Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dżuma
„Dżuma” to powieść-parabola. Możemy ją zatem rozpatrywać na dwóch płaszczyznach. Pierwszą jest odczytywanie utworu zgodnie z przebiegiem akcji. Drugą jest warstwa symboliczna. Poruszone problemy ukazane zostały „nie wprost”.
Głównym tematem dżumy jest przebieg epidemii. Dowiadujemy się o jej pierwszych symptomach. To umierające szczury. Kolejne dni przynoszą pierwsze ofiary w ludziach. Rusza cała machina administracyjna. Wydawane są kolejne zarządzenie o kwarantannie, izolacji i organizacji życia w Oranie. Widzimy także jak zmieniają się nastroje wśród ludzi. Kolejne etapy prowadzą ostatecznie do wycofania się zarazy z miasta.
Jednak pod pojęciem „dżumy” możemy doszukać się innych problemów. Przede wszystkim symbolizuje ona zło. Ludzie w obliczu złą mogą przyjąć różne postawy. Zaakceptować je, wykazać postawę bierną lub czynnie z nim walczyć. Zło nie znika nigdy. Może pojawić się w każdej chwili. Od jednostek zależy, czy rozprzestrzeni się jak zaraza.
Kolejnymi problemami opisanym przez Camusa jest cierpienie, choroba i śmierć. Dżuma drastycznie wkracza w życie obywateli Oranu. Początkowo są zaskoczeni. Nie chcą poddać się narzucanym obostrzeniom. Poznają jej skalę, gdy zaczynają umierać ludzie wśród nich. Cierpią z powodu zamkniętych sklepów i zamknięcia bram miasta. Często choroba rozłącza ich z bliskimi. Ze bliskimi przed śmiercią nie mogą się nawet pożegnać. Najbardziej osamotnione wydają się osoby skazane na przebywanie w obozie kwarantanny na miejskim stadionie.
Przede wszystkim boją się jednak zachorowania. Dżuma przebiega w określony sposób. Dowiadujemy się o jej kolejnych, bolesnych etapach. Najlepiej widać to na przykładzie śmierci synka sędziego Othona.
Śmierć w zadżumionym Oranie jest wszechobecna. Jeszcze przed wybuchem zarazy ludzie nie przywiązywali wagi do niej. Po rozprzestrzenieniu się zarazy śmierci odebrana zostaje godność. Ludzie chowani są w masowych grobach. Z powodu braku miejsca na cmentarzach, ciała palone są w krematorium.
Innymi kwestiami poruszonymi w powieści jest praca na rzecz innych, solidaryzm społeczny, moralność, przyjaźń, religia, miłość czy przemiana poszczególnych bohaterów.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Problematyka „Dżumy” Alberta Camusa
Autor: Jakub Rudnicki„Dżuma” to powieść-parabola. Możemy ją zatem rozpatrywać na dwóch płaszczyznach. Pierwszą jest odczytywanie utworu zgodnie z przebiegiem akcji. Drugą jest warstwa symboliczna. Poruszone problemy ukazane zostały „nie wprost”.
Głównym tematem dżumy jest przebieg epidemii. Dowiadujemy się o jej pierwszych symptomach. To umierające szczury. Kolejne dni przynoszą pierwsze ofiary w ludziach. Rusza cała machina administracyjna. Wydawane są kolejne zarządzenie o kwarantannie, izolacji i organizacji życia w Oranie. Widzimy także jak zmieniają się nastroje wśród ludzi. Kolejne etapy prowadzą ostatecznie do wycofania się zarazy z miasta.
Jednak pod pojęciem „dżumy” możemy doszukać się innych problemów. Przede wszystkim symbolizuje ona zło. Ludzie w obliczu złą mogą przyjąć różne postawy. Zaakceptować je, wykazać postawę bierną lub czynnie z nim walczyć. Zło nie znika nigdy. Może pojawić się w każdej chwili. Od jednostek zależy, czy rozprzestrzeni się jak zaraza.
Kolejnymi problemami opisanym przez Camusa jest cierpienie, choroba i śmierć. Dżuma drastycznie wkracza w życie obywateli Oranu. Początkowo są zaskoczeni. Nie chcą poddać się narzucanym obostrzeniom. Poznają jej skalę, gdy zaczynają umierać ludzie wśród nich. Cierpią z powodu zamkniętych sklepów i zamknięcia bram miasta. Często choroba rozłącza ich z bliskimi. Ze bliskimi przed śmiercią nie mogą się nawet pożegnać. Najbardziej osamotnione wydają się osoby skazane na przebywanie w obozie kwarantanny na miejskim stadionie.
Przede wszystkim boją się jednak zachorowania. Dżuma przebiega w określony sposób. Dowiadujemy się o jej kolejnych, bolesnych etapach. Najlepiej widać to na przykładzie śmierci synka sędziego Othona.
Śmierć w zadżumionym Oranie jest wszechobecna. Jeszcze przed wybuchem zarazy ludzie nie przywiązywali wagi do niej. Po rozprzestrzenieniu się zarazy śmierci odebrana zostaje godność. Ludzie chowani są w masowych grobach. Z powodu braku miejsca na cmentarzach, ciała palone są w krematorium.
Innymi kwestiami poruszonymi w powieści jest praca na rzecz innych, solidaryzm społeczny, moralność, przyjaźń, religia, miłość czy przemiana poszczególnych bohaterów.
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies