Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nad Niemnem
Towarzyszy bohaterom, współgra z ich przeżyciami i stanami emocjonalnymi. Jej wartkie, nieustannie płynące wody uosabiają również odnowę - oczyszczenie cielesne, psychiczne i duchowe oraz płodność. O jej sile mówi opowieść o Julku Bohatyrowiczu: „Dziwny to był chłopak (...) przyrósł do Niemna; zdaje się, jakby duszę swoją w tej rzece zostawiał, tak pilno mu wracać do niej, ilekroć opuścić ją musiał.”
Przestrzeń sakralna to teren, gdzie znajduje się grób Jana i Cecylii – symbol prapoczątku rodu Bohatyrowiczów. Na grobie umieszczony jest krzyż Chrystusa z symbolami męki. U podstawy krzyża widniej napis: „Jan i Cecylia, rok 1549, memento mori.” Mogiła od dawna otoczona jest opieką przez pokolenie Bohatyrowiczów. W czasie wspomnianym w powieści troszczą się o nią Anzelm i Jan – przedstawiciele dwóch pokoleń: starego i młodego. Jan pomaga Anzelmowi w naprawie krzyża:
„Teraz jemu (Anzelmowi) przypadło w udziale stróżować nad tą pamiątką, drogą zapewne licznym pokoleniom, skoro z nich każde znalazło wśród siebie kogoś, kto jej z powierzchni ziemi zniknąć nie pozwoli. Nowy krzyż okryją stare godła, krótki napis wyraźniej zabieleje na czerwonej podstawie grobowca i wszystko tu znowu będzie tak samo, jak było przed trzema przeszło wiekami, jak było w tej porze dalekiej, gdy dwoje jakichś ludzi o nieznanych nazwiskach i dziejach złożono w jednej mogile.”
Legendę o założeniu rodu podtrzymują jego „wybrańcy”, a grobowiec założycieli obrazuje ciągłość tradycji i historii, jest elementem jednoczącym pokolenia, znakiem trwałości religii chrześcijańskiej. Przypomina nie tylko o śmierci, ale i o zmartwychwstaniu – odrodzeniu.
Mogiła powstańców z 1863 roku – należy także do miejsc czci. Ukryta w leśnym borze, w kształcie niewysokiego pagórka usypanego z ziemi, otulona ciszą, przypomina o bohaterstwie. Pod piaskiem spoczywa czterdziestu odważnych wojowników – powstańców, którzy wyruszyli, by wziąć udział w walce o wolność. Byli wtedy równi, niezależnie od pochodzenia – chłop szedł u boku pana. W grobie spoczywają także jako równoprawni obywatele, a wśród nich są: włościanin – Jerzy Bohatyrowicz i szlachcic Andrzej Korczyński. Usypany dla powstańców kurhan jest symbolem jedności rodowej i narodowej, hołdem złożonym patriotycznemu zrywowi. Mogiła wyraża również nadzieję na zjednoczenie i wolność.
„W głębi, pod ciemną kolumną kilku splecionych z sobą jodeł, słupem padającego od nich cienia okryty, wznosił się niewysoki pagórek, kształt podługowaty i łagodne stoki mający, niby wał, niby kurhan, widocznie kiedyś rękami ludzkimi usypany i jak cała ta polana niską, w nierówne kępy pogarbioną trawą obrosły.”Miejsce akcji „Nad Niemnem”
Autor: Ewa PetniakTowarzyszy bohaterom, współgra z ich przeżyciami i stanami emocjonalnymi. Jej wartkie, nieustannie płynące wody uosabiają również odnowę - oczyszczenie cielesne, psychiczne i duchowe oraz płodność. O jej sile mówi opowieść o Julku Bohatyrowiczu: „Dziwny to był chłopak (...) przyrósł do Niemna; zdaje się, jakby duszę swoją w tej rzece zostawiał, tak pilno mu wracać do niej, ilekroć opuścić ją musiał.”
Przestrzeń sakralna to teren, gdzie znajduje się grób Jana i Cecylii – symbol prapoczątku rodu Bohatyrowiczów. Na grobie umieszczony jest krzyż Chrystusa z symbolami męki. U podstawy krzyża widniej napis: „Jan i Cecylia, rok 1549, memento mori.” Mogiła od dawna otoczona jest opieką przez pokolenie Bohatyrowiczów. W czasie wspomnianym w powieści troszczą się o nią Anzelm i Jan – przedstawiciele dwóch pokoleń: starego i młodego. Jan pomaga Anzelmowi w naprawie krzyża:
„Teraz jemu (Anzelmowi) przypadło w udziale stróżować nad tą pamiątką, drogą zapewne licznym pokoleniom, skoro z nich każde znalazło wśród siebie kogoś, kto jej z powierzchni ziemi zniknąć nie pozwoli. Nowy krzyż okryją stare godła, krótki napis wyraźniej zabieleje na czerwonej podstawie grobowca i wszystko tu znowu będzie tak samo, jak było przed trzema przeszło wiekami, jak było w tej porze dalekiej, gdy dwoje jakichś ludzi o nieznanych nazwiskach i dziejach złożono w jednej mogile.”
Legendę o założeniu rodu podtrzymują jego „wybrańcy”, a grobowiec założycieli obrazuje ciągłość tradycji i historii, jest elementem jednoczącym pokolenia, znakiem trwałości religii chrześcijańskiej. Przypomina nie tylko o śmierci, ale i o zmartwychwstaniu – odrodzeniu.
Mogiła powstańców z 1863 roku – należy także do miejsc czci. Ukryta w leśnym borze, w kształcie niewysokiego pagórka usypanego z ziemi, otulona ciszą, przypomina o bohaterstwie. Pod piaskiem spoczywa czterdziestu odważnych wojowników – powstańców, którzy wyruszyli, by wziąć udział w walce o wolność. Byli wtedy równi, niezależnie od pochodzenia – chłop szedł u boku pana. W grobie spoczywają także jako równoprawni obywatele, a wśród nich są: włościanin – Jerzy Bohatyrowicz i szlachcic Andrzej Korczyński. Usypany dla powstańców kurhan jest symbolem jedności rodowej i narodowej, hołdem złożonym patriotycznemu zrywowi. Mogiła wyraża również nadzieję na zjednoczenie i wolność.
strona: 1 2 3
Szybki test:
Prawdziwy Korczyn to:a) Porzecze
b) Miniewicze
c) Borszty
d) Węgliszyce
Rozwiązanie
Opis „milieu” polega na:
a) uwydatnieniu cech osobowościowych dzięki odpowiedniej prezentacji pomieszczeń, w których bohater przebywa
b) charakteryzowaniu postaci poprzez otoczenie
c) wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
d) zwróceniu uwagi na otaczające bohaterów przedmioty
Rozwiązanie
Grób Jana i Cecylii należy do przestrzeni:
a) martwej
b) mistycznej
c) sakralnej
d) wspomnieniowej
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies