Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nowele Konopnickiej
Gdy myślimy o epoce pozytywizmu i jej głównych tezach ideologicznych, od razu przypominają się nam dwa postulaty: „praca u postaw” oraz „praca organiczna”. Konopnicka nie była jedną z działaczek, które bezkrytycznie wierzyły w te pojęcia, w to, że są one gwarantem polepszenia sytuacji najbiedniejszych i opuszczonych. Pisarka starała się raczej polepszyć sytuację najbiedniejszych poprzez konsekwentne działanie, a nie przez puste programy społeczników. Poprzez swą nowelistykę pełniła społeczną misję.
Przedstawiając i upominając się o prawa tych, których zepchnięto na margines życia i pozbawiono wszelkich praw obywatelskich i społecznych, zwracała również uwagę na błędy i wady warstw rządzących, na zagrożenia związane ze wzrostem roli kapitalistycznego społeczeństwa burżuazyjnego.
Bohaterem swych nowel czyniła człowieka biednego, nieszczęśliwego, doświadczonego przez los. Nie pozbawiała go jednak godności, nie obdzierała z resztek człowieczeństwa, starając się za wszelką cenę wywołać współczucie. Konopnicka raczej przedstawiała suche fakty, pozbawiała je komentarza, pozostawiając możliwość interpretacji czytelnikowi, w którego wierzyła i szanowała.
Rola nowel pozytywistycznych na przykładzie twórczości Konopnickiej.
Przedstawiając i upominając się o prawa tych, których zepchnięto na margines życia i pozbawiono wszelkich praw obywatelskich i społecznych, zwracała również uwagę na błędy i wady warstw rządzących, na zagrożenia związane ze wzrostem roli kapitalistycznego społeczeństwa burżuazyjnego.
Bohaterem swych nowel czyniła człowieka biednego, nieszczęśliwego, doświadczonego przez los. Nie pozbawiała go jednak godności, nie obdzierała z resztek człowieczeństwa, starając się za wszelką cenę wywołać współczucie. Konopnicka raczej przedstawiała suche fakty, pozbawiała je komentarza, pozostawiając możliwość interpretacji czytelnikowi, w którego wierzyła i szanowała.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies