Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Potop

Streszczenie „Potopu” w pigułce

Autor: Karolina Marl�ga

Rozdział XVIII
Rozpętał się bitwa, w której zwycięstwo odniosło wojsko Michała. Do niewoli wzięto rotmistrza i siedmiu szwedzkich jeńców oraz namówiono do współpracy Rocha. Wskutek planu Zagłoby poinformowano pojmanych, iż to wojsko Radziwiłła na nich napadło. Następnie uwolniono zdziwionych, którzy byli już przekonani o zdradzie hetmana (wierzyli, że wydał rozkaz ich zamordowania).

Rozdział XIX
Na Litwie trwała wojna domowa. Wojska podzieliły się między Radziwiłła a wojewodę Sapiehę. Janusz zniszczył chorągwie Stankiewicza i Mirskiego, co w konsekwencji doprowadziło do zmiany planów rycerzy, którzy postanowili udzielić pomocy chorągwiom tworzącym konfederację. Do księcia dotarła wieść o ucieczce jeńców: otrzymał list od szwedzkiego komendanta, zarzucającego, że wojsko Radziwiłła napadło w Klewanach na Szwedów. Choć próbował wyjaśnić pomyłkę, to jednak Szwedzi wyrazili swą niechęć. Hetman był wściekły i upokorzony. Do Andrzeja, rozprawiającego się z ludźmi nieposłusznymi Radziwiłłowi, dotarły wieści o ucieczce polskich jeńców. Był szczęśliwy z tego powodu, choć spadło na niego zadanie umocnienia obrony Kiejdan w obawie przez Wołodyjowskim i jego wojskiem. Tymczasem Michał, mimo obstawienia wszystkich dróg, „rozpłynął się” w powietrzu ze swą chorągwią.

Rozdział XX
Andrzej, z rozkazu Janusza, wyruszył po Oleńkę i miecznika. Pozostawiwszy swych ludzi w karczmie, dotarł do dworu, gdzie utwierdził pannę w przekonaniu, że musi z nim jechać. Tak też pewnie by się stało, gdyby nie nagłe przybycie Wołodyjowskiego z pułkownikami. Doszło do spotkania twarzą w twarz obrońcy i nieświadomego zdrajcy Rzeczypospolitej. Gdyby nie list od hetmana, znaleziony przy Andrzeju, z którego wynikało, że niedawni jeńcy nie zostali rozstrzelani od razu tylko na jego prośbę - Kmicic zostałby zabity. A tak Wołodyjowski darował mu życie i pokazał list wykradziony Rochowi z poleceniem zabicia przewożonych żołnierzy po dotarciu do Birży. Pułkownik nie mógł uwierzyć w sens przeczytanych słów. Uświadomił sobie prawdziwe zamiary Radziwiłła. Podczas pożegnania Michała z Billewiczami, Oleńka podziękowała mu za darowanie życia byłemu narzeczonemu i wyraziła chęć ukrycia się przed hetmanem w Puszczy Białowieskiej.

Rozdział XXI
Wkrótce potem po Aleksandrę i miecznika przyjechał Radziwiłł. Pojmawszy pannę, która nie zdążyła uciec, uprowadził ją siłą. Wysłał potem propozycje pojednania do rosnącego w siły Sapiehy i odbył z Kmicicem rozmowę o liście, w którym kazał rozstrzelać pułkowników (czym złamał dane mu słowo). Ponownie zdołał przekonać Andrzeja do swych ukrytych zamiarów. Po pojednaniu zaprosił pułkownika na wieczorną ucztę.

Rozdział XXII
Na zamku odbył się huczny bal. Kmicic zajął miejsce przy Oleńce. Zakochani rozmyślali o przeszłości i przyszłości. W pewnym momencie hetman odczytał relację o poddawaniu się kolejnych województw szwedzkim oddziałom, co nie zrobiło na zamyślonym Andrzeju wrażenia. Nie brał udziału w ogólnych wiwatach na cześć księcia. Pod koniec kolacji musiał wynieść z sali omdlałą Oleńkę.

Rozdział XXIII
Kmicic na swą prośbę podjął się dostarczenia korespondencji od Janusza Radziwiłła Bogusławowi, Harasimowiczowi, królowi szwedzkiemu Karolowi Gustawowi i marszałkowi koronnemu Lubomirskiemu. Przed wyjazdem poprosił księcia o opiekę nad Oleńką i miecznikiem Billewiczem podczas jego nieobecności. Janusz obiecał wysłać tę dwójkę do księżnej do Taurogów.

Rozdział XXIV
Trwały przygotowania Andrzeja do wyprawy. Po pożegnaniu z Ganchofem i Charłampem, wymianie czułych słów z Oleńką, wyjaśnieniu jej wszystkich zdarzeń i otrzymaniu od ukochanej błogosławieństwa na drogę, wyruszył.

Rozdział XXV
Andrzej zatrzymał się na odpoczynek w zajeździe w Pilwiszkach, gdzie przypadkiem spotkał Bogusława Radziwiłła. Przekazawszy mężczyźnie list od Janusza (do niego i Harasimowicza), był świadkiem głośnego odczytania korespondencji. Poznał wówczas prawdę o niegodziwych zamiarach braci Radziwiłłów wobec Rzeczypospolitej i uświadomił sobie prawdziwe oblicze księcia. Po powrocie do zajazdu, wściekły Andrzej ułożył plan uprowadzenia Bogusława i postawienia go przed polskim królem. Pierwsza część zamiarów spełniła się w czasie konnej przejażdżki.

strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Zobacz inne artykuły:

Inne

Charakterystyka Aleksandry Billewiczówny
Charakterystyka Andrzeja Kmicica / Babinicza
Czas i miejsce akcji „Potopu”
Geneza i okoliczności powstania „Potopu”
„Potop” - TOM I - streszczenie szczegółowe
Przegląd bohaterów historycznych „Potopu”
„Potop” - TOM II - streszczenie szczegółowe
Obraz XVII-wiecznego społeczeństwa w powieści Henryka Sienkiewicza
„Ku pokrzepieniu serc” - znaczenie utworu „Potop”
Bohaterowie fikcyjni oraz znani z historii, a nieobecni we współczesnych podręcznikach
Sposoby kreowania postaci w powieści „Potop”
„Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe
Język i styl powieści historycznej „Potop”
„Potop” Henryka Sienkiewicza jako powieść historyczna
Kompozycja i artyzm powieści „Potop”
Tło historyczne „Potopu” - stosunki polsko-szwedzkie w XVII wieku
Streszczenie „Potopu” w pigułce
Jan Onufry Zagłoba - charakterystyka
Biografia Henryka Sienkiewicza
Motyw miłości w „Potopie”
Szczegółowy plan wydarzeń „Potopu”
Powieść historyczna w dziewiętnastowiecznej Polsce
Janusz Radziwiłł - charakterystyka
Filmowe adaptacje „Potopu”
Polscy powieściopisarze o „Potopie”
Krytycy literaccy i badacze o „Potopie”
Wypowiedzi o Sienkiewiczu
Kalendarium twórczości Henryka Sienkiewicza
Kalendarium życia Henryka Sienkiewicza
Ciekawostki o Henryku Sienkiewiczu
Najważniejsze cytaty z „Potopu”
Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies