Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Potop
Rozdział XXII
Od chwili, gdy Sakowicz oświadczył się Anusi, wyznając dziewczynie swą miłość, panna zwodziła go nieustannie. Choć zapowiedziała, że podda go rocznej próbie wytrwałości, on nie miał nic przeciwko temu. Nie wiedział wówczas, że jedyną osobą obecną w jej sercu był Babinicz. Kolejnym wydarzeniem w Taurogach była ucieczka Tomasza (założył później partię na Żmudzi) oraz wysłanie kolejnych oddziałów wojska do wsparcia walczącego Bogusława. Do zamku wciąż docierały wieści o zbliżaniu się do Litwy Babinicza, zmierzającego przez Prusy, a Braun zapowiedział, że nadszedł czas ucieczki.
Rozdział XXIII
W pościgu za Kmicicem, który prowadził z powodzeniem walkę podjazdową, uczestniczyli Radziejowski, Radziwiłł i Duglas. Na pomoc pułkownikowi przybyli ze swymi chorągwiami Gosiewski, Wołodyjowski i Zagłoba. Poinformowali go, że Czarniecki wyruszył pod Warszawę.
Rozdział XXIV
W partyzanckiej wojnie z wrogiem zwyciężył Andrzej. Przekroczył „elektorską granicę” wraz z tatarską ordą, po drodze zrównując wszystko z ziemią. Gdy dostał list z wezwaniem wsparcia walczącego hetmana Gosiewskiego, niezwłocznie udał się w podróż. Tymczasem Radziejowski, Radziwiłł i Duglas jechali do grafa Waldeka. W czasie wspólnej jazdy Michał Wołodyjowski zrelacjonował Kmicicowi śmierć Rocha w bitwie warszawskiej.
Rozdział XXV
Polacy wygrywają bitwę ze Szwedami w Prostkach, podczas której Kmicic pokonuje i jednocześnie darowuje życie Bogusławowi, przekazując go w tatarską niewolę (jeńca wykupił Michał Radziwiłł). Tym krokiem Andrzej naraził się Michałowi, który był zły na miłosiernego przyjaciela.
Rozdział XXVI
Z Taurogów uciekli w końcu Anusia, Oleńka i Braun. Gdy przedostali się do partii Tomasza Billewicza, wraz z nim wyruszyli w podróż do Wołmontowicz (zatrzymując się na nocleg w Lubiczu). W czasie drogi do panienek docierały wieści o męstwie i odwadze Babinicza (Anusia napisała do niego dwa identyczne listy, których jednak nie dostał z powodu śmierci doręczycieli).
Rozdział XXVIIStreszczenie „Potopu” w pigułce
Rozdział XXII
Od chwili, gdy Sakowicz oświadczył się Anusi, wyznając dziewczynie swą miłość, panna zwodziła go nieustannie. Choć zapowiedziała, że podda go rocznej próbie wytrwałości, on nie miał nic przeciwko temu. Nie wiedział wówczas, że jedyną osobą obecną w jej sercu był Babinicz. Kolejnym wydarzeniem w Taurogach była ucieczka Tomasza (założył później partię na Żmudzi) oraz wysłanie kolejnych oddziałów wojska do wsparcia walczącego Bogusława. Do zamku wciąż docierały wieści o zbliżaniu się do Litwy Babinicza, zmierzającego przez Prusy, a Braun zapowiedział, że nadszedł czas ucieczki.
Rozdział XXIII
W pościgu za Kmicicem, który prowadził z powodzeniem walkę podjazdową, uczestniczyli Radziejowski, Radziwiłł i Duglas. Na pomoc pułkownikowi przybyli ze swymi chorągwiami Gosiewski, Wołodyjowski i Zagłoba. Poinformowali go, że Czarniecki wyruszył pod Warszawę.
Rozdział XXIV
W partyzanckiej wojnie z wrogiem zwyciężył Andrzej. Przekroczył „elektorską granicę” wraz z tatarską ordą, po drodze zrównując wszystko z ziemią. Gdy dostał list z wezwaniem wsparcia walczącego hetmana Gosiewskiego, niezwłocznie udał się w podróż. Tymczasem Radziejowski, Radziwiłł i Duglas jechali do grafa Waldeka. W czasie wspólnej jazdy Michał Wołodyjowski zrelacjonował Kmicicowi śmierć Rocha w bitwie warszawskiej.
Rozdział XXV
Polacy wygrywają bitwę ze Szwedami w Prostkach, podczas której Kmicic pokonuje i jednocześnie darowuje życie Bogusławowi, przekazując go w tatarską niewolę (jeńca wykupił Michał Radziwiłł). Tym krokiem Andrzej naraził się Michałowi, który był zły na miłosiernego przyjaciela.
Rozdział XXVI
Z Taurogów uciekli w końcu Anusia, Oleńka i Braun. Gdy przedostali się do partii Tomasza Billewicza, wraz z nim wyruszyli w podróż do Wołmontowicz (zatrzymując się na nocleg w Lubiczu). W czasie drogi do panienek docierały wieści o męstwie i odwadze Babinicza (Anusia napisała do niego dwa identyczne listy, których jednak nie dostał z powodu śmierci doręczycieli).
Na Wołmontowicze napadł Sakowicz i Hamilton. Gdyby nie przypadkowa wizyta we wsi Babinicza, miecznik i panny z pewnością nie przeżyłyby napadu. Kolejnym tryumfem Andrzeja było zdobycie Poniewieża. Tymczasem Anusia ciągle oczekiwała na swego przystojnego wybawiciela.
Rozdział XXVIII
Po ucieczce Sakowicza i śmierci Hamiltona Kmicicowi pozostał jeszcze jeden wróg – atakujący południe Rzeczypospolitej Rakoczy. W tym czasie miało miejsce ważne wydarzenie. Gdy przy zmarłym Hamiltonie Tatarzy znaleźli przechwycone listy Anusi, Andrzej zdał sobie sprawę z gorących uczuć panienki, których nie podzielał.
Rozdział XXIX
Kmicic wyruszył na wojnę z Rakoczym i Węgrami. Po pokonaniu przeciwnika, na Żmudzi w końcu zapanował spokój. Oleńka, nie mając nowych wiadomości o ukochanym od bardzo dawna, zdecydowała się niebawem wstąpić do klasztoru i tym samym wypełnić wolę nieżyjącego dziadka. Pewnego dnia przypadkowo spotkała wóz przewożący rannego Andrzeja. Od tej chwili Aleksandra każdego dnia wysyłała posłańców do Lubicza – siedziby Kmicica - z pytaniami o stan zdrowia rycerza.
Rozdział XXX
Gdy pułkownik odzyskał już siły, wybrał się pewnej niedzieli na mszę do upickiego kościoła. Klękając w ławce, nie wiedział, że za kilka minut w sąsiedniej zajmie miejsce jego ukochana. Po pozdrowieniu młodzi zaczęli się modlić w ciszy i skupieniu. Nabożeństwo przerwało przybycie do kaplicy chorągwi laudańskiej z Wołodyjowskim i Zagłobą, którzy przekazali księdzu list od Jana Kazimierza. Kapłan zaczął czytać i po pierwszych słowach wszystkie pary oczu zwróciły się na Kmicica. Król opowiadał o wszystkich bohaterskich czynach Kmicica-Babinicza. Tego samego dnia w Wodoktach zorganizowano swaty i wkrótce odbył się ślub Aleksandry Billewiczówny i Andrzeja Kmicica. Narzeczeństwem zostali Wołodyjowski i Anusia.
MATURA 2023 - 110 pytań, na które musisz znać odpowiedź. Sprawdź >>strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies