsamość: Andrzej Kmicic. Wówczas znieważony poseł poprosił Burharda, by za zasługi wobec Szwedów mógł się „rozliczyć” samodzielnie ze złapanym (za zniewagę z klasztorze). Swą prośbę motywował faktem, iż dla Millera będzie lepiej, ponieważ po tym, co się stanie, rycerstwo polskie odwróci się od niego (Kuklinowskiego), a nie od dowódcy. Po tej przemowie Burhard oznajmił oficerom, że oddaje Kmicica do dowolnego „rozporządzenia” posłowi.

strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18

Szybki test:

Gdzie Zagłoba został mianowany tymczasowym dowódcą nad obozami:
a) pod Ujściem
b) pod Białymstokiem
c) pod Warszawą
d) pod Tykocinem
Rozwiązanie

Gdy król zatrzymał się na odpoczynek pod Karpatami, w jego obozie wybuchła panika wskutek widoku:
a) wbitych na pal głów oficerów polskich
b) palonego przez Szwedów Żywca
c) nieprzejezdnego wąwozu
d) dymu unoszącego się ze strony Lwowa
Rozwiązanie

Anusia Borzobohata-Krasieńska to niedoszła małżonka:
a) Longinusa Podbipięty
b) Jana Zamoyskiego
c) Andrzeja Kmicica
d) Jana Skrzetuskiego
Rozwiązanie

Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
Inne
Czas i miejsce akcji „Potopu”
Geneza i okoliczności powstania „Potopu”
„Potop” - TOM I - streszczenie szczegółowe
Charakterystyka Aleksandry Billewiczówny
Charakterystyka Andrzeja Kmicica / Babinicza
„Potop” - TOM II - streszczenie szczegółowe
Przegląd bohaterów historycznych „Potopu”
„Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe
Obraz XVII-wiecznego społeczeństwa w powieści Henryka Sienkiewicza
„Ku pokrzepieniu serc” - znaczenie utworu „Potop”
Bohaterowie fikcyjni oraz znani z historii, a nieobecni we współczesnych podręcznikach
Sposoby kreowania postaci w powieści „Potop”
Streszczenie „Potopu” w pigułce
Jan Onufry Zagłoba - charakterystyka
Język i styl powieści historycznej „Potop”
„Potop” Henryka Sienkiewicza jako powieść historyczna
Kompozycja i artyzm powieści „Potop”
Tło historyczne „Potopu” - stosunki polsko-szwedzkie w XVII wieku
Powieść historyczna w dziewiętnastowiecznej Polsce
Janusz Radziwiłł - charakterystyka
Biografia Henryka Sienkiewicza
Motyw miłości w „Potopie”
Szczegółowy plan wydarzeń „Potopu”
Filmowe adaptacje „Potopu”
Polscy powieściopisarze o „Potopie”
Krytycy literaccy i badacze o „Potopie”
Ciekawostki o Henryku Sienkiewiczu
Wypowiedzi o Sienkiewiczu
Kalendarium twórczości Henryka Sienkiewicza
Kalendarium życia Henryka Sienkiewicza
Najważniejsze cytaty z „Potopu”
Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies