Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady
• otwarta kompozycja utworu (brak oczywistego rozwiązania akcji),
• występowanie obok siebie świata realnego i fantastycznego – wprowadzenie na scenę duchów – zbłąkane dusze nieżyjących przodków,
• pozarozumowe uzasadnienie przedstawianych wydarzeń (fantastyka i irracjonalizm)
• elementy grozy i szaleństwa,tajemniczość i nastrojowość (obrzęd, postać widma),
• zerwanie z łańcuchem przyczynowo-skutkowym,
• odwołanie do ludowych wierzeń, podań, baśni oraz ludowego poczucia sprawiedliwości,
• bohaterem zbiorowym jest wiejska gromada, ludzie prości uczestniczący w „uczcie kozła”.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Cechy II cz. „Dziadów” jako dramatu romantycznego
Autor: Jakub Rudnicki• otwarta kompozycja utworu (brak oczywistego rozwiązania akcji),
• występowanie obok siebie świata realnego i fantastycznego – wprowadzenie na scenę duchów – zbłąkane dusze nieżyjących przodków,
• pozarozumowe uzasadnienie przedstawianych wydarzeń (fantastyka i irracjonalizm)
• elementy grozy i szaleństwa,tajemniczość i nastrojowość (obrzęd, postać widma),
• zerwanie z łańcuchem przyczynowo-skutkowym,
• odwołanie do ludowych wierzeń, podań, baśni oraz ludowego poczucia sprawiedliwości,
• bohaterem zbiorowym jest wiejska gromada, ludzie prości uczestniczący w „uczcie kozła”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies