Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dżuma
„Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny. Jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś co nie istnieje”.
Autorem tych słów jest Daniel Defoe. Pochodzą one z dzieła jego autorstwa, pt. Dziennik roku zarazy. Utwór oparty jest na obserwacjach i zapiskach najważniejszych wydarzeń zarówno publicznych jak i prywatnych. Zaszły one w Londynie podczas wielkiego nawiedzenia 1665 roku.
Dzieło to jest literacką relacją z zarazy, która zaatakowała Londyn w XVII wieku. Zostało wydane w 1722 roku. Camus posługiwał się tą kroniką, pracując nad Dżumą. Zaczerpnął między innymi sam pomysł zarazy i odizolowania miasta oraz reakcję ludności na te zjawiska. Powieść francuskiego pisarza ma znacznie bogatsze w przesłanie filozoficzne.
Zdanie, którego Camus użył jako motta sugeruje kolejną rzecz, a mianowicie metaforyczne rozumienie dżumy. Pozwala to na wielopoziomową interpretację tekstu.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Znaczenie motta powieści „Dżuma”
„Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny. Jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś co nie istnieje”.
Autorem tych słów jest Daniel Defoe. Pochodzą one z dzieła jego autorstwa, pt. Dziennik roku zarazy. Utwór oparty jest na obserwacjach i zapiskach najważniejszych wydarzeń zarówno publicznych jak i prywatnych. Zaszły one w Londynie podczas wielkiego nawiedzenia 1665 roku.
Dzieło to jest literacką relacją z zarazy, która zaatakowała Londyn w XVII wieku. Zostało wydane w 1722 roku. Camus posługiwał się tą kroniką, pracując nad Dżumą. Zaczerpnął między innymi sam pomysł zarazy i odizolowania miasta oraz reakcję ludności na te zjawiska. Powieść francuskiego pisarza ma znacznie bogatsze w przesłanie filozoficzne.
Zdanie, którego Camus użył jako motta sugeruje kolejną rzecz, a mianowicie metaforyczne rozumienie dżumy. Pozwala to na wielopoziomową interpretację tekstu.
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies