Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Renesans
Twórca przełomu epok renesansu i baroku, Mikołaj Sęp Szarzyński swoim lirykiem „Epitafium Rzymowi” wpisał się w obszerny, choć może niezbyt popularny kanon utworów poświęconych pięknej stolicy Włoch. Fragmenty tych dzieł mogą z dumą uzupełniać niejeden przewodnik turystyczny czy hasło encyklopedyczne, dotyczące antycznej kultury i sztuki.
„Jako wszytki narody Rzymowi służyły,
Póki mu dostawało i szczęścia, i siły” - Jan Kochanowski, fraszka „O Rzymie”;
„Nawet w Rzymie połknęła mnie w niedzielę nuda ustami ziewającego portiera” - Julian Tuwim, „Z notesu”, „Wiadomości Literackie” nr 37, 1931;
„Rzym cnotliwy zwyciężał, Rzym występny zginął” - Ignacy Krasicki, satyra „Świat zepsuty”, 1779;
„Ty, jak dwa lata przebiegną,
Miałeś jechać do Rzymu
By cię tam porwać jak swego.
(...)
Ta karczma Rzym się nazywa,
Kładę areszt na waszeci” - Adam Mickiewicz, „Pani Twardowska”;
„W Rzymie na Campo di Fiori
Kosze oliwek i cytryn,
Bruk opryskany winem
I odłamkami kwiatów.
Różowe owoce morza
Sypią na stoły przekupnie,
Naręcza ciemnych winogron
Padają na puch brzoskwini” - Czesław Miłosz, „Campo di Fiori”, 1943;
„Władcze lico świątyni twej, Opoko – Piotrze,
Dźwigają ziemskie słupy, co w swej rzymskiej pysze
Depcą z wzgardą pokorę i modlitwy mnisze,
Hardych kolumn pogańskich bliźnie siostry młodsze” - Leopold Staff, „Tryptyk sztuki włoskiej: Roma”;
„Nagle mię trącił płacz na pustym błoniu:
Rzymie! nie jesteś ty już dawnym Rzymem
Tak śpiewał pasterz trzód siedząc na koniu.
Przede mną mroczne błękitnawym dymem
Sznury pałaców pod Apeninami,
Nad nimi kościół ten, co jest olbrzymem”- Juliusz Słowacki „Rzym”;
„Wspominałem splądrowany przez Niemców Rzym
Splądrowany Rzym który opisali
Bonaparte wikary hiszpański Delicado i Aretino
Mówiłem sobie
Czy to możliwe by naród
Będący matką cywilizacji
Patrzył tak bezsilnie jak usiłują go zniszczyć” - Guillaume Apollinaire, „Do Italii”.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Epitafium Rzymowi - kontekst
Autor: Karolina MarlgaTwórca przełomu epok renesansu i baroku, Mikołaj Sęp Szarzyński swoim lirykiem „Epitafium Rzymowi” wpisał się w obszerny, choć może niezbyt popularny kanon utworów poświęconych pięknej stolicy Włoch. Fragmenty tych dzieł mogą z dumą uzupełniać niejeden przewodnik turystyczny czy hasło encyklopedyczne, dotyczące antycznej kultury i sztuki.
„Jako wszytki narody Rzymowi służyły,
Póki mu dostawało i szczęścia, i siły” - Jan Kochanowski, fraszka „O Rzymie”;
„Nawet w Rzymie połknęła mnie w niedzielę nuda ustami ziewającego portiera” - Julian Tuwim, „Z notesu”, „Wiadomości Literackie” nr 37, 1931;
„Rzym cnotliwy zwyciężał, Rzym występny zginął” - Ignacy Krasicki, satyra „Świat zepsuty”, 1779;
„Ty, jak dwa lata przebiegną,
Miałeś jechać do Rzymu
By cię tam porwać jak swego.
(...)
Ta karczma Rzym się nazywa,
Kładę areszt na waszeci” - Adam Mickiewicz, „Pani Twardowska”;
„W Rzymie na Campo di Fiori
Kosze oliwek i cytryn,
Bruk opryskany winem
I odłamkami kwiatów.
Różowe owoce morza
Sypią na stoły przekupnie,
Naręcza ciemnych winogron
Padają na puch brzoskwini” - Czesław Miłosz, „Campo di Fiori”, 1943;
„Władcze lico świątyni twej, Opoko – Piotrze,
Dźwigają ziemskie słupy, co w swej rzymskiej pysze
Depcą z wzgardą pokorę i modlitwy mnisze,
Hardych kolumn pogańskich bliźnie siostry młodsze” - Leopold Staff, „Tryptyk sztuki włoskiej: Roma”;
„Nagle mię trącił płacz na pustym błoniu:
Rzymie! nie jesteś ty już dawnym Rzymem
Tak śpiewał pasterz trzód siedząc na koniu.
Przede mną mroczne błękitnawym dymem
Sznury pałaców pod Apeninami,
Nad nimi kościół ten, co jest olbrzymem”- Juliusz Słowacki „Rzym”;
„Wspominałem splądrowany przez Niemców Rzym
Splądrowany Rzym który opisali
Bonaparte wikary hiszpański Delicado i Aretino
Mówiłem sobie
Czy to możliwe by naród
Będący matką cywilizacji
Patrzył tak bezsilnie jak usiłują go zniszczyć” - Guillaume Apollinaire, „Do Italii”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies