Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nowele Orzeszkowej
W ich opisie Traugutt miał „czarnowłosą głowę z oczyma myśliciela i uśmiechem dziecka. Oczy miał mądre, smutne podobno bratem bliźniaczym mądrości bywa u ludzi smutek – uśmiech świeży perłowy, z kroplą słodyczy dziecięcej albo niewieściej.” Jego głos przypominał w brzmieniu głos Leonidasa. O królu Sparty, który ocalił ziemię grecką przed najazdem Persów opowiadał przodkom drzew, praprzodek wiatru. Była to legenda przekazywana z pokolenia na pokolenie pomiędzy drzewami, wiatrem, gwiazdami, chmurami, tajemniczymi duchami.
Leonidas – legendarny król Sparty. Dowodził oddziałem trzystu żołnierzy podczas walk w wąwozie termopilskim. Odparł atak kilkutysięcznej armii perskiej. Pokonał wroga mimo jego znacznej przewagi liczebnej. Wszyscy wojownicy zginęli, lecz ich poświęcenie uznaje się za symbol patriotyzmu, odwagi i heroizmu. W miejscu śmierci Spartan umieszczono obelisk ze słowami Symonidesa: „Przechodniu, powiedz Sparcie, tu leżym, jej syny. Prawom jej do ostatniej posłuszni godziny”.
Powstańcy pojawili na Polesiu w maju 1863 roku (czas powstania styczniowego: 1863 – 1864). Byli silni, odważni i „czy uwierzysz, wietrze prędki? - byli szczęśliwi.” Przybyli z różnych stron. Wokół błyszczały szable i rozbrzmiewał tętent koni. Jazdą dowodził młodzieniec - Jagmin podobny bohaterom greckim: Herkulesowi i Scypionowi.
Herkules i Scypion. Herkules (Herakles) – postać z mitologii greckiej, legendarny heros odznaczający się nieziemską mocą i siłą. Syn boga Zeusa i śmiertelniczki Alkmeny. Jako dziesięciomiesięczne niemowlę udusił dwa węże. Musiał wykonać dwanaście niezwykłych zadań, które dowiodły jego siły i potęgi, między innym: zabić lwa nemejskiego, przynieść złote jabłka z ogrody Hesperyd (pięknych nimf), oczyścić stajnie Augiasza, pojmać trzygłowego psa Cerbera strzegącego wejścia do krainy umarłych. Scypion – imię dwóch sławnych wodzów z czasów wojen punickich: Scypion Afrykański Starszy (pokonał w Afryce północnej kartagińskiego wodza – Hannibala w 202 roku p. n. e., stąd pseudonim Afrykański) i Scypion Afrykański Młodszy (zdobycie i zburzenie Kartaginy w 146 roku p. n. e.).
Pochodził z krainy niezbyt odległej, o urodzajnej ziemi. Przyjechał na strojnym, ognistym arabie. Słuchał rozkazów wodza i dłoń na szabli zaciskał. Inny, mniej postawny od Jagmina młodzian, nazywany w obozie Tarłowskim, nie miał strojnego wierzchowca. Przypominał niewinne dziewczę - „był wątły, drobny, na twarzy różowy i biały”. Dąb darzył go szczególną sympatią. Już wcześniej szeptały o nim „trawy rozczochrane”. Niekiedy Tarłowski pogrążał się w zadumie. Wówczas na policzkach występowały mu krwiste rumieńce. Pochodził z dalekich stron. Był wykształcony i mógł robić karierę naukowca, ale zrezygnował z niej i przybył na Polesie. Tutaj, wśród ludu, popularyzował ideę nauki: „Przeznaczenie welonem tajemnicy osłonięte trzyma w dłoni kołczan z tysiącem trafów, którymi uderza w ludzi i rzuca nimi jak piłkami po świecie przestrzeni i po świecie zdarzeń.”Streszczenie noweli „Gloria victis” („R. 1863”)
Autor: Ewa PetniakW ich opisie Traugutt miał „czarnowłosą głowę z oczyma myśliciela i uśmiechem dziecka. Oczy miał mądre, smutne podobno bratem bliźniaczym mądrości bywa u ludzi smutek – uśmiech świeży perłowy, z kroplą słodyczy dziecięcej albo niewieściej.” Jego głos przypominał w brzmieniu głos Leonidasa. O królu Sparty, który ocalił ziemię grecką przed najazdem Persów opowiadał przodkom drzew, praprzodek wiatru. Była to legenda przekazywana z pokolenia na pokolenie pomiędzy drzewami, wiatrem, gwiazdami, chmurami, tajemniczymi duchami.
Leonidas – legendarny król Sparty. Dowodził oddziałem trzystu żołnierzy podczas walk w wąwozie termopilskim. Odparł atak kilkutysięcznej armii perskiej. Pokonał wroga mimo jego znacznej przewagi liczebnej. Wszyscy wojownicy zginęli, lecz ich poświęcenie uznaje się za symbol patriotyzmu, odwagi i heroizmu. W miejscu śmierci Spartan umieszczono obelisk ze słowami Symonidesa: „Przechodniu, powiedz Sparcie, tu leżym, jej syny. Prawom jej do ostatniej posłuszni godziny”.
Powstańcy pojawili na Polesiu w maju 1863 roku (czas powstania styczniowego: 1863 – 1864). Byli silni, odważni i „czy uwierzysz, wietrze prędki? - byli szczęśliwi.” Przybyli z różnych stron. Wokół błyszczały szable i rozbrzmiewał tętent koni. Jazdą dowodził młodzieniec - Jagmin podobny bohaterom greckim: Herkulesowi i Scypionowi.
Herkules i Scypion. Herkules (Herakles) – postać z mitologii greckiej, legendarny heros odznaczający się nieziemską mocą i siłą. Syn boga Zeusa i śmiertelniczki Alkmeny. Jako dziesięciomiesięczne niemowlę udusił dwa węże. Musiał wykonać dwanaście niezwykłych zadań, które dowiodły jego siły i potęgi, między innym: zabić lwa nemejskiego, przynieść złote jabłka z ogrody Hesperyd (pięknych nimf), oczyścić stajnie Augiasza, pojmać trzygłowego psa Cerbera strzegącego wejścia do krainy umarłych. Scypion – imię dwóch sławnych wodzów z czasów wojen punickich: Scypion Afrykański Starszy (pokonał w Afryce północnej kartagińskiego wodza – Hannibala w 202 roku p. n. e., stąd pseudonim Afrykański) i Scypion Afrykański Młodszy (zdobycie i zburzenie Kartaginy w 146 roku p. n. e.).
Przybył do pobliskiego miasteczka wraz z siostrą, bardzo do niego podobną. Nie mieli rodziców. „Podobno obumarli im wszyscy bliscy i byli na świecie tylko we dwoje.” Wzajemnie sobie pomagali. Byli nierozłączni. Siostra nazywała brata Marysiem, a on ją Anielką. Wielokrotnie widywano ich razem pogrążonych w rozmowach lub śmiejących się beztrosko. Potem zaczęli pokazywać się we trójkę. Dołączył do nich Jagmin. Zawiązała się pomiędzy nimi przyjaźń.
Pewnego dnia rozgorączkowany Jagmin powiadomił rodzeństwo o planowanej zbiórce partyzantów. Tarłowski zadecydował o włączeniu się do powstania. Za dziesięć dni wypadał termin zbiórki. Wszyscy mieli się spotkać w miejscowości Dziatkowicze.
Dziatkowicze – miejscowość na Białorusi, powiat kobryński. Znajduje się tam Cerkiew Opieki Matki Bożej.
strona: 1 2 3 4 5
Szybki test:
Na czele bojowców w noweli „Gloria victis” stał „człowiek świętego imienia”:a) Jagmin
b) Krukowiecki
c) Traugutt
d) Tarłowski
Rozwiązanie
O walkach toczonych w okolicach lasu w noweli „Gloria victis”:
a) opowiadał świerk
b) opowiadała brzoza
c) opowiadał dąb
d) opowiadała sosna
Rozwiązanie
Powstańcy w noweli „Gloria victis” pojawili się na Polesiu:
a) w styczniu 1863 roku
b) w maju 1863 roku
c) w listopadzie 1863 roku
d) w marcu 1863 roku
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies