Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady

Wina, kara i sposób odkupienia w „Dziadach” cz. II

Autor: Jakub Rudnicki

W „Dziadach”, podczas obrzędu w przycmentarnej kaplicy, pojawiają się trzy rodzaje duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie. Zgromadzeni pod przywództwem Guślarza ludzie przygotowali dla błąkających się dusz „jadło i napitek”.

Pierwsze pojawiają się duchy lekkie. To Józio i Rózia – dwoje małych dzieci. Nie mogą dostać się do nieba, ponieważ nie zaznały za życia nic złego. Na ziemi niczym nie zawiniły. Nie znają jednak goryczy. Według wiary ludu to sprawia, że nie mogą stać się aniołkami. Sposobem na ich zbawienie jest skosztowanie ziaren gorczycy. Gorczyca ma gorzki smak. Dzięki poznaniu tego smaku mogą iść do nieba.

Przedstawicielem ciężkich duchów jest Zły Pan. Za życia krzywdził innych. Niektórzy z powodu jego decyzji zmarli, tak jak matka z maleńkim dzieckiem. Jego karą jest skazanie na wieczną tułaczkę po ziemi. Wciąż towarzyszą mu duchy osób, które kiedyś skrzywdził. To sowy, puchacze i kruki. Nie pozwalają mu nic zjeść, ani się napić. Szarpią jego ciało. Zły Pan mówi, że zamiast tego wolałby iść do piekła. Zgromadzeni na dziadach ludzie nie są w stanie mu pomóc. Jego kara trwać ma całą wieczność.

Przykładem pośrednich duchów jest Zosia. Za życia była beztroska. Lekceważyła zalecających się do niej młodzieńców. Nie zważała na ich uczucia. Skazana została na samotne błądzenie po świecie. Towarzyszy jej baranek i motyl. Nie może jednak ich dotknąć, bo wszystko przed nią ucieka. Najbardziej pragnie poczuć czyjąś obecność. Czuje się samotna. Jest zawieszona między światami. Nie może dotknąć ziemi, ani „wzbić się pod niebiosa”. Guślarz pociesza ją. Po dwóch latach samotności będzie mogła pójść do nieba.

Ostatnim duchem jest Widmo. Ma dziki i zasępiony wzrok. Milczy. Pokazuje jedynie na serce. Podąża za pasterką. Nie wiemy nic o jego winie, ani sposobu jej odkupienia.

W „Dziadach” ukazane zostały ludzkie wyobrażenia o winie i karze. Lud wierzy w życie pozagrobowe. Wierzy też w sprawiedliwość. Jeśli kara nie dokonała się za życia, przyjdzie do człowieka po śmierci.

Zobacz inne artykuły:

Dziady cz. I

„Dziady” cz. I - streszczenie szczegółowe

Dziady cz. II

„Dziady”cz. II - streszczenie szczegółowe „Dziady” cz. II - krótkie streszczenie Czas i miejsce akcji oraz wątki w „Dziadach cz. II” Geneza II cz. „Dziadów” Ludowość w „Dziadach cz. II” „Dziady” cz. II - charakterystyka postaci Wymień opisane w przedmowie fakty dotyczące obrzędu dziadów, które mają odzwierciedlenie w tekście dramatu Adama Mickiewicza Rodzaje duchów w „Dziadach” cz. II „Dziady cz. II” jako synteza dramatu romantycznego i antycznego Obrzęd dziadów i jego funkcja w dramacie Prawdy moralne w II cz. „Dziadów” Kompozycja i styl „Dziadów” cz. II Cechy II cz. „Dziadów” jako dramatu romantycznego Przebieg obrzędu „Dziadów” w punktach Najważniejsze problemy II cz. Dziadów” Plan wydarzeń „Dziadów cz. II” Wina, kara i sposób odkupienia w „Dziadach” cz. II Tematyka II cz. „Dziadów” Znaczenie tytułu dramatu „Dziady”? Znaczenie motta w „Dziadach” cz. II Kim była ostatnia zjawa z „Dziadów” Adama Mickiewicza? Charakterystyka pasterki Zosi w „Dziadach” cz. II Motywy w „Dziadach” cz. II Na czym polegał obrzęd „Dziadów”

Dziady cz. III

„Dziady” cz. III - streszczenie szczegółowe Czas i miejsce akcji oraz wątki w III cz. „Dziadów” „Dziady” jako dramat romantyczny „Wielka Improwizacja” - monolog wygłoszony przez Konrada Okoliczności powstania „Dziadów" cz. III Mesjanizm „Dziadów” cz. III Tematyka „Dziadów” cz. III „Polska – Chrystusem narodów” czy „Polska – Winkelriedem narodów” – dwie koncepcje mesjanizmu „Dziady” cz. III jako dramat romantyczny i arcydramat polski Interpretacja Wielkiej Improwizacji Martyrologia narodu polskiego w III cz. „Dziadów” Struktura i konstrukcja świata przedstawionego W III części „Dziadów” Obraz społeczeństwa polskiego w III cz. „Dziadów” Postawa Konrada wobec Boga w „Wielkiej Improwizacji” Historia Rollisona Historia Cichowskiego Interpretacja Małej Improwizacji Obraz społeczeństwa rosyjskiego w III cz. „Dziadów” Motyw Polaków w III cz. „Dziadów” Interpretacja Widzenia Księdza Piotra Widzenie Ewy – interpretacja sceny IV dramatu Sens przemiany głównego bohatera dziadów Gustawa w Konrada Plan wydarzeń III cz. „Dziadów” „Dziady” cz. III - charakterystyka postaci Scharakteryzuj grupę przy stoliku i grupę przy drzwiach ze sceny VII „Salon warszawski” Scharakteryzuj Konrada jako wieszcza Pani Rollison jako przykład matki-Polki „Pieśń zemsty” Konrada Motywy obecne w „Dziadach” cz. III

Dziady cz. IV

„Dziady” cz. IV - streszczenie szczegółowe Czas i miejsce akcji oraz wątki w IV cz. „Dziadów” Konrad jako romantyczny Prometeusz (bunt prometejski) Portret tragicznego kochanka i romantycznego bohatera z IV cz. Dziadów „Dziady cz. IV” - charakterystyka postaci Kompozycja i styl III cz. „Dziadów” Gustaw z IV cz. „Dziadów” jako bohater werterowski Biografia romantycznego kochanka, w IV cz. „Dziadów” „Dziady” cz. IV jako romantyczne studium miłości Spór światopoglądowy – polemika Gustawa – romantyka z Księdzem – racjonalistą Plan wydarzeń IV części „Dziadów”

Inne

Ballada „Upiór” - interpretacja Geneza „Dziadów” Mickiewicza Życiorys Adama Mickiewicza Motywy literackie w „Dziadach” Mickiewicza W jaki sposób Mickiewicz buduje nastrój w „Dziadach” Najważniejsze inscenizacje „Dziadów” Mickiewicz - kalendarium twórczości Życie i twórczość Adama Mickiewicza - kalendarium Opinie wybitnych o Mickiewiczu Najważniejsze cytaty „Dziadów” Czym różni się patriotyzm romantyczny od patriotyzmu współczesnego Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies