„I tucizna, i wesele –
To za wiele! To za wiele!”

Scena 9

Dyndalski zbiera fragmenty podartego przez Cześnika listu.

Dyndalski

Dyndalski zbiera podarte fragmenty listu i dziwi się, co nie podobało się Raptusiewiczowi w jego nieforemnym „B”. Wyrzeka na swój los: „Ot – krzyż Pański, a ja znoszę.”

Scena 10

Rejent nieoczekiwanie zjawia się w części zamku należącej do nieprzyjaciela. Stawił się na pojedynek, ale nikogo nie zastał. W oddali słychać wiwaty na cześć młodej pary. Milczek dowiaduje się, że to jego syn się żeni.

Dyndalski, Rejent

Rejent przestępuje próg części zamku należącej do Cześnika. Spostrzega tylko obecność sługi Dyndalskiego. Dziwi się pustkom w domu. Stwierdza, że stawił się na pojedynek w wyznaczonym miejscu, ale też nikogo nie zastał. Dyndalski dodaje, ze to chyba lepiej dla niego, bo Cześnik wybornie włada szablą. Nagle z kaplicy dochodzą okrzyki: „Wiwat! wiwat – państwo młodzi!” Rejent zastanawia się czyje to wesele, a Dyndalski pośpiesznie wyjaśnia, że to ślub Rejentowicza. Milczek nie może uwierzyć. W oddali słychać głośną prośbę Cześnika, by siodłać dla niego konia, ponieważ już minęła czwarta - upłynął czas pojedynku.

Scena 11

Cześnik i Rejent spotykają się oko w oko. Każdy początkowo myśli o pojedynku, ale Cześnik dochodzi do wniosku, że nie może tak przyjąć gościa. Wyjaśnia mu motywy swoich działań i fakt „przymusowego” ślubu.

Rejent, Cześnik

Cześnik i Rejent – znienawidzeni sąsiedzi spotykają się oko w oko. Każdy początkowo, z obawy, sięga po szablę, ale Raptusiewicz - jako gościnny polski szlachcic uświadamia sobie, że nie może w ten sposób przyjąć przybysza:

„Wszak, gdy wstąpił w moje progi,
Włos mu z głowy spaść nie może.”

Tłumaczy mu zawiłość sprawy i konieczność takiego rozwiązania – to Rejent „ukradł” mu wdowę, by ją „przysposobić” na synową, wobec tego on – zamiennie musiał zatrzymać jego syna i sprawić mu wesele: „Masz więc byka za jendyka (indyka).”

Scena 12

Młodzi błagają swoich opiekunów o błogosławieństwo należne nowożeńcom i apelują o zgodę sąsiedzką.

Wszyscy bohaterowie, dworzanie i kobiety

Wszyscy wychodzą z kaplicy. Wacław błaga ojca o przebaczenie i błogosławieństwo, a Klara stryja o zakończenie sporu.

Scena 13

Podstolina tłumaczy wszystkim, dlaczego zgodziła się na propozycję Rejenta. Okazało się, że powodowała nią chęć materialnego zabezpieczenia się na starość, bo wbrew pozorom nie jest wcale posażna. Klara zobowiązuje się wypłacić należną jej kwotę. Rejent błogosławi młodą parę, a Papkin pojmuje, że nie został otruty, rwie testament i wznosi toast. Następuje powszechna zgoda.

Wszyscy bohaterowie, Podstolina

Podstolina nie może uwierzyć, że przeznaczony jej Wacław ożenił się z Klarą. Objaśnia wszystkim, dlaczego zgodziła się na propozycję Rejenta. Zrobiła to z obawy, by na starość nie zostać w nędzy, bo zapisanym jej majątkiem mogła rozporządzać tylko przez określony czas – dopóki Klara nie wyjdzie za mąż, ale teraz, gdy tak się stało, musi go jej zwrócić. Na szczęście zabezpiecza ją sporządzona przez Milczka intercyza. Klara zobowiązuje się zapłacić sumę umówionych stu tysięcy ze swojego posagu i błaga Rejenta o wyzbycie się resztek gniewu i błogosławieństwo. Rejent powtarza swoją formułkę:

„Niech się dzieje wola Nieba
Z nią się zawsze zgadzać trzeba.”

I błogosławi klęcząca parę. Papkin pojmuje, że nie został otruty i drze swój testament, każe podać wielki puchar biesiadny, by uczcić ślub, pojednanie i szczęśliwe zakończenie dramatu.

Cześnik w geście pojednania podaje rękę Rejentowi, a ten z szacunkiem ją przyjmuje: „Mocium panie, z nami zgoda.” Wszyscy wiwatują i wołają: „Zgoda! zgoda!” A Wacław konkluduje:

„Tak jest – zgoda,
a Bóg wtedy rękę poda.”

strona:    1    2    3    4    5    6    7  

Szybki test:

Wacław, by zapewnić sobie bywanie w stołecznym towarzystwie, podawał się za Rodosława - litewskiego:
a) wojewodę
b) księcia
c) barona
d) hrabiego
Rozwiązanie

Klara zgodnie z intercyzą zobowiązuje się zapłacić Podstolinie sumę umówionych:
a) pięciuset tysięcy
b) pięćdziesięciu tysięcy
c) dwustu tysięcy
d) stu tysięcy
Rozwiązanie

Walka między Cześnikiem a Rejentem ma się odbyć w okolicy „trzech kopców w Czarnym Lesie” o godzinie:
a) ósmej
b) czwartej
c) dwunastej
d) szóstej
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne

„Zemsta” Aleksandra Fredry - szczegółowe streszczenie Kto jest kim w „Zemście” Plan wydarzeń „Zemsty” Geneza „Zemsty” Rejent Milczek – charakterystyka szczegółowa Cześnik charakterystyka szczegółowa Biografia Aleksandra Fredry „Zemsta” – sterszczenie w pigułce Czas i miejsce akcji w „Zemście” „Zemsta” Fredry bawi czy skłania do refleksji? Komizm „Zemsty” Podaj przykłady manipulacji w „Zemście” Fredry Humor w „Zemście” Kompozycja i styl „Zemsty” Józef Papkin – charakterystyka postaci Znaczenie tytułu komedii Aleksandra Fredry „Zemsta” Język „Zemsty” Jaki morał płynie z „Zemsty” Aleksandra Fredry? Dlaczego „Zemsta” Fredry to komedia intrygi Najważniejsze problemy w „Zemście” Cechy gatunkowe komedii Historia zemsty w „Zemście” Charakterystyka pozostałych bohaterów Wywiad z Papkinem, postacią z „Zemsty" Aleksandra Fredry Gatunek „Zemsty” Aleksandra Fredry i jego cechy Jaki jest sens motta utworu „Zemsta” Fredry? Jak powstała książka Aleksandra Fredry „Zemsta”? Kto się na kim i za co mści w „Zemście” Aleksandra Fredry? Charakterystyka Papkina z „Zemsty” Aleksandra Fredry, jako bohatera, który najbardziej śmieszy Motywy w „Zemście” Fredry Kalendarium twórczości Fredry Która z postaci w „Zemście” Fredry wzbudza niechęć i dlaczego? Symbolika muru i jego rola w „Zemście” Twórczość Aleksandra Fredry Najważniejsze cytaty z „Zemsty” Przyczyny konfliktu w „Zemście” Aleksandra Fredry Inscenizacje i ekranizacje „Zemsty” Słynne powiedzonka w „Zemście” Aleksandra Fredry Bibliografia Co oznacza skrót JW w „Zemście” Aleksandra Fredry Czym była Artemiza? Wyjaśnij cytat: „Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby” Słynne mury w historii i kulturze Zinterpretuj słowa Papkina „Jestem Papkin, lew Północy...” Cytaty z Aleksandra Fredry Fredro - kalendarium życia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies