Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Potop
Sapieha składał kolejne obietnice o zakończeniu hulaszczego trybu życia, gdy Czarniecki okrążył Bogusława i Duglasa, przebywających na Pomorzu. Do Warszawy przybył z żołnierzami Jan Kazimierz. Gdy król wysunął do wrogów warunki kapitulacji, Wittenberg odmówił poddania się. Z kolei Kmicic powiększył swe zasługi dla kraju o zdobycie szańca wroga.
Rozdział XIII
Jan Kazimierz zaatakował bezskutecznie Krakowskie Przedmieście. Na pomoc królowi przybyli Czarniecki i Jan Zamoyski z wojskiem. W obozie Ketling opowiedział Andrzejowi i Michałowi o Oleńce, Bogusławie, Anusi i życiu w Taurogach. Panowie byli zmartwieni niepomyślnymi wieściami.
Rozdział XIV
Jan Kazimierz uczestniczył w mszy polowej, po której wraz z oddziałami ruszył na Warszawę. W czasie walki Zagłobie udało się odbić zajęty przez nieprzyjaciela polski pałac, a królowi zająć Warszawę. Szwedzi byli pokonani. Choć monarcha polski ogłosił dla większości z nich amnestię, wykluczono z tego grona Bogusława Radziwiłła. W czasie wycofywania się Szwedów z miasta, Zagłoba przypadkowo wywołał bunt wśród żołnierzy... Babinicz wyjechał na Litwę.
Rozdział XV
Oleńka podczas pobytu w Taurogach cały czas była uwodzona przez Bogusława. Książę organizował dla niej bale, uczty, turnieje, łowy. Był do tego stopnia zafascynowany piękną panną, że jego bratowa – księżna – opuściła zamek i wyjechała do Kurlandii. Zabrała ze sobą pasierbicę, przeznaczoną na przyszłą żonę dla adoratora Billewiczówny. Gdy Oleńka zapytała Ketlinga o prawdziwość plotki o chęci zamordowania Jana Kazimierza przez Kmicica, ten powiedział, że słyszał o tym zamiarze od Radziwiłła. Aleksandra zdecydowała się na ucieczkę.
Rozdział XVI
Szwedzi spalili Billewicze i inne wioski miecznika, a próba ucieczki z Taurogów nie powiodła się. Wówczas Tomasz zdecydował się na przekonanie Bogusława, by wypuścił ich z zamku. Opowiedział Radziwiłłowi o zakopanych pieniądzach, którymi chciał się z nim podzielić… Sakowicz przedstawił księciu plan „szybkiego ślubu” Radziwiłła z Oleńką.
Rozdział XVII Streszczenie „Potopu” w pigułce
Sapieha składał kolejne obietnice o zakończeniu hulaszczego trybu życia, gdy Czarniecki okrążył Bogusława i Duglasa, przebywających na Pomorzu. Do Warszawy przybył z żołnierzami Jan Kazimierz. Gdy król wysunął do wrogów warunki kapitulacji, Wittenberg odmówił poddania się. Z kolei Kmicic powiększył swe zasługi dla kraju o zdobycie szańca wroga.
Rozdział XIII
Jan Kazimierz zaatakował bezskutecznie Krakowskie Przedmieście. Na pomoc królowi przybyli Czarniecki i Jan Zamoyski z wojskiem. W obozie Ketling opowiedział Andrzejowi i Michałowi o Oleńce, Bogusławie, Anusi i życiu w Taurogach. Panowie byli zmartwieni niepomyślnymi wieściami.
Rozdział XIV
Jan Kazimierz uczestniczył w mszy polowej, po której wraz z oddziałami ruszył na Warszawę. W czasie walki Zagłobie udało się odbić zajęty przez nieprzyjaciela polski pałac, a królowi zająć Warszawę. Szwedzi byli pokonani. Choć monarcha polski ogłosił dla większości z nich amnestię, wykluczono z tego grona Bogusława Radziwiłła. W czasie wycofywania się Szwedów z miasta, Zagłoba przypadkowo wywołał bunt wśród żołnierzy... Babinicz wyjechał na Litwę.
Rozdział XV
Oleńka podczas pobytu w Taurogach cały czas była uwodzona przez Bogusława. Książę organizował dla niej bale, uczty, turnieje, łowy. Był do tego stopnia zafascynowany piękną panną, że jego bratowa – księżna – opuściła zamek i wyjechała do Kurlandii. Zabrała ze sobą pasierbicę, przeznaczoną na przyszłą żonę dla adoratora Billewiczówny. Gdy Oleńka zapytała Ketlinga o prawdziwość plotki o chęci zamordowania Jana Kazimierza przez Kmicica, ten powiedział, że słyszał o tym zamiarze od Radziwiłła. Aleksandra zdecydowała się na ucieczkę.
Rozdział XVI
Szwedzi spalili Billewicze i inne wioski miecznika, a próba ucieczki z Taurogów nie powiodła się. Wówczas Tomasz zdecydował się na przekonanie Bogusława, by wypuścił ich z zamku. Opowiedział Radziwiłłowi o zakopanych pieniądzach, którymi chciał się z nim podzielić… Sakowicz przedstawił księciu plan „szybkiego ślubu” Radziwiłła z Oleńką.
Bogusław poszedł za radą Sakowicza i poprosił Tomasza o zgodę na poślubienie jego krewnej. Z racji tego, że miecznik nie widział przeciwwskazań do połączenia obu rodów, książę udał się z tym samym pytaniem do wybranki. Jej odpowiedź nie była jednak pomyślna. Odmowa ukochanej wprawiła Radziwiłła w straszną furię, w trakcie której pobił Billewicza i związał ciotuchnę Kulwiecównę.
Rozdział XVIII
Od tego zdarzenia kontakt z Bogusławem był poważnie utrudniony. Radziwiłł leżał nieprzytomny, miał gorączkę i ataki dreszczy. W tych ciężkich chwilach na krok nie odstępował go wierny Sakowicz, który starał się pocieszać cierpiącego z powodu nieodwzajemnionej miłości. Gdy w końcu stan księcia się ustabilizował, wyjechał z ludźmi na Podlasie. W czasie tej podróży wykopał pieniądze Tomasza, o czym niezwłocznie powiadomił miecznika listownie.
Rozdział XIX
Stary Billewicz rozpaczał na wieść o stracie fortuny. Uwięzionych dręczyła zła passa. Ketling, który został mianowany strażnikiem Billewiczów, odmówił Oleńce pomocy w ucieczce. Do Taurogów dochodziły wieści o porażce Szwedów pod Częstochową.
Rozdział XX
Pewnego dnia do zamku przyjechał piękna Anusia Borzobohata-Krasieńska. Opowiedziawszy zebranym o odważnym i przystojnym Babiniczu, rozkochała w sobie wszystkich żołnierzy Radziwiłła. Dzięki swej urodzie i czarowi, rozsiewanemu wszędzie, gdzie tylko się pojawiła, udało się pannie zdobyć zaufanie i obietnicę pomocy oficera Brauna. Anusia zaprzyjaźniła się z Oleńką.
Rozdział XXI
Po powrocie do Taurogów Bogusław przeprowadził poufną rozmowę z Sakowiczem, a Ketling ostrzegł Oleńkę przed zamiarami gospodarza. Radziwiłł rozmawiał również z Anusią, którą zapewniał, że nie jest jeńcem, lecz jego gościem. W kilka dni później bohater odjechał po posiłki do Królewca.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies