Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady

„Dziady” cz. II - krótkie streszczenie

Autor: Jakub Rudnicki

Dziady to uroczysty obrzęd na pamiątkę zmarłych. Obchodzono go w wigilię Wszystkich Świętych. Mickiewicz mógł znać jego przebieg, ponieważ dziady organizowano w czasach mu współczesnych. Przedstawił go w II części dramatu „Dziady”.

Obrzęd dziadów w utworze Mickiewicza odbywa się nocą w kaplicy na cmentarzu. Zgromadzonym wieśniakom przewodzi Guślarz. Jego pomocnikiem jest Starzec. Najpierw Guślarz karze stanąć wokół trumny, pogasić świece, zakryć okna, by do środka nie wpadało światło księżyca. Starzec potwierdza wykonanie poleceń.

Guślarz wzywa duchy z każdej strony świata. Zapewnia, że czeka na nie jałmużna, modlitwa, jedzenie i picie. Zapala garść kądzieli, czyli pęku włókien do przędzenia. Przyzywa i zaklina lekkie duchy. Pojawiają się Aniołki – Józio i Rózia. Witają się ze swoją matką. Mówią, że w raju jest im dobrze, ale nie mogą pójść do nieba, bo nie zaznały goryczy. Proszą o dwa ziarna gorczycy. Po spełnieniu żądania Guślarz przegania duszyczki.

O północy Guślarz nakazuje zamknięcie drzwi kaplicy na kłódki. Za pomocą smolnego pęku łuczywa ostaje zapalony kocioł z wódką. Guślarz przyzywa „najcięższe duchy”. Zza okna odzywa się głos Widma – ducha Złego Pana. Zjawa opowiada o swoich cierpieniach. Mówi, że woli iść do piekła niż błąkać się z nieczystymi duchami. Towarzyszy mu chór ptaków nocnych. Kruk i Sowa wspominają o swych cierpieniach, których doznały z rąk Złego Pana. Zebrani nie są w stanie pomóc upiorowi. Guślarz przepędza go.

Następnie mistrz ceremonii zapala wianek ze święconego ziela i przyzywa duchy pośrednie. Pojawia się Dziewczyna – duch Zosi. Mówi, że nie zaznała za życia troski, ani prawdziwego szczęścia. Guślarz wieszczy jej, że będzie się musiała błąkać po świecie jeszcze dwa lata, a potem trafi do nieba. Przegania zjawę.

Guślarz wzywa wszystkie dusze. W każdy róg kaplicy rzuca garście maku i soczewicy. Nakazuje otworzyć kaplicę i zapalić lampy. Pieje kogut. Obrzęd zostaje zakończony. Niespodziewanie pojawia się „blade widmo”. Patrzy na pasterkę i milczy. Guślarz pyta, czego potrzebuje. Pytania pozostają bez odpowiedzi. Mistrz ceremonii przegania zjawę, jednak ta nie odchodzi. Nie pomaga nawet święcona woda i kropidło. Bierze stułę i gromnicę, jednak i te sposoby zawodzą. Widmo wychodzi za pasterką z kaplicy.

Zobacz inne artykuły:

Dziady cz. I

„Dziady” cz. I - streszczenie szczegółowe

Dziady cz. II

Czas i miejsce akcji oraz wątki w „Dziadach cz. II” „Dziady”cz. II - streszczenie szczegółowe „Dziady” cz. II - krótkie streszczenie Ludowość w „Dziadach cz. II” Geneza II cz. „Dziadów” „Dziady cz. II” jako synteza dramatu romantycznego i antycznego „Dziady” cz. II - charakterystyka postaci Wymień opisane w przedmowie fakty dotyczące obrzędu dziadów, które mają odzwierciedlenie w tekście dramatu Adama Mickiewicza Rodzaje duchów w „Dziadach” cz. II Obrzęd dziadów i jego funkcja w dramacie Prawdy moralne w II cz. „Dziadów” Cechy II cz. „Dziadów” jako dramatu romantycznego Kompozycja i styl „Dziadów” cz. II Plan wydarzeń „Dziadów cz. II” Przebieg obrzędu „Dziadów” w punktach Najważniejsze problemy II cz. Dziadów” Wina, kara i sposób odkupienia w „Dziadach” cz. II Tematyka II cz. „Dziadów” Znaczenie tytułu dramatu „Dziady”? Znaczenie motta w „Dziadach” cz. II Na czym polegał obrzęd „Dziadów” Kim była ostatnia zjawa z „Dziadów” Adama Mickiewicza? Charakterystyka pasterki Zosi w „Dziadach” cz. II Motywy w „Dziadach” cz. II

Dziady cz. III

Czas i miejsce akcji oraz wątki w III cz. „Dziadów” „Dziady” cz. III - streszczenie szczegółowe „Dziady” jako dramat romantyczny „Wielka Improwizacja” - monolog wygłoszony przez Konrada Okoliczności powstania „Dziadów" cz. III „Polska – Chrystusem narodów” czy „Polska – Winkelriedem narodów” – dwie koncepcje mesjanizmu „Dziady” cz. III jako dramat romantyczny i arcydramat polski Interpretacja Wielkiej Improwizacji Martyrologia narodu polskiego w III cz. „Dziadów” Struktura i konstrukcja świata przedstawionego W III części „Dziadów” Mesjanizm „Dziadów” cz. III Tematyka „Dziadów” cz. III Interpretacja Małej Improwizacji Obraz społeczeństwa rosyjskiego w III cz. „Dziadów” Obraz społeczeństwa polskiego w III cz. „Dziadów” Postawa Konrada wobec Boga w „Wielkiej Improwizacji” Historia Rollisona Historia Cichowskiego Interpretacja Widzenia Księdza Piotra Widzenie Ewy – interpretacja sceny IV dramatu Motyw Polaków w III cz. „Dziadów” Plan wydarzeń III cz. „Dziadów” „Dziady” cz. III - charakterystyka postaci Sens przemiany głównego bohatera dziadów Gustawa w Konrada Scharakteryzuj grupę przy stoliku i grupę przy drzwiach ze sceny VII „Salon warszawski” Scharakteryzuj Konrada jako wieszcza Pani Rollison jako przykład matki-Polki „Pieśń zemsty” Konrada Motywy obecne w „Dziadach” cz. III

Dziady cz. IV

Czas i miejsce akcji oraz wątki w IV cz. „Dziadów” „Dziady” cz. IV - streszczenie szczegółowe Konrad jako romantyczny Prometeusz (bunt prometejski) Portret tragicznego kochanka i romantycznego bohatera z IV cz. Dziadów Kompozycja i styl III cz. „Dziadów” Gustaw z IV cz. „Dziadów” jako bohater werterowski Biografia romantycznego kochanka, w IV cz. „Dziadów” „Dziady cz. IV” - charakterystyka postaci „Dziady” cz. IV jako romantyczne studium miłości Spór światopoglądowy – polemika Gustawa – romantyka z Księdzem – racjonalistą Plan wydarzeń IV części „Dziadów”

Inne

Ballada „Upiór” - interpretacja Geneza „Dziadów” Mickiewicza Życiorys Adama Mickiewicza Motywy literackie w „Dziadach” Mickiewicza W jaki sposób Mickiewicz buduje nastrój w „Dziadach” Najważniejsze inscenizacje „Dziadów” Mickiewicz - kalendarium twórczości Życie i twórczość Adama Mickiewicza - kalendarium Opinie wybitnych o Mickiewiczu Najważniejsze cytaty „Dziadów” Czym różni się patriotyzm romantyczny od patriotyzmu współczesnego Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies