Tego dnia umiera czterdzieści osób. Prefekt wprowadza ostateczne środki, które sam może zarządzić. Izolację chorych, dezynfekcję ich mieszkań oraz kwarantannę ich rodzin. Udaje się także sprowadzić drogą lotniczą pierwszą partię serum. Środki podjęte przez prefekturę zdają przynosić się wymierny skutek. Liczba zgonów w ciągu kilku dni spada do zaledwie dwunastu. Mieszkańcy Oranu starają się żyć, jakby nic strasznego się nie stało.

Jednak epidemia powraca, liczba zgonów sięga trzydziestu dziennie. Gubernator wysyła do prefekta depeszę, której treść brzmi: „Ogłoście stan dżumy. Zamknijcie miasto”.

II

Mieszkańcy miasta są świadomi, że tylko razem mogą stawić czoła dżumie. Ludzie, którzy wyjechali kilka dni wcześniej z Oranu, nie mogą do niego powrócić. Wiele rodzin, kochanków, przyjaciół, zostaje rozdzielonych. Prefektura zabrania nawet wysyłania listów. Mogą one roznosić infekcję. Telefoniczne rozmowy międzymiastowe zostają ograniczone do nagłych wypadków. Linie są przeciążone. Dozwolone są depesze. Można w nich zawrzeć jedynie dziesięć słów.

Ludność miasta ciągle próbuje skontaktować się z bliskim spoza jego bram. Prefektura zezwala na wpuszczenie do Oranu obywateli, którzy wyjechali przed epidemią. Ich rodziny nie zgadzają się. Nie chcą narażać bliskich. Wyjątkiem jest małżeństwo państwa Castel. Małżonka starego doktora wraca. Uznaje, że dżuma jest drobnostką, w porównaniu do ich miłości.

W mieszkańcach Oranu zachodzą zmiany. Ludzie zaczynają doceniać swoich nieobecnych bliskich. więzy między nimi bardzo się umacniają. Tęsknota za bliskimi, pozostającymi poza miastem, staje się nie do zniesienia. Poczucie wygnania towarzyszy wszystkim obywatelom miasta. Jeszcze gorsze uczucia towarzyszą ludziom, takim jak dziennikarz Rambert. Zostali zaskoczeni przez dżumę w obcym kraju. Narrator tak opisuje ich sytuację: „W wygnaniu ogólnym byli najbardziej wygnani (…)”.

Mieszkańcy miasta przestają przestrzegać zasad społecznej egzystencji. Każdy sam musi uporać się ze swoimi problemami. Tęsknota powoduje nikt, tak naprawdę, nie myśli o dżumie. Choroba powoduje, że Oran jest omijany przez samochody i statki. Port miejski stoi pusty. Narrator tak opisuje tę sytuację: „(…) handel również zmarł na dżumę”.

Agencja prasowa Infdok sporządza tygodniowe bilanse liczby zgonów. W trzecim tygodniu dżumy ich liczba sięga trzystu dwóch osób. Oran liczy dwieście tysięcy mieszkańców, więc ta liczba nie przemawia jeszcze do świadomości obywateli. Wzrost liczby ofiar dżumy uświadamia w końcu Orańczykom, że w ich mieście panuje epidemia.

Ludność stara się zachowywać pogodę ducha. Prefekt wprowadza zarządzenie o oszczędzaniu zasobów paliwa, energii elektrycznej i żywności. Ruch samochodowy w mieście maleje do minimum. Sklepy zamyka się z dnia na dzień. Przed otwartymi ustawiają się wielkie kolejki. Do miasta docierają z zewnątrz jedynie produkty pierwszej potrzeby.

Na ulicach miasta jest pełno ludzi. Transport samochodowy przestał funkcjonować. Zakłady pracy dają wszystkim pracownikom urlopy. Ludzie, z braku jakichkolwiek rozrywek, chodzą na te same filmy do kin. Kawiarnie i restauracje, które miały duże zapasy win, przeżywają rozkwit. Mieszkańcy Oranu piją dużo alkoholu.

W dwa dni od zamknięcia bram miasta Rieux spotyka Cottarda. Jest zadowolony z takiego obrotu spraw. Do gabinetu doktora przychodzi Grand. Mężczyźni rozmawiają o żonie Bernarda. Kobieta ciągle jest w sanatorium. Narrator przybliża nam również losy miłości starego urzędnika. Żona Granda, Jeanie, odeszła od niego po wielu latach małżeństwa. Był brak okazywania miłości. Joseph nigdy nie odnalazł się po stracie. Od wielu lat próbuje napisać list do ukochanej. Nie może dobrać do niego odpowiednich słów. Wieczorem Rieux telegrafuje do swojej żony. Informuje, że miasto zostało zamknięte . Zapewnia o swej tęsknocie. Prosi, by nadal o siebie dbała i wracała do zdrowia.

Trzy tygodnie po zamknięcia bram miasta Rieux spotyka na ulicy Raymonda Ramberta. Wysłannik paryskiej gazety czuje się zagubiony w obcym mieście. Prosi doktora o pomoc. Udają się do przychodni w centrum miasta. Rambert wyjawia, że w Paryżu czeka na niego ukochana kobieta. Młody mężczyzna jest oburzony zachowaniem władz miasta, które uniemożliwiają mu powrót. Narzeka też na ograniczenie środków komunikacji międzymiastowej. Nie może przekazać ukochanej dłuższej wiadomości.

Zdradza doktorowi szczegóły rozmowy z dyrektorem w prefekturze. Obiecał mu, że spróbuje uzyskać dla niego zezwolenie na opuszczenie miasta. Rambert prosi Rieux o wydanie zaświadczenia, że nie jest chory na dżumę. Doktor nie może wydać takiego dokumentu. Nie ma pewności, że od momentu jego wystawienia do przedłożenia, dziennikarz nie zostanie zarażony. Doktor tłumaczy, że w podobnej sytuacji jest ponad tysiąc osób. Dziennikarz oznajmia, że i tak opuści miasto. Bernard tłumaczy, że nie życzy Raymondowi źle. Chce tylko jak najlepiej spełniać swoje powinności. Prosi go, by informował o podejmowanych przez siebie krokach.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12  

Szybki test:

Mercier to:
a) główny komisarz policji
b) prefekt Oranu
c) ordynator szpitala
d) dyrektor miejskiej służby odszczurzania
Rozwiązanie

Rentier i Tarrou w Operze Miejskiej oglądają:
a) Antygonę
b) Orfeusza i Eurydykę
c) Odyseusza
d) Hamleta
Rozwiązanie

25 grudnia prefektura ogłosiła, że:
a) epidemia przybrała na sile
b) epidemia rozprzestrzeniła się na nowe dzielnice
c) epidemia zahamowała swój rozwój
d) epidemia skończyła się
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Dżuma” - streszczenie szczegółowe „Dżuma” - krótkie streszczenie	Albert Camus - życiorys Czas i miejsce akcji „Dżumy” Kompozycja „Dżumy” Alberta Camusa Struktura „Dżumy” Alberta Camusa Problematyka „Dżumy” Alberta Camusa „Dżuma” - plan wydarzeń Dramat postaw moralnych w „Dżumie” Camusa Co symbolizuje „dżuma” z powieści Camusa? Portret lekarza w „Dżumie” Alberta Camusa „Dżuma” - moralne przesłanie utworu Jak zmienił się Oran w wyniku epidemii dżumy? Egzystencjalizm w „Dżumie” Motyw przyjaźni w „Dżumie” Jak zachowywali się bohaterowie wobec dżumy w powieści Camusa? „Dżuma” jako powieść o wojnie „Dżuma” jako poowieść o śmierci „Dżuma” jako powieść o złu - motyw zła „Dżuma” jako powieść parabola Motyw przemiany w „Dżumie” Motyw apokalipsy w „Dżumie” Motyw pracy w „Dżumie” Motyw ludzkiej solidarności w „Dżumie” Motyw cierpienia w „Dżumie” Motyw choroby w „Dżumie” Co oznacza twierdzenie „bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie znika”? Postawy ludzi wobec zagrożenia w „Dżumie” Camusa Najważniejsze cytaty z powieści „Dżuma” Znaczenie motta powieści „Dżuma” Nawiązania w kulturze do „Dżumy” Bibliografia Bezpośrednie odwołania do innych dzieł literackich w „Dżumie”
Bohaterowie
Doktor Bernard Rieux - charakterystyka Jean Tarrou - charakterystyka Ojciec Paneloux - charakterystyka Raymond Rambert - charakterystyka Cottard - charakterystyka Joseph Grand - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Dżumy”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies