Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Zemsta
W obawie śmierci (sądzi, ze został otruty przez Rejenta) sporządza testament, zapisuje wtedy: „Ja, Józef Papkin, syn mego ojca Jana Papkina (...)”. Z dalszej treści wnioskować można głównie o jego sytuacji materialnej: nie posiada żadnych dóbr, ani tytułów (godności). Całym jego bogactwem jest szabla Artemiza, angielska gitara, zastawiona kolekcja motyli i ewentualne długi, które w wypadku zgonu „mogą się pokazać”, a wtedy będą jedyną pamiątką po świętej pamięci Papkinie.
Finansowo Papkin zależny jest od Cześnika, zresztą tych dwóch bohaterów łączą jeszcze jakieś tajemnicze „sprawki” z przeszłości:
„Rzecz to znana, iż w mej mocy
Kazać zamknąć waszmość pana
Za wiadome dawne sprawki.” – wypomina mu Raptusiewicz.
Wówczas sługa broni się: „Ach, co każesz, wszystko zrobię.” Cześnik powierza mu „misję” zdobycia ręki Podstoliny i trzeba przyznać, że z tego zadania „podwładny” wywiązuje się bardzo dobrze – wdowa „daje słowo” Maciejowi.
Druga „próba” jest trudniejsza – oświadczenie Rejentowi wezwania na pojedynek wiąże się z niebezpieczeństwem, ale nieprzyjemne musi być też poinformowanie Cześnika o zdradzie narzeczonej. Mimo strachu Papkin radzi sobie i z tymi poleceniami, choć do odważnych raczej nie należy. Zwykle w sytuacjach „ekstremalnych” jak np. bójka na murze, przepełnia go trwoga.
Jego osobowość dzieli się na dwie: tchórzliwą, słabą i taką, w którą on sam próbuje uwierzyć, i którą niewątpliwie chciałby prezentować. Prawdziwy Papkin to panikarz i histeryk, w dodatku udający, że wybornie zna się na kobietach. Wydaje mu się, iż każdą może zdobyć, próbuje nawet podbić serce Klary, ale dziewczyna inteligentnie pozbywa się natręta - wyznacza mu zadania ponad jego możliwości.
„Wymyślony Papkin” to bohater, świetny jeździec, waleczny rycerz, którego znają wszyscy:
„Mądry w radzie, dzielny w boju,
Dusza wojny, wróg pokoju. –
Znają Szwedy, Muzułmany,
Sasy, Włochy i Hiszpany
Artemizy ostrze sławne
I nim władać ramię wprawne –
Jednym słowem, krótko mówiąc,
Kula ziemska zna Papkina. (...)”
Kontrast stworzony między Papkinem autentycznym a fikcyjnym czyni tę postać śmieszną. Kłamie tak zręcznie, że choć domyśla się, iż ludzie mu nie wierzą i śmieją się z niego, musi to robić nadal, by zgrabnie „balansować” na granicy swoich dwóch osobowości, zwłaszcza tej drugiej – fikcyjnej, która dodaje mu pewności siebie.Józef Papkin – charakterystyka postaci
Autor: Ewa PetniakW obawie śmierci (sądzi, ze został otruty przez Rejenta) sporządza testament, zapisuje wtedy: „Ja, Józef Papkin, syn mego ojca Jana Papkina (...)”. Z dalszej treści wnioskować można głównie o jego sytuacji materialnej: nie posiada żadnych dóbr, ani tytułów (godności). Całym jego bogactwem jest szabla Artemiza, angielska gitara, zastawiona kolekcja motyli i ewentualne długi, które w wypadku zgonu „mogą się pokazać”, a wtedy będą jedyną pamiątką po świętej pamięci Papkinie.
Finansowo Papkin zależny jest od Cześnika, zresztą tych dwóch bohaterów łączą jeszcze jakieś tajemnicze „sprawki” z przeszłości:
„Rzecz to znana, iż w mej mocy
Kazać zamknąć waszmość pana
Za wiadome dawne sprawki.” – wypomina mu Raptusiewicz.
Wówczas sługa broni się: „Ach, co każesz, wszystko zrobię.” Cześnik powierza mu „misję” zdobycia ręki Podstoliny i trzeba przyznać, że z tego zadania „podwładny” wywiązuje się bardzo dobrze – wdowa „daje słowo” Maciejowi.
Druga „próba” jest trudniejsza – oświadczenie Rejentowi wezwania na pojedynek wiąże się z niebezpieczeństwem, ale nieprzyjemne musi być też poinformowanie Cześnika o zdradzie narzeczonej. Mimo strachu Papkin radzi sobie i z tymi poleceniami, choć do odważnych raczej nie należy. Zwykle w sytuacjach „ekstremalnych” jak np. bójka na murze, przepełnia go trwoga.
Jego osobowość dzieli się na dwie: tchórzliwą, słabą i taką, w którą on sam próbuje uwierzyć, i którą niewątpliwie chciałby prezentować. Prawdziwy Papkin to panikarz i histeryk, w dodatku udający, że wybornie zna się na kobietach. Wydaje mu się, iż każdą może zdobyć, próbuje nawet podbić serce Klary, ale dziewczyna inteligentnie pozbywa się natręta - wyznacza mu zadania ponad jego możliwości.
„Wymyślony Papkin” to bohater, świetny jeździec, waleczny rycerz, którego znają wszyscy:
„Mądry w radzie, dzielny w boju,
Dusza wojny, wróg pokoju. –
Znają Szwedy, Muzułmany,
Sasy, Włochy i Hiszpany
Artemizy ostrze sławne
I nim władać ramię wprawne –
Jednym słowem, krótko mówiąc,
Kula ziemska zna Papkina. (...)”
Papkin ma również zalety. Cześnik powierza mu ważne zadania, a to znaczy, że darzy go zaufaniem, liczy na inteligencję, spryt i ogładę towarzyską sługi. Ponadto Papkin, śmieszny i z pozorów „głupawy”, skrywa naturę filozoficzną. Rozmyśla nad istotą świata i człowieka:
„Wdzięczność ludzi, wielkość świata –
Każdy siebie ma na względzie (...)”
Głównie to „rozpad osobowości” – rojenia o „ja” fikcyjnym, sprawiają, że jest to postać bardzo zabawna, niewątpliwie najśmieszniejsza w komedii, ale i te fantazje można mu wybaczyć, przecież każdy w wyobraźni pragnie być kimś innym – lepszym, potężniejszym, piękniejszym, a w marzeniach nie ma nic złego, byle tylko nie stały się obsesją i faktycznie nie przysłoniły wizerunku nas samych. Papkin jest tylko bohaterem literackim i trudno go jednoznacznie ocenić. A wśród czytelników zapewne znajdzie się wielu, którym ten bohater przypadnie do gustu.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies