Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Renesans
„Kochanowski stworzył więcej niż napisał. To zdanie nie chce być efektownym paradoksem. Jest jedynie skrótową formułką przydatną dla opisu sytuacji, w której najwybitniejszy poeta epoki wyrósł stromym szczytem ponad to wszystko, co go poprzedzało i co po nim nastąpiło. Nie umniejszając w niczym roli Reja i Szarzyńskiego i nie niwelując ich odrębności, trzeba stwierdzić, że pozycja Kochanowskiego jest pod tym względem wyjątkowa: i to nie tylko w wieku XVI, ale w całej historii Literatury polskiej” - Jerzy Ziomek, „Renesans”, Warszawa 1976, s. 324.
Napisanie „Pieśni” zajęło Janowi Kochanowskiemu, największemu poecie polskiego odrodzenia, autorowi najbardziej znaczącego przełomu literackiego w historii polskiego piśmiennictwa, twórcy nazywanego „ojcem poezji polskiej”, blisko dwadzieścia lat. Czynił to przebywając zarówno na królewskich dworach, jak i w swoim majątku Czarnolas.
„Pieśń XIX”, znana także pod tytułem „Jest kto, co by wzgardziwszy” lub jako „Pieśni o dobrej sławie”, została opublikowana w pośmiertnym zbiorze „Pieśni. Księgi dwoje”, w 1586 roku nakładem krakowskiej Drukarni Łazarzowej. Razem z przywołaną, w książce znalazło się 25 pieśni „Ksiąg pierwszych”, 24 pieśni „Ksiąg wtórych”, „Pieśń świętojańską o Sobótce”, hymn „Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary”, epicedium „O śmierci Jana Tarnowskiego” oraz „Pamiątkę Janowi Baptyście hrabi na Tęczynie”.
Te utwory, których nie opublikowano w tomie „Pieśni. Księgi dwoje”, a zdążyły już uzyskać sporą popularność, krążąc jedynie w odpisach, światło dzienne ujrzały dopiero w 1590 roku, w zbiorze „Fragmenta albo pozostałe pisma”. Czytelnicy mogli zapoznać się z 11 pieśniami, kolędą „Tobie bądź chwała Panie wszego świata” oraz pieśnią żałobną „Kto kiedy miał słuszniejszą przyczynę płakania...”.
Wracając do zbioru „Pieśni. Księgi dwoje”, wypełniają go pieśni inspirowane horacjańskim zbiorem „Odarum sive carminum libri quator”, czyli antycznym wzorcem „carmen”. Dzieła łączą w sobie styl potoczny z uroczystym, często mają charakter panegiryczny, żartobliwy, wyrażają różnorodne stany psychiczne i emocje autora, podejmują tematykę historyczną (liryka historyczna), dotyczą zdarzeń współczesnych renesansowemu poecie (liryka okolicznościowa), zahaczają również o motywy miłosne (liryka miłosna), biesiadne oraz przyrodnicze (liryka refleksyjna - doskonałym przykładem jest właśnie „Pieśń o dobrej sławie”).
Zróżnicowanie tematyczne oraz niesłychane bogactwo motywów utworów Kochanowskiego doskonale oddaje fragment opracowania jego twórczości, autorstwa Teodora Farenta:Jest kto, co by wzgardziwszy... (Pieśń XIX) - kontekst
Autor: Karolina Marlga„Kochanowski stworzył więcej niż napisał. To zdanie nie chce być efektownym paradoksem. Jest jedynie skrótową formułką przydatną dla opisu sytuacji, w której najwybitniejszy poeta epoki wyrósł stromym szczytem ponad to wszystko, co go poprzedzało i co po nim nastąpiło. Nie umniejszając w niczym roli Reja i Szarzyńskiego i nie niwelując ich odrębności, trzeba stwierdzić, że pozycja Kochanowskiego jest pod tym względem wyjątkowa: i to nie tylko w wieku XVI, ale w całej historii Literatury polskiej” - Jerzy Ziomek, „Renesans”, Warszawa 1976, s. 324.
Napisanie „Pieśni” zajęło Janowi Kochanowskiemu, największemu poecie polskiego odrodzenia, autorowi najbardziej znaczącego przełomu literackiego w historii polskiego piśmiennictwa, twórcy nazywanego „ojcem poezji polskiej”, blisko dwadzieścia lat. Czynił to przebywając zarówno na królewskich dworach, jak i w swoim majątku Czarnolas.
„Pieśń XIX”, znana także pod tytułem „Jest kto, co by wzgardziwszy” lub jako „Pieśni o dobrej sławie”, została opublikowana w pośmiertnym zbiorze „Pieśni. Księgi dwoje”, w 1586 roku nakładem krakowskiej Drukarni Łazarzowej. Razem z przywołaną, w książce znalazło się 25 pieśni „Ksiąg pierwszych”, 24 pieśni „Ksiąg wtórych”, „Pieśń świętojańską o Sobótce”, hymn „Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary”, epicedium „O śmierci Jana Tarnowskiego” oraz „Pamiątkę Janowi Baptyście hrabi na Tęczynie”.
Te utwory, których nie opublikowano w tomie „Pieśni. Księgi dwoje”, a zdążyły już uzyskać sporą popularność, krążąc jedynie w odpisach, światło dzienne ujrzały dopiero w 1590 roku, w zbiorze „Fragmenta albo pozostałe pisma”. Czytelnicy mogli zapoznać się z 11 pieśniami, kolędą „Tobie bądź chwała Panie wszego świata” oraz pieśnią żałobną „Kto kiedy miał słuszniejszą przyczynę płakania...”.
Wracając do zbioru „Pieśni. Księgi dwoje”, wypełniają go pieśni inspirowane horacjańskim zbiorem „Odarum sive carminum libri quator”, czyli antycznym wzorcem „carmen”. Dzieła łączą w sobie styl potoczny z uroczystym, często mają charakter panegiryczny, żartobliwy, wyrażają różnorodne stany psychiczne i emocje autora, podejmują tematykę historyczną (liryka historyczna), dotyczą zdarzeń współczesnych renesansowemu poecie (liryka okolicznościowa), zahaczają również o motywy miłosne (liryka miłosna), biesiadne oraz przyrodnicze (liryka refleksyjna - doskonałym przykładem jest właśnie „Pieśń o dobrej sławie”).
„Z antyku przejął Kochanowski postawę stoicką, dystans wobec otaczającego świata, łagodną życzliwość, czasem zabarwioną humorem. Poeta potrafi trzeźwo oceniać rzeczywistość, obca mu jest pogoń za zbytkiem, odrzuca wartości pozorne, blichtr mody, tani poklask tłumu, błyskotliwą karierę u dworu. Patrzy na świat z wysoka – zna swoją wartość, umie właściwie ocenić samego siebie. Jako artysta wie, że jego dorobek ma walor ponadczasowości. Nie oznacza to pogardy i wywyższania się ponad innych, jego satyra zawsze pozostaje pełna ciepła, humor – życzliwy. Poeta docenia i broni wartości autentycznych, często występując wbrew obiegowym opiniom. Spośród darów życia najwyżej ceni przyjaźń, miłość (w tym i erotykę), zdrowie, czyste sumienie, patriotyzm, wiarę w Boga, pracowitość, pogodę ducha, tolerancję, sprawiedliwość wobec innych. Są to wartości na tyle uniwersalne, że wyprowadzać je można zarówno z idei „cnoty” tak, jak ją pojmowali starożytni, jak i z ideałów chrześcijańskich” (T. Farent, „Fraszki, pieśni, treny Jana Kochanowskiego”, „Biblioteczka opracowań”, Lublin 2007).
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies