Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dżuma

Struktura i kompozycja „Dżumy” Alberta Camus

Struktura powieści

Dżuma podzielona jest na pięć części, na kształt pięciu aktów sztuki. Każda część poświęcona jest kolejnemu etapowi rozwoju epidemii. Podobnie jak w dramacie klasycznym występuje jedność miejsca i akcji, zaburzona jest jedynie jedność czasu.

Pierwsza część powieści jest w dużej mierze wprowadzeniem. Rozpoczyna się opisem Oranu, przedstawia główne postaci oraz główny problem, jakim jest zaraza. Na zakończenie tej części bramy miasta zostały zamknięte. Kolejne cztery części są zdominowane przez temat dżumy i reakcji obywateli miasta na nią. Druga część, na którą składa się dziewięć mniejszych, zawiera rozmaite postawy mieszkańców w reakcji na rozwój zarazy. Starania doktora Rieux zostały wsparte przez Jeana Tarrou, który zakłada formacje sanitarne. Pojawiają się tu ważne tematy: cierpienia, wygnania i miłości.

Trzecia część opisuje głównie zniszczenia, jakie wyrządziła epidemia dżumy oraz walkę z nią. W czwartej części dżuma ponosi pierwsze porażki, a na koniec zostaje pokonana. W części piątej całe miasto świętuje pokonanie zarazy, zostają otworzone bramy. Dżuma pochłania jednak ostatnie ofiary, jedną z nich jest przyjaciel doktora – Tarrou. Na zakończenie Rieux jest z jednej strony szczęśliwy pokonaniem choroby, z drugiej jest zdruzgotany utratą przyjaciela i żony, która zmarła w sanatorium.

Kompozycja powieści

Dżuma jest powieścią napisaną bardzo jasno i klarownie. Ciekawie zostaje rozwiązany problem narracji. Czytelnik może się jedynie domyślać, przez niemal cały czas trwania akcji, kto jest narratorem, ponieważ na początku powieści padają słowa: „Zresztą narrator, którego czytelnik pozna we właściwej chwili (…)”. Dopiero na końcu okazuje się, że kronikarzem jest doktor Rieux.

Drugim narratorem, choć nie bezpośrednim, jest Tarrou. Można odnieść wrażenie, że główny narrator cytuje fragmenty notatek Jeana. O ile doktor stara się jak może pozostawać obiektywny w swojej relacji, to notatki Tarrou przepełnione są osobistymi opiniami, sądami i przemyśleniami. Główny narrator utożsamia się z mieszkańcami miasta, o których zawsze mówi: „nasi współobywatele”. Odczuwa podobne emocje, jak oni. Rozumie ich poczynania i obawy. Płaszczyznę dramatyczną tworzą liczne dialogi, najczęściej prowadzone między dwiema osobami.

Szybki test:

Kronikarzem w powieści Camusa jest:
a) doktor Rieux
b) Rambert
c) Joseph Grand
d) ojciec Paneloux
Rozwiązanie

W powieści Camusa postawy mieszkańców wobec epidemii zawiera część:
a) pierwsza
b) druga
c) trzecia
d) czwarta
Rozwiązanie

Notatki Tarrou składające się na fabułę „Dżumy” przepełnione są:
a) żalem i goryczą
b) podsumowaniami
c) uogólnieniami
d) osobistymi opiniami
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Dżuma” - streszczenie szczegółowe	Albert Camus - życiorys Czas i miejsce akcji „Dżumy” Struktura i kompozycja „Dżumy” Alberta Camus Egzystencjalizm w „Dżumie” „Dżuma” jako powieść o wojnie „Dżuma” jako poowieść o śmierci absurdalnej „Dżuma” jako powieść o złu - motyw zła „Dżuma” jako powieść parabola Motywy literackie występujące w „Dżumie” Nawiązania w kulturze do „Dżumy” Znaczenie motta powieści „Dżuma” Bibliografia Najważniejsze cytaty z powieści „Dżuma” Bezpośrednie odwołania do innych dzieł literackich w „Dżumie”
Bohaterowie
Doktor Bernard Rieux - charakterystyka Jean Tarrou - charakterystyka Ojciec Paneloux - charakterystyka Raymond Rambert - charakterystyka Cottard - charakterystyka Joseph Grand - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Dżumy”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies