Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Granica
Prasa donosi o śmierci powszechnie znanego Zenona Ziembiewicza. Wspomina też o szaleństwie Justyny Bogutówny. Kobieta jest córką kucharki pracującej w różnych majątkach. Do miasta Justynę sprowadziła pani żona Zenona.
Zenon był synem Waleriana i Joanny. Wychowywał się w majątku w Boleborzy. Jego ojciec był tam zarządcą. Znany był z częstych zdrad żony. Zenon uczył się w mieście Zaczął wstydzić się swego pochodzenia. W domu pani Kolichowskiej poznał Elżbietę Biecką.
Cecylia Kolichowska była właścicielką kamienicy i dwukrotną wdową. Status ludzi zamieszkujących kamienicę wyznaczały piętra, na których mieli swoje lokum. Elżbieta Biecka była zakochana w Awaczewiczu. Żonaty mężczyzna walczył na froncie. Rzadko bywał w mieście.
Kolichowska nie lubiła przyjmować gości. Pretekstem do tego były jej imieniny. Widziała, że jej koleżanki bardzo się postarzały. Kobiety z wyższością traktują służbę. Bogutowa po urodzeniu córki przyjęła pracę u hrabiostwa Tczewskich. Jej córka Justyna wychowywała się z córką państwa. Elżbieta stwierdza, że nigdy nie wyjdzie za mąż.
Cecylia skarżyła się na kradzieże w swoim ogrodzie. Pilnował go pies Fitek. Elżbieta z okna obserwowała życie mieszkańców kamienicy. Przekonała się, że Awaczewicz ma romans z nauczycielki francuskiego. Zmieniła sposób patrzenia na świat. Poruszył ją los psa Fitka. Całe życie był uwiązany na łańcuchu.
Bogutowa po utracie pracy z powodu złego stanu zdrowia trafiła do Ziembiewiczów. Zenon wrócił do Boleborzy na wakacje. Do ukończenia studiów w Paryżu został mu rok. Z niechęcią traktował swych rodziców. Krytykował ich styl życia. Od Karola Wąbrowskiego dowiedział się o śmierci swojej kochanki, Adeli Chora na gruźlicę zmarłą w Szwajcarii. Zenon starał się unikać Justyny. Wciąż się na nią natykał.
Życie w Boleborzy biegło swoim rytmem. Pani Żancia grała na fortepianie i zajmowała się domem. Walerian codziennie czas spędzał w polu. Rodzina spotykała się na wspólnych posiłkach. Walerian szybko się starzał. Jego żona zachwalała Justynę. Dziewczyna stała się kochanką Zenona. Rodzice odmówili mu pieniędzy na ostatni rok studiów.
Zenon spotkał zgodził się na pisanie artykułów prasowych dla pisma Czechlińskiego. Dzięki temu mógł wyjechać do Paryża. U Kolichowskiej spotkał Biecką. Tym razem to on był wobec niej pogardliwy. Dziewczyna przejęła teraz obowiązki zarządzania kamienicą. Opowiedziała Ziembiewiczowi o jej mieszkańcach. Z coraz bardziej chorą Cecylią często kłóciła się o lokatorów. „Granica” - krótkie streszczenie
Autor: Jakub RudnickiPrasa donosi o śmierci powszechnie znanego Zenona Ziembiewicza. Wspomina też o szaleństwie Justyny Bogutówny. Kobieta jest córką kucharki pracującej w różnych majątkach. Do miasta Justynę sprowadziła pani żona Zenona.
Zenon był synem Waleriana i Joanny. Wychowywał się w majątku w Boleborzy. Jego ojciec był tam zarządcą. Znany był z częstych zdrad żony. Zenon uczył się w mieście Zaczął wstydzić się swego pochodzenia. W domu pani Kolichowskiej poznał Elżbietę Biecką.
Cecylia Kolichowska była właścicielką kamienicy i dwukrotną wdową. Status ludzi zamieszkujących kamienicę wyznaczały piętra, na których mieli swoje lokum. Elżbieta Biecka była zakochana w Awaczewiczu. Żonaty mężczyzna walczył na froncie. Rzadko bywał w mieście.
Kolichowska nie lubiła przyjmować gości. Pretekstem do tego były jej imieniny. Widziała, że jej koleżanki bardzo się postarzały. Kobiety z wyższością traktują służbę. Bogutowa po urodzeniu córki przyjęła pracę u hrabiostwa Tczewskich. Jej córka Justyna wychowywała się z córką państwa. Elżbieta stwierdza, że nigdy nie wyjdzie za mąż.
Cecylia skarżyła się na kradzieże w swoim ogrodzie. Pilnował go pies Fitek. Elżbieta z okna obserwowała życie mieszkańców kamienicy. Przekonała się, że Awaczewicz ma romans z nauczycielki francuskiego. Zmieniła sposób patrzenia na świat. Poruszył ją los psa Fitka. Całe życie był uwiązany na łańcuchu.
Bogutowa po utracie pracy z powodu złego stanu zdrowia trafiła do Ziembiewiczów. Zenon wrócił do Boleborzy na wakacje. Do ukończenia studiów w Paryżu został mu rok. Z niechęcią traktował swych rodziców. Krytykował ich styl życia. Od Karola Wąbrowskiego dowiedział się o śmierci swojej kochanki, Adeli Chora na gruźlicę zmarłą w Szwajcarii. Zenon starał się unikać Justyny. Wciąż się na nią natykał.
Życie w Boleborzy biegło swoim rytmem. Pani Żancia grała na fortepianie i zajmowała się domem. Walerian codziennie czas spędzał w polu. Rodzina spotykała się na wspólnych posiłkach. Walerian szybko się starzał. Jego żona zachwalała Justynę. Dziewczyna stała się kochanką Zenona. Rodzice odmówili mu pieniędzy na ostatni rok studiów.
Pod jej nieobecność Kolichowską zajmowała się sąsiadka – Posztraska. Starsza pani czuła do niej obrzydzenie. Jej mąż pił. Ona pożyczała na jego długi pieniądze. Cecylia nie mogła zrozumieć, czemu broni męża.
Po powrocie Elżbiety od matki ze Szwajcarii, pojawił się Awaczewicz. Wizyty w domu Kolichowskiej składał także Ziembiewicz. Wspólnie zwierzali się sobie. Wspominali czasy dzieciństwa i młodości. W końcu wyznali sobie miłość. W rok później Zenon poślubił Elżbietę.
Wiosną rozchorowała się Bogutowa. Wyjechała z Justyną do miasta. Zmarła. Justyna zatrzymała się u Jasi Gołąbskiej. Widziała jej nędzę. Jej dzieci szybko umierały. Awanturujący się mąż odszedł. Po powrocie z Paryża Ziembiewicz spotkał Bogutównę. Zaprosił ją do hotelu. Postanowił dać jej zaległą wypłatę z Boleborzy. Umówił się za dwa dni. Justyna ponownie została jego kochanką.
Ziembiewicz dostał awans na redaktora pisma „Niwa”. Zapewnił Biecką o trwałości ich uczucia. Ponownie spotkał się z Justyną. Do biura Ziembiewicza zaczęli przychodzić ludzie z różnymi prośbami. Między innymi hrabiostwo Tczewscy. Ich prośby były dwuznaczne moralnie. Zenon je spełniał. Wiedział, że postępuje niemoralnie. Pragnął spłacić dług i zacząć żyć normalnie.
Spokój odnajdywał w mieszkaniu Kolichowskiej. Coraz więcej czasu spędzał z narzeczoną. Nadal utrzymywał stosunki z Bogutówną. Dziewczyna zaszła z nim w ciążę. Jej pozostawił decyzję o losie dziecka. Czuł, że coraz lepiej rozumieją się z Biecką. Oboje byli wrażliwi na krzywdę najuboższych.
Trzy dni spędził w Pieszni. Zaprosiła go tam wraz z Czechlińskim hrabina Olgierdowa. Po powrocie wyznał narzeczonej, że ma romans z Justyną. Wyznał, że jest z nią w ciąży.
Justyna zrezygnowała ze służby. Wiedziała, że Zenon się od niej odsunął. Nie akceptuje dziecka. Ponownie zamieszkała u Gąbskiej. Elżbieta musiała ją zameldować. Wypytywała dziewczynę o miłość do Zenona. Zapewniła, że ich dziecko musi żyć.
Justyna odwiedziła Zenona w biurze. Powiedziała o rozmowie z jego narzeczoną. Dziwiło ją, że Elżbieta wszystko o niej wie. Biecka postanowiła wyjechać do Warszawy. Przekreśliła możliwość małżeństwa z Zenonem. Ten miał otrzymać od Chechlińskiego poważną ofertę pracy.
W Warszawie Biecka spotkała się z matką. Ta kazała jej przemyśleć decyzję o rozstaniu z Zenonem. Wraz z upływem czasu coraz częściej myślała o Ziembiewiczu. Postanowiła wyjechać z mastką za granicę. Zmieniła decyzję, gdy do stolicy przyjechał Zenon. Wspólnie z jej towarzystwem jej matki byli w teatrze. Ziembiewicz oficjalnie dowiedział się o swoim awansie. Oświadczył się Bieckiej.
Przed ślubem Zenon poprosił Elżbietę o pomoc w otrzymaniu posady dla Justyny w sklepie Torucińskiego. Kobieta zgodziła się. Udało się jej. Bogutówna wciąż znajdowała pretekst, by spotkać się z Zenonem. Narzeczeństwo wspólnie odwiedziło rodziców Zenona w Boleborzy. Elżbieta została czule przyjęta. Odwiedzili też jej matkę. Biecka zaszła w ciążę.
Justyna sprawdzała się w sklepie. Jej koleżanka Jasia Gołąbska po śmierci córeczki rozchorowała się. Wkrótce zmarła. Po śmierci starego Ziembiewicza, pani Żańcia przeprowadziła się do ekskluzywnej willi syna w mieście. Z zagranicy powrócił Karol Wąbrowski. Z Ziembiewiczami i ich małym synkiem Walerianem spotkali się u Kolichowskiej.
Justyna zwolniła się ze sklepu. Zaczęła nachodzić Ziembiewiczów. Szantażowała ich. Dostała pracę w cukierni. Na imieninach u Cecyli spotykało się coraz mniej starszych kobiet. Wspomniano starą Bogutową. Elżbieta wciąż obawiała się jej obecności w swoim życiu z Zenonem. Zjawił się u niej Chąśba. Poprosił o wstawienie za przebywającym w więzieniu Frankiem Borbockim.
Pani Żancia dobrze czuła się u Ziembiewiczów. Chwaliła synową. Jej syn zaczął przypominać ojca. Polubił polowania. U Karola pojawił się ksiądz Czerlon. Opowiedział o swym życiu i powołaniu. Ziembiewicza chwalono za sprawowanie urzędu. Planował wiele inwestycji w mieście. Przegrał proces z jednym z klubów. Miasto zostało obciążone kosztami. Zenon w towarzystwie upokarzał żonę.
W dzień rautu Zenon odwiedził Justynę. Zachowywała się nienormalnie. Razem z żoną stwierdzili, że powinna iść do specjalisty. Doktor Lefeld stwierdził u niej początki schizofrenii. Zalecił leki i towarzystwo bliskich osób. Stan zdrowia Kolichowskiej pogorszył się. Wkrótce zmarła. Stan Justyny pogorszył się. Wspominała swe nienarodzone dziecko. Uprzedzała Zenona o myślach, które ją przerażają.
W mieście zaczęły się zamieszki robotników. Ktoś w ratuszu wydał decyzję o użyciu broni. Aresztowano Mariana Chąśbę. Zmarł ranny Franek Borbocki. O wydanie rozkazu strzelania posądzano Ziembiewicza. Justyna próbowała się otruć. Groziła, że zabije Zenona. Mężczyzna o wszystko obwiniał żonę. Powiedział, że na jej tragedii zbudowali własne szczęście.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies