Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nad Niemnem
Takim zatęchłym, dusznym i wystylizowanym salonom przeciwstawione są ascetyczne pomieszczenia Benedykta Korczyńskiego i Anzelma Bohatyrowicza – ludzi, którzy poświęcając się pracy, nie dbają o wystrój wnętrz. Nie mają na to czasu. Miejsca te są tylko miejscami chwilowego spokoju, odpoczynku, po którym człowiek wraca do swoich codziennych czynności, spraw.
W zaścianku Bohatyrowicze zamiast salonów są świetlice, gdzie ludzie, na co dzień ciężko pracujący, w chwilach wolnych, podczas świąt i niepogody, zbierają się, by ze sobą rozmawiać, mówić o swoich problemach, czasem też bawić się. Świetlice sprawują funkcję integracyjną, towarzyską. W jednej z nich (w posesji Fabiana) młody Witold Korczyński rozmawiał z włościanami. Dzięki tej rozmowie możliwe stało się późniejsze porozumienie między Korczynem a Bohatyrowiczami.
Orzeszkowa często konfrontuje ze sobą przestrzenie: otwartą i zamkniętą. Uwidacznia to kontrast między nimi: światło, barwy i zapachy natury zderzają się z półmrokiem, duchotą i sztucznością. W pierwszej dominuje wolność, w drugiej izolacja, zamknięcie. Odbiorca sam decyduje, w której wolałby się znaleźć i która jest bardziej wymowna. Korzystniej jednak, dzięki świetnym opisom obrazującym piękno, wypadają plenery. Dzięki odpowiedniemu przybliżeniu wnętrz czytelnik poznaje cechy osobowościowe bohaterów (zabieg „milieu”). Postaci, podobnie jak przestrzenie, nakreślone są kontrastowo.
Drugi podział obejmuje przestrzeń rzeczywistą i sakralną (symboliczną):
Przestrzeń rzeczywista to ta, gdzie toczy się akcja, czyli na Litwie, nad Niemnem, w okolicach Grodna: w Korczynie, Bohatyrowiczach, Olszynce i Osowcach. Każde z tych miejsc autorka opisuje bardzo dokładnie. Orzeszkowa zgodnie z założeniami powieści realistycznej oraz w nawiązaniu do światopoglądu epoki (badanie, poznawanie, doświadczanie), pracę nad powieścią poprzedziła wnikliwymi badaniami nadniemeńskiej przyrody, folkloru, obyczajów.
Do opisanych miejsc udała się osobiście, dlatego tak wiernie i szczegółowo odtworzyła ziemiańskie siedziby, zagrody chłopskie, sady, ogrody, wnętrza pomieszczeń, obyczaje (opis wesela Elżuni) prace rolne (żniwa). Dzięki skrzętnie gromadzonej wiedzy, spisywaniu legend, podań ludowych, baśni, przysłów i pieśni oraz dzięki własnoręcznemu sporządzaniu zielników, tak drobiazgowe są wszelkie opisy, między innymi przyrody, kwiatów. Szczegółowe są historie (legenda o Janie i Cecylii, opowieść dziadka Domuntówny), skrupulatne charakterystyki bohaterów z zastosowaniem zabiegu milieu - portret wewnętrzny bohatera odzwierciedla opis przedmiotów z jego otoczenia.
Miejscowości wymienione w utworze istnieją faktyczne:Miejsce akcji „Nad Niemnem”
Autor: Ewa PetniakTakim zatęchłym, dusznym i wystylizowanym salonom przeciwstawione są ascetyczne pomieszczenia Benedykta Korczyńskiego i Anzelma Bohatyrowicza – ludzi, którzy poświęcając się pracy, nie dbają o wystrój wnętrz. Nie mają na to czasu. Miejsca te są tylko miejscami chwilowego spokoju, odpoczynku, po którym człowiek wraca do swoich codziennych czynności, spraw.
W zaścianku Bohatyrowicze zamiast salonów są świetlice, gdzie ludzie, na co dzień ciężko pracujący, w chwilach wolnych, podczas świąt i niepogody, zbierają się, by ze sobą rozmawiać, mówić o swoich problemach, czasem też bawić się. Świetlice sprawują funkcję integracyjną, towarzyską. W jednej z nich (w posesji Fabiana) młody Witold Korczyński rozmawiał z włościanami. Dzięki tej rozmowie możliwe stało się późniejsze porozumienie między Korczynem a Bohatyrowiczami.
Orzeszkowa często konfrontuje ze sobą przestrzenie: otwartą i zamkniętą. Uwidacznia to kontrast między nimi: światło, barwy i zapachy natury zderzają się z półmrokiem, duchotą i sztucznością. W pierwszej dominuje wolność, w drugiej izolacja, zamknięcie. Odbiorca sam decyduje, w której wolałby się znaleźć i która jest bardziej wymowna. Korzystniej jednak, dzięki świetnym opisom obrazującym piękno, wypadają plenery. Dzięki odpowiedniemu przybliżeniu wnętrz czytelnik poznaje cechy osobowościowe bohaterów (zabieg „milieu”). Postaci, podobnie jak przestrzenie, nakreślone są kontrastowo.
Drugi podział obejmuje przestrzeń rzeczywistą i sakralną (symboliczną):
Przestrzeń rzeczywista to ta, gdzie toczy się akcja, czyli na Litwie, nad Niemnem, w okolicach Grodna: w Korczynie, Bohatyrowiczach, Olszynce i Osowcach. Każde z tych miejsc autorka opisuje bardzo dokładnie. Orzeszkowa zgodnie z założeniami powieści realistycznej oraz w nawiązaniu do światopoglądu epoki (badanie, poznawanie, doświadczanie), pracę nad powieścią poprzedziła wnikliwymi badaniami nadniemeńskiej przyrody, folkloru, obyczajów.
Do opisanych miejsc udała się osobiście, dlatego tak wiernie i szczegółowo odtworzyła ziemiańskie siedziby, zagrody chłopskie, sady, ogrody, wnętrza pomieszczeń, obyczaje (opis wesela Elżuni) prace rolne (żniwa). Dzięki skrzętnie gromadzonej wiedzy, spisywaniu legend, podań ludowych, baśni, przysłów i pieśni oraz dzięki własnoręcznemu sporządzaniu zielników, tak drobiazgowe są wszelkie opisy, między innymi przyrody, kwiatów. Szczegółowe są historie (legenda o Janie i Cecylii, opowieść dziadka Domuntówny), skrupulatne charakterystyki bohaterów z zastosowaniem zabiegu milieu - portret wewnętrzny bohatera odzwierciedla opis przedmiotów z jego otoczenia.
- Bohatyrowicze położone są na niedaleko od Grodna. Obecnie jest tam kilkanaście drewnianych chałup, a w 2004 roku wszystkich mieszkańców – ludzi w podeszłym już wieku, było czternaście. Wśród nich dwie kobiety: Anna i Teresa nosiły nazwisko legendarnych Bohatyrowiczów. Przetrwał również XVI – wieczny grób Jana i Cecylii oraz związana z nim legenda.
- Korczyn, czyli Miniewicze – niegdyś majątek należący do przyjaciół Orzeszkowej - Kamieńskich, których pisarka odwiedzała letnią pora. Z dawnego dworku niewiele się zachowało. Pozostały fundamenty, piwnice i aleja wjazdowa. Odwieczna rzeka Niemen nadal płynie w tej okolicy. Mogiła powstańcza istnieje także.
Przestrzeń sakralna (święta, otoczona czcią)
W taką przestrzeń wpisuje się rzeka – Niemen, postrzegana w powieści jako święta, Symbolizuje upływem czasu. Niemen jest „postacią” centralną, wszystko rozgrywa się dookoła niej, w jej okolicy znajdują się dwie mogiły: grób powstańców i grób założycieli rodu – Jana i Cecylii. Rzeka jest „świadkiem” wielu ważnych wydarzeń, ucieleśnia ciągłość tradycji, ale i przemijanie, znikomość człowieka, rzeczy. Łączy przeszłość z teraźniejszością.
strona: 1 2 3
Szybki test:
Opis „milieu” polega na:a) wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
b) uwydatnieniu cech osobowościowych dzięki odpowiedniej prezentacji pomieszczeń, w których bohater przebywa
c) charakteryzowaniu postaci poprzez otoczenie
d) zwróceniu uwagi na otaczające bohaterów przedmioty
Rozwiązanie
Grób Jana i Cecylii należy do przestrzeni:
a) sakralnej
b) wspomnieniowej
c) martwej
d) mistycznej
Rozwiązanie
Prawdziwy Korczyn to:
a) Borszty
b) Węgliszyce
c) Porzecze
d) Miniewicze
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies