Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady
Znaczenie obrzędu dziadów wyjaśnia Mickiewicz we wstępie do II części utworu. Pisze, że jest to uroczysty obrzęd na pamiątkę zmarłych. Obchodzi się go w wigilię Wszystkich Świętych w cerkwi na cmentarzu. W swym utworze Mickiewicz umieszcza obrzęd w przycmentarnej kaplicy. Opisany obrządek oparł na wiejskich śpiewach. Formuły zaklęć przetłumaczył z języka litewskiego.
„Dziady” nawiązują do religii słowiańskiej. Kult duchów grał w niej dużą rolę. Obrzęd dziadów obecny był na terenach Litwy i Białorusi jeszcze za czasów życia wieszcza. Twierdził, że to najbardziej uroczyste słowiańskie święto.
W języku białoruskim święto zmarłych nazywano „dziadami” lub „paminkami”, czyli wspominkami. Obchodzono je cztery razy w roku. Najbardziej znane były dziady odbywające się tuż po Wielkanocy.
Uroczystość składała się między innymi z poczęstunku dla rodziny i dziadów proszalnych – wędrownych żebraków – pielgrzymów. Modlono się wówczas w intencji zmarłych przodków. Często w uroczystości takiej brał udział ksiądz. Mickiewicz zamienił tę postać na Guślarza. W ten sposób jeszcze bardziej nawiązał do ludowej tradycji. Sięgała ona do czasów przed pojawieniem się chrześcijaństwa.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Znaczenie tytułu dramatu „Dziady”?
Autor: Jakub RudnickiZnaczenie obrzędu dziadów wyjaśnia Mickiewicz we wstępie do II części utworu. Pisze, że jest to uroczysty obrzęd na pamiątkę zmarłych. Obchodzi się go w wigilię Wszystkich Świętych w cerkwi na cmentarzu. W swym utworze Mickiewicz umieszcza obrzęd w przycmentarnej kaplicy. Opisany obrządek oparł na wiejskich śpiewach. Formuły zaklęć przetłumaczył z języka litewskiego.
„Dziady” nawiązują do religii słowiańskiej. Kult duchów grał w niej dużą rolę. Obrzęd dziadów obecny był na terenach Litwy i Białorusi jeszcze za czasów życia wieszcza. Twierdził, że to najbardziej uroczyste słowiańskie święto.
W języku białoruskim święto zmarłych nazywano „dziadami” lub „paminkami”, czyli wspominkami. Obchodzono je cztery razy w roku. Najbardziej znane były dziady odbywające się tuż po Wielkanocy.
Uroczystość składała się między innymi z poczęstunku dla rodziny i dziadów proszalnych – wędrownych żebraków – pielgrzymów. Modlono się wówczas w intencji zmarłych przodków. Często w uroczystości takiej brał udział ksiądz. Mickiewicz zamienił tę postać na Guślarza. W ten sposób jeszcze bardziej nawiązał do ludowej tradycji. Sięgała ona do czasów przed pojawieniem się chrześcijaństwa.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies