Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Sklepy cynamonowe
Trudno jednoznacznie zaklasyfikować gatunkowo „Sklepy cynamonowe”. Wynika to ze świadomego łamania konwencji gatunkowych epiki przez autora. O „Sklepach” można mówić jako o opowiadaniach, nowelach, opowieściach. Najczęściej w stosunku nich używa się sformułowania proza poetycka. Polega ona na oparciu kompozycji poszczególnych tematów na prostej opowieści. Zostaje ona następnie nasycona środkami stylistycznymi charakterystycznymi dla poezji.
Rola fabuły w utworze została niemal zupełnie zminimalizowana. Poszczególne płaszczyzny – realna i wyimaginowana – przenikają się. Wybór takiej formuły może wynikać z rozdźwięku pomiędzy pragnieniem by literatura nazywała, dawała świadectwo, poszukiwała prawdy, a pragnieniem samodzielności, zwrócenia się ku podstawie, czyli językowi.
W „Sklepach cynamonowych” autor odchodzi od realizmu. Realia nie są istotne dla przekazu opowieści. O wiele ważniejsze stają się metaforyka, liczne figury poetyckie oraz silna rytmizacja toku wypowiedzi. Spowodowało to przekształcenie świata galicyjskiego miasteczka w opowieść o miejscu bajkowym. Dzieje się tak za sprawą poetycko-fantastycznych wizji. Wpływa to na zdeformowanie rzeczywistości. Rzeczom błahym nadane zostaje istotne znaczenie. Dzieciństwo zmienia się w świat pełen mitów.
Dodatkowo pisarz posługuje się konwencją marzenia sennego (oniryzm). W jego opowieściach poszczególne zdarzenia i materia ulegają deformacji. Wciąż falują. Nigdy nie wiadomo co przyniesie kolejne skojarzenie narratora.
Poetycka wizja świata pomaga także w zbudowaniu przestrzeni widzianej oczami dziecka. Autor powraca do swego dzieciństwa. Przywołuje je z pamięci. Czas zatarł niektóre fakty. Najważniejsze to te, które silnie przeżył, które odcisnęły na nim piętno. Niektóre zdarzenia zostaną wyolbrzymione, zaś inne uznane za błahe.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
„Sklepy cynamonowe” jako przykład prozy poetyckiej
Autor: Jakub RudnickiTrudno jednoznacznie zaklasyfikować gatunkowo „Sklepy cynamonowe”. Wynika to ze świadomego łamania konwencji gatunkowych epiki przez autora. O „Sklepach” można mówić jako o opowiadaniach, nowelach, opowieściach. Najczęściej w stosunku nich używa się sformułowania proza poetycka. Polega ona na oparciu kompozycji poszczególnych tematów na prostej opowieści. Zostaje ona następnie nasycona środkami stylistycznymi charakterystycznymi dla poezji.
Rola fabuły w utworze została niemal zupełnie zminimalizowana. Poszczególne płaszczyzny – realna i wyimaginowana – przenikają się. Wybór takiej formuły może wynikać z rozdźwięku pomiędzy pragnieniem by literatura nazywała, dawała świadectwo, poszukiwała prawdy, a pragnieniem samodzielności, zwrócenia się ku podstawie, czyli językowi.
W „Sklepach cynamonowych” autor odchodzi od realizmu. Realia nie są istotne dla przekazu opowieści. O wiele ważniejsze stają się metaforyka, liczne figury poetyckie oraz silna rytmizacja toku wypowiedzi. Spowodowało to przekształcenie świata galicyjskiego miasteczka w opowieść o miejscu bajkowym. Dzieje się tak za sprawą poetycko-fantastycznych wizji. Wpływa to na zdeformowanie rzeczywistości. Rzeczom błahym nadane zostaje istotne znaczenie. Dzieciństwo zmienia się w świat pełen mitów.
Dodatkowo pisarz posługuje się konwencją marzenia sennego (oniryzm). W jego opowieściach poszczególne zdarzenia i materia ulegają deformacji. Wciąż falują. Nigdy nie wiadomo co przyniesie kolejne skojarzenie narratora.
Poetycka wizja świata pomaga także w zbudowaniu przestrzeni widzianej oczami dziecka. Autor powraca do swego dzieciństwa. Przywołuje je z pamięci. Czas zatarł niektóre fakty. Najważniejsze to te, które silnie przeżył, które odcisnęły na nim piętno. Niektóre zdarzenia zostaną wyolbrzymione, zaś inne uznane za błahe.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies