Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Potop
Przeciw Sienkiewiczowi wystąpili również w pierwszych latach XX wieku znani krytycy i publicyści: Stanisław Brzozowski oraz Wacław Nałkowski. Zaatakowali oni ostro cykl oraz jego autora, zarzucając pisarzowi konserwatyzm, prezentowanie interesów świata szlacheckiego, niezdolność do rozumienia dziejów Polski, płytki optymizm, stworzenie z Trylogii: „karykatury polskości, apoteozy tego wszystkiego, co było w niej najlichsze”.
Inne opinie krytyków:
Juliusz Kleiner, zmarły w 1957 roku profesor historii literatury polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim: „Nie ma w „Potopie” jak w „Ogniem i mieczem” przelania dynamiki dziejowej w nurt powieści. Jest to tylko powieść historyczna, ale jednak z najświetniejszych, której żywe postaci i żywe sceny przy wielokrotnym nawet czytaniu zawsze przykuwają uwagę, zawsze dają wielką sumę przyjemności szlachetnej, zawsze darzą strumieniem energii i w pamięci pozostają na zawsze. Z walorami artystycznymi złączyła się wartość narodowa. Na przestrzeni kilku dziesięcioleci był to najsilniejszy literacki wyraz dążenia do państwowości własnej, niby przewodnik ruchu niepodległościowego (…) Spośród trzech wielkich powieści o wieku XVII – pokrzepienie serc wniósł najpotężniej „Potop””.
Samuel Sandler, historyk literatury badający dzieła pisarza z perspektywy marksistowskiej, który wyżej stawia Potop niż Ogniem i mieczem: „Potop (…)jest obok Krzyżaków najlepszą powieścią Sienkiewicza, a obie – najpopularniejszymi powieściami historycznymi XIX wieku o tematyce zaczerpniętej z dziejów Polski (…) Żadna poza Potopem część Trylogii nie posiada (…) równej siły ideowo-artystycznej, w żadnej nie utrafił pisarz w tej mierze, jak tu, w szeroko rozpowszechnione wśród mas nastroje patriotyczne (…) Jedność intencji ideowych i trafnie wybranego konfliktu dziejowego – oto co stanowi o wyższości Potopu nad Ogniem i mieczem. Największą bowiem wartością Potopu z punktu widzenia wierności historycznej jest plastyczne ukazanie wojny z nawałą szwedzką jako ogólnonarodowego powstania przeciwko zaborcy”.
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Krytycy literaccy i badacze o „Potopie”
Przeciw Sienkiewiczowi wystąpili również w pierwszych latach XX wieku znani krytycy i publicyści: Stanisław Brzozowski oraz Wacław Nałkowski. Zaatakowali oni ostro cykl oraz jego autora, zarzucając pisarzowi konserwatyzm, prezentowanie interesów świata szlacheckiego, niezdolność do rozumienia dziejów Polski, płytki optymizm, stworzenie z Trylogii: „karykatury polskości, apoteozy tego wszystkiego, co było w niej najlichsze”.
Inne opinie krytyków:
Juliusz Kleiner, zmarły w 1957 roku profesor historii literatury polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim: „Nie ma w „Potopie” jak w „Ogniem i mieczem” przelania dynamiki dziejowej w nurt powieści. Jest to tylko powieść historyczna, ale jednak z najświetniejszych, której żywe postaci i żywe sceny przy wielokrotnym nawet czytaniu zawsze przykuwają uwagę, zawsze dają wielką sumę przyjemności szlachetnej, zawsze darzą strumieniem energii i w pamięci pozostają na zawsze. Z walorami artystycznymi złączyła się wartość narodowa. Na przestrzeni kilku dziesięcioleci był to najsilniejszy literacki wyraz dążenia do państwowości własnej, niby przewodnik ruchu niepodległościowego (…) Spośród trzech wielkich powieści o wieku XVII – pokrzepienie serc wniósł najpotężniej „Potop””.
Samuel Sandler, historyk literatury badający dzieła pisarza z perspektywy marksistowskiej, który wyżej stawia Potop niż Ogniem i mieczem: „Potop (…)jest obok Krzyżaków najlepszą powieścią Sienkiewicza, a obie – najpopularniejszymi powieściami historycznymi XIX wieku o tematyce zaczerpniętej z dziejów Polski (…) Żadna poza Potopem część Trylogii nie posiada (…) równej siły ideowo-artystycznej, w żadnej nie utrafił pisarz w tej mierze, jak tu, w szeroko rozpowszechnione wśród mas nastroje patriotyczne (…) Jedność intencji ideowych i trafnie wybranego konfliktu dziejowego – oto co stanowi o wyższości Potopu nad Ogniem i mieczem. Największą bowiem wartością Potopu z punktu widzenia wierności historycznej jest plastyczne ukazanie wojny z nawałą szwedzką jako ogólnonarodowego powstania przeciwko zaborcy”.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies