Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nad Niemnem
„Nad Niemnem” uznawana jest za powieść realistyczną. Autorka świetnie przygotowała się do jej pisania: „Dla tej powieści odbyłam w towarzystwie zagrodowych szlachciców i szlachcianek formalne studia botaniki miejscowej, tudzież pieśni, bajek, zagadek, podań tutejszego ludu...” – mówiła.
Realistyczne cechy powieści:
- ograniczona rola narratora, przeważa dialog, jako element nadający tempo akcji i charakteryzujący bohaterów,
- język postaci jest zindywidualizowany (np. styl wypowiedzi Benedykta),
- postacie przedstawione są w sposób obiektywny, a autorka posługuje się w tym celu wiedzą z zakresu psychologii i socjologii – psychologizacja postaci (opisy przeżyć wewnętrznych, przemyślenia bohaterów),
- przedstawione opisy miejsc i sytuacji są autentyczne, odzwierciedlają rzeczywistość,
- wprowadzona została zasada prawdopodobieństwa, typowości.
Za realizmem krytycznym przemawia ponadto zobrazowana kwestia nierówności społecznych, antagonizmów istniejących pomiędzy warstwami, obnażenie wad narodowych – negatywny stosunek do pracy niektórych bohaterów, fascynacja modą francuską, rozrzutność, „odwrócony” system wartości.
Koncepcją na zmianę takiego stanu rzeczy są idee: „pracy organicznej” i „pracy u podstaw”, pamięć o tożsamości i tradycji narodowej, które są jedyną drogą do zintegrowania społeczeństwa polskiego. Takie założenia są Orzeszkowej.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
„Nad Niemnem” jako powieść realistyczna
Autor: Ewa Petniak„Nad Niemnem” uznawana jest za powieść realistyczną. Autorka świetnie przygotowała się do jej pisania: „Dla tej powieści odbyłam w towarzystwie zagrodowych szlachciców i szlachcianek formalne studia botaniki miejscowej, tudzież pieśni, bajek, zagadek, podań tutejszego ludu...” – mówiła.
Realistyczne cechy powieści:
- ograniczona rola narratora, przeważa dialog, jako element nadający tempo akcji i charakteryzujący bohaterów,
- język postaci jest zindywidualizowany (np. styl wypowiedzi Benedykta),
- postacie przedstawione są w sposób obiektywny, a autorka posługuje się w tym celu wiedzą z zakresu psychologii i socjologii – psychologizacja postaci (opisy przeżyć wewnętrznych, przemyślenia bohaterów),
- przedstawione opisy miejsc i sytuacji są autentyczne, odzwierciedlają rzeczywistość,
- wprowadzona została zasada prawdopodobieństwa, typowości.
Za realizmem krytycznym przemawia ponadto zobrazowana kwestia nierówności społecznych, antagonizmów istniejących pomiędzy warstwami, obnażenie wad narodowych – negatywny stosunek do pracy niektórych bohaterów, fascynacja modą francuską, rozrzutność, „odwrócony” system wartości.
Koncepcją na zmianę takiego stanu rzeczy są idee: „pracy organicznej” i „pracy u podstaw”, pamięć o tożsamości i tradycji narodowej, które są jedyną drogą do zintegrowania społeczeństwa polskiego. Takie założenia są Orzeszkowej.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies