Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady

Wina, kara i sposób odkupienia w „Dziadach” cz. II

Autor: Jakub Rudnicki

W „Dziadach”, podczas obrzędu w przycmentarnej kaplicy, pojawiają się trzy rodzaje duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie. Zgromadzeni pod przywództwem Guślarza ludzie przygotowali dla błąkających się dusz „jadło i napitek”.

Pierwsze pojawiają się duchy lekkie. To Józio i Rózia – dwoje małych dzieci. Nie mogą dostać się do nieba, ponieważ nie zaznały za życia nic złego. Na ziemi niczym nie zawiniły. Nie znają jednak goryczy. Według wiary ludu to sprawia, że nie mogą stać się aniołkami. Sposobem na ich zbawienie jest skosztowanie ziaren gorczycy. Gorczyca ma gorzki smak. Dzięki poznaniu tego smaku mogą iść do nieba.

Przedstawicielem ciężkich duchów jest Zły Pan. Za życia krzywdził innych. Niektórzy z powodu jego decyzji zmarli, tak jak matka z maleńkim dzieckiem. Jego karą jest skazanie na wieczną tułaczkę po ziemi. Wciąż towarzyszą mu duchy osób, które kiedyś skrzywdził. To sowy, puchacze i kruki. Nie pozwalają mu nic zjeść, ani się napić. Szarpią jego ciało. Zły Pan mówi, że zamiast tego wolałby iść do piekła. Zgromadzeni na dziadach ludzie nie są w stanie mu pomóc. Jego kara trwać ma całą wieczność.

Przykładem pośrednich duchów jest Zosia. Za życia była beztroska. Lekceważyła zalecających się do niej młodzieńców. Nie zważała na ich uczucia. Skazana została na samotne błądzenie po świecie. Towarzyszy jej baranek i motyl. Nie może jednak ich dotknąć, bo wszystko przed nią ucieka. Najbardziej pragnie poczuć czyjąś obecność. Czuje się samotna. Jest zawieszona między światami. Nie może dotknąć ziemi, ani „wzbić się pod niebiosa”. Guślarz pociesza ją. Po dwóch latach samotności będzie mogła pójść do nieba.

Ostatnim duchem jest Widmo. Ma dziki i zasępiony wzrok. Milczy. Pokazuje jedynie na serce. Podąża za pasterką. Nie wiemy nic o jego winie, ani sposobu jej odkupienia.

W „Dziadach” ukazane zostały ludzkie wyobrażenia o winie i karze. Lud wierzy w życie pozagrobowe. Wierzy też w sprawiedliwość. Jeśli kara nie dokonała się za życia, przyjdzie do człowieka po śmierci.


Zobacz inne artykuły:

Dziady cz. I
„Dziady” cz. I - streszczenie szczegółowe

Dziady cz. II
Czas i miejsce akcji oraz wątki w „Dziadach cz. II”
„Dziady”cz. II - streszczenie szczegółowe
„Dziady” cz. II - krótkie streszczenie
Ludowość w „Dziadach cz. II”
Geneza II cz. „Dziadów”
Rodzaje duchów w „Dziadach” cz. II
„Dziady cz. II” jako synteza dramatu romantycznego i antycznego
„Dziady” cz. II - charakterystyka postaci
Wymień opisane w przedmowie fakty dotyczące obrzędu dziadów, które mają odzwierciedlenie w tekście dramatu Adama Mickiewicza
Obrzęd dziadów i jego funkcja w dramacie
Prawdy moralne w II cz. „Dziadów”
Kompozycja i styl „Dziadów” cz. II
Cechy II cz. „Dziadów” jako dramatu romantycznego
Plan wydarzeń „Dziadów cz. II”
Przebieg obrzędu „Dziadów” w punktach
Najważniejsze problemy II cz. Dziadów”
Wina, kara i sposób odkupienia w „Dziadach” cz. II
Tematyka II cz. „Dziadów”
Znaczenie tytułu dramatu „Dziady”?
Znaczenie motta w „Dziadach” cz. II
Na czym polegał obrzęd „Dziadów”
Kim była ostatnia zjawa z „Dziadów” Adama Mickiewicza?
Charakterystyka pasterki Zosi w „Dziadach” cz. II
Motywy w „Dziadach” cz. II

Dziady cz. III
Czas i miejsce akcji oraz wątki w III cz. „Dziadów”
„Dziady” cz. III - streszczenie szczegółowe
„Dziady” jako dramat romantyczny
„Wielka Improwizacja” - monolog wygłoszony przez Konrada
Okoliczności powstania „Dziadów" cz. III
„Polska – Chrystusem narodów” czy „Polska – Winkelriedem narodów” – dwie koncepcje mesjanizmu
„Dziady” cz. III jako dramat romantyczny i arcydramat polski
Interpretacja Wielkiej Improwizacji
Martyrologia narodu polskiego w III cz. „Dziadów”
Struktura i konstrukcja świata przedstawionego W III części „Dziadów”
Mesjanizm „Dziadów” cz. III
Tematyka „Dziadów” cz. III
Interpretacja Małej Improwizacji
Obraz społeczeństwa rosyjskiego w III cz. „Dziadów”
Obraz społeczeństwa polskiego w III cz. „Dziadów”
Postawa Konrada wobec Boga w „Wielkiej Improwizacji”
Historia Rollisona
Historia Cichowskiego
Interpretacja Widzenia Księdza Piotra
Widzenie Ewy – interpretacja sceny IV dramatu
Motyw Polaków w III cz. „Dziadów”
Plan wydarzeń III cz. „Dziadów”
„Dziady” cz. III - charakterystyka postaci
Sens przemiany głównego bohatera dziadów Gustawa w Konrada
Scharakteryzuj grupę przy stoliku i grupę przy drzwiach ze sceny VII „Salon warszawski”
Scharakteryzuj Konrada jako wieszcza
Pani Rollison jako przykład matki-Polki
„Pieśń zemsty” Konrada
Motywy obecne w „Dziadach” cz. III

Dziady cz. IV
Czas i miejsce akcji oraz wątki w IV cz. „Dziadów”
„Dziady” cz. IV - streszczenie szczegółowe
Konrad jako romantyczny Prometeusz (bunt prometejski)
Portret tragicznego kochanka i romantycznego bohatera z IV cz. Dziadów
Kompozycja i styl III cz. „Dziadów”
Gustaw z IV cz. „Dziadów” jako bohater werterowski
Biografia romantycznego kochanka, w IV cz. „Dziadów”
„Dziady cz. IV” - charakterystyka postaci
„Dziady” cz. IV jako romantyczne studium miłości
Spór światopoglądowy – polemika Gustawa – romantyka z Księdzem – racjonalistą
Plan wydarzeń IV części „Dziadów”

Inne
Ballada „Upiór” - interpretacja
Geneza „Dziadów” Mickiewicza
Życiorys Adama Mickiewicza
Motywy literackie w „Dziadach” Mickiewicza
W jaki sposób Mickiewicz buduje nastrój w „Dziadach”
Najważniejsze inscenizacje „Dziadów”
Mickiewicz - kalendarium twórczości
Życie i twórczość Adama Mickiewicza - kalendarium
Opinie wybitnych o Mickiewiczu
Najważniejsze cytaty „Dziadów”
Czym różni się patriotyzm romantyczny od patriotyzmu współczesnego
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies