Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady
W przedmowie do II części „Dziadów” Mickiewicz wyjaśnia pochodzenie obrzędu dziadów.
Pisze iż jest to uroczystość obchodzona między pospólstwem – w utworze w kaplicy zbierają się wieśniacy.
Uroczystość poświęcona jest zmarłym przodkom – W „Dziadach” zgromadzony lud nawiedza widmo dzieci, które w tłumie rozpoznają swą matkę, Właściciela wsi i Zosi, która była mieszkanką wsi.
Mickiewicz wspomina, że obrzędowi przewodził „Koźlarz, Huslar, Guślarz” – w utworze występuje postać Guślarza.
Dziady według słów wieszcza odbywają się w „kaplicach lub domach niedaleko cmentarza”. Dramat rozgrywa się w przycmentarnej kaplicy.
Mickiewicz wspomina, że podczas obrzędu odbywa się uczta złożona „z rozmaitego jadła, trunków, owoców”, w utworze Guślarz, zapraszając duchy, wspomina, że czeka na nie chleb, mleko owoce i jagody.
Główną czynnością podczas dziadów jest wywoływanie dusz nieboszczyków – we wstępie wspomina o tym autor. W utworze Guślarz przywołuje trzy rodzaje duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie.
Wieszcz pisze, że w obrzędzie dziadów mieszają się obrzędy pogańskie z wyobrażeniami religii chrześcijańskiej. W dramacie z jednej strony ukazana jest wiara prostego ludu w duchy. Z drugiej Guślarz przegania zjawy za pomocą święconej wody, kropidła, stuły i gromnicy. Są to atrybuty religii chrześcijańskiej.
Mickiewicz tłumaczy, że słuchał opowieści „o nieboszczykach powracających z prośbami lub przestrogami”. W „Dziadach” duchy także mają prośby (Aniołki proszą o dwa ziarnka gorczycy). Każda ze zjaw niesie przesłanie moralne i przestrogę.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Wymień opisane w przedmowie fakty dotyczące obrzędu dziadów, które mają odzwierciedlenie w tekście dramatu Adama Mickiewicza
Autor: Jakub RudnickiW przedmowie do II części „Dziadów” Mickiewicz wyjaśnia pochodzenie obrzędu dziadów.
Pisze iż jest to uroczystość obchodzona między pospólstwem – w utworze w kaplicy zbierają się wieśniacy.
Uroczystość poświęcona jest zmarłym przodkom – W „Dziadach” zgromadzony lud nawiedza widmo dzieci, które w tłumie rozpoznają swą matkę, Właściciela wsi i Zosi, która była mieszkanką wsi.
Mickiewicz wspomina, że obrzędowi przewodził „Koźlarz, Huslar, Guślarz” – w utworze występuje postać Guślarza.
Dziady według słów wieszcza odbywają się w „kaplicach lub domach niedaleko cmentarza”. Dramat rozgrywa się w przycmentarnej kaplicy.
Mickiewicz wspomina, że podczas obrzędu odbywa się uczta złożona „z rozmaitego jadła, trunków, owoców”, w utworze Guślarz, zapraszając duchy, wspomina, że czeka na nie chleb, mleko owoce i jagody.
Główną czynnością podczas dziadów jest wywoływanie dusz nieboszczyków – we wstępie wspomina o tym autor. W utworze Guślarz przywołuje trzy rodzaje duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie.
Wieszcz pisze, że w obrzędzie dziadów mieszają się obrzędy pogańskie z wyobrażeniami religii chrześcijańskiej. W dramacie z jednej strony ukazana jest wiara prostego ludu w duchy. Z drugiej Guślarz przegania zjawy za pomocą święconej wody, kropidła, stuły i gromnicy. Są to atrybuty religii chrześcijańskiej.
Mickiewicz tłumaczy, że słuchał opowieści „o nieboszczykach powracających z prośbami lub przestrogami”. W „Dziadach” duchy także mają prośby (Aniołki proszą o dwa ziarnka gorczycy). Każda ze zjaw niesie przesłanie moralne i przestrogę.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies