Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nowele Konopnickiej
W noweli występuje narracja trzecioosobowa, oddająca pośrednio głos bohaterowi, czyli w tym przypadku staremu introligatorowi – Mendlowi Gdańskiemu. Jego rozmyślania są dla nas źródłem informacji o pochodzeniu, przeszłości, rodzinie. Dzięki przemyśleniom bohatera poznajemy stosunki łączące członków warszawskiej społeczności (mieszkańców jednej z biedniejszych dzielnic).
Narrator ujawnia swój stosunek do bohatera oraz opisywanych wydarzeń, stając się pośrednio widoczny. Z jego wypowiedzi widać, że przychylnie traktuje starego Żyda, a z pogardą zegarmistrza (nazywając go tłustym, tępym) i napastników.
Bohaterowie noweli posługują się gwarą warszawską (gwarą regionalną języka polskiego używaną przez niektórych mieszkańców Warszawy) i jej lokalną odmianą - gwarą żydowską. Mendel Gdański wielokrotnie daje przykłady doskonałego posługiwania się odmianą języka ogólnonarodowego. W jego wypowiedziach występują takie słowa, jak: „nu” (używa go nieświadomie, w celu podtrzymania rozmowy), „toś”, „inszą”, „uni”, „żeś”:, np. „- Nu, co to jest Żyd? Nu, jaki ty Żyd? Ty się w to miasto urodził, toś ty nie obcy, toś swój, tutejszy, to ty prawo masz kochać to miasto, póki ty uczciwie żyjesz. Ty się wstydzić nie masz, żeś Żyd. Jak ty się wstydzisz, żeś ty Żyd, jak ty się sam za podłego masz, dlatego żeś Żyd, nu, to jak ty możesz jakie dobro zrobić dla to miasto, gdzie ty się urodził, jak ty jego kochać możesz?... Nu?...”.
Narracja i język noweli „Mendel Gdański”
Narrator ujawnia swój stosunek do bohatera oraz opisywanych wydarzeń, stając się pośrednio widoczny. Z jego wypowiedzi widać, że przychylnie traktuje starego Żyda, a z pogardą zegarmistrza (nazywając go tłustym, tępym) i napastników.
Bohaterowie noweli posługują się gwarą warszawską (gwarą regionalną języka polskiego używaną przez niektórych mieszkańców Warszawy) i jej lokalną odmianą - gwarą żydowską. Mendel Gdański wielokrotnie daje przykłady doskonałego posługiwania się odmianą języka ogólnonarodowego. W jego wypowiedziach występują takie słowa, jak: „nu” (używa go nieświadomie, w celu podtrzymania rozmowy), „toś”, „inszą”, „uni”, „żeś”:, np. „- Nu, co to jest Żyd? Nu, jaki ty Żyd? Ty się w to miasto urodził, toś ty nie obcy, toś swój, tutejszy, to ty prawo masz kochać to miasto, póki ty uczciwie żyjesz. Ty się wstydzić nie masz, żeś Żyd. Jak ty się wstydzisz, żeś ty Żyd, jak ty się sam za podłego masz, dlatego żeś Żyd, nu, to jak ty możesz jakie dobro zrobić dla to miasto, gdzie ty się urodził, jak ty jego kochać możesz?... Nu?...”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies