Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Zemsta
„Zemsta” Aleksandra Fredry to komedia. Zgodnie z zasadą utwory takie powinny przede wszystkim bawić i śmieszyć. W dramacie bawią zarówno poszczególne postacie, ich język, a także sytuacje jakie się rozgrywają.
„Zemstę” możemy nazwać komedią obyczajową. Pokazuje ona obyczaje, jakie panowały w czasach życia Fredry. Istniała wówczas jeszcze szlachta. Jej przedstawiciele mieli wiele wad i to o nich w śmieszny sposób pisze Fredro.
W utworze możemy wyróżnić też trzy rodzaje komizmu. Komizm postaci polega na tym, że bohaterowie przedstawieni są w sposób karykaturalny. Ich wady zostają wyolbrzymione. Sprawia to, że wyobrażając sobie poszczególne postacie śmiejemy się na sam ich widok. Bawi przede wszystkim Papkin ubrany w sposób francuski. Nosi on perukę z warkoczem. Jego przechwałki okazują się kłamstwem. Tak naprawdę Papkin to wieki tchórz.
Kolejny typ komizmu w „Zemście” to komizm sytuacyjny. Poszczególne sceny przypominają występy kabaretowe. Bohaterów spotykają nieoczekiwane wypadki. Często są one sprzeczne z planami postaci. W „Zemście” bawi też język (komizm słowny). Żarty, powiedzonka, dowcipne dialogi to elementy komedii.
„Zemsta” to także komedia charakterów. Główną zasadą utworu Fredry jest kontrast charakterów głównych postaci – Rejenta i Cześnika. Ich spór jest tak siny, ponieważ są bardzo innymi ludźmi.
W utworze występuje wiele intryg i spisków. Wszytko jednak kończy się pomyślnie. Zakochani młodzi biorą ślub. Podstolina dostaje pieniądze. Papkin dowiaduje się, że nie został otruty. Cześnik i Rejent godzą się.
Chociaż utwór Fredry przede wszystkim śmieszy, to jednak możemy brać z niego naukę. Poprzez wyśmianie złych cech bohaterów pokazuje, jak nie powinno się postępować.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Gatunek „Zemsty” Aleksandra Fredry i jego cechy
Autor: Jakub Rudnicki„Zemsta” Aleksandra Fredry to komedia. Zgodnie z zasadą utwory takie powinny przede wszystkim bawić i śmieszyć. W dramacie bawią zarówno poszczególne postacie, ich język, a także sytuacje jakie się rozgrywają.
„Zemstę” możemy nazwać komedią obyczajową. Pokazuje ona obyczaje, jakie panowały w czasach życia Fredry. Istniała wówczas jeszcze szlachta. Jej przedstawiciele mieli wiele wad i to o nich w śmieszny sposób pisze Fredro.
W utworze możemy wyróżnić też trzy rodzaje komizmu. Komizm postaci polega na tym, że bohaterowie przedstawieni są w sposób karykaturalny. Ich wady zostają wyolbrzymione. Sprawia to, że wyobrażając sobie poszczególne postacie śmiejemy się na sam ich widok. Bawi przede wszystkim Papkin ubrany w sposób francuski. Nosi on perukę z warkoczem. Jego przechwałki okazują się kłamstwem. Tak naprawdę Papkin to wieki tchórz.
Kolejny typ komizmu w „Zemście” to komizm sytuacyjny. Poszczególne sceny przypominają występy kabaretowe. Bohaterów spotykają nieoczekiwane wypadki. Często są one sprzeczne z planami postaci. W „Zemście” bawi też język (komizm słowny). Żarty, powiedzonka, dowcipne dialogi to elementy komedii.
„Zemsta” to także komedia charakterów. Główną zasadą utworu Fredry jest kontrast charakterów głównych postaci – Rejenta i Cześnika. Ich spór jest tak siny, ponieważ są bardzo innymi ludźmi.
W utworze występuje wiele intryg i spisków. Wszytko jednak kończy się pomyślnie. Zakochani młodzi biorą ślub. Podstolina dostaje pieniądze. Papkin dowiaduje się, że nie został otruty. Cześnik i Rejent godzą się.
Chociaż utwór Fredry przede wszystkim śmieszy, to jednak możemy brać z niego naukę. Poprzez wyśmianie złych cech bohaterów pokazuje, jak nie powinno się postępować.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies