Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady
• „Dziady” to próba stworzenia uniwersalnego dramatu na wzór antycznej tragedii,
• kompozycja jest luźna i fragmentaryczna – trzy epizody rozgrywające się podczas nocnego obrzędu,
• występuje jedność czasu, miejsca i akcji,
• podobieństwo do kompozycji muzycznej (chór, refren, piosenka Zosi) – utwór z pogranicza poezji i muzyki,
• występują liczne powtórzenia – rytmiczne zaklęcia i sentencje,
• ostatnia scena przełamuje fabułę dramatu – postać nie chce odejść, milczące Widmo nie udziela przestróg i nie prosi o pomoc - łączy II i IV cz. „Dziadów”,
• na warstwę językowo-stylistyczną wpływa ludowość i fantastyka:
- dialektyzmy z języka ludowego („lecim”, „dotkniem”, „stapim”),
- zdrobnienia („trawka”, „kwiatek”, „dziatki”),
- zgrubienia („iskrzyska”),
- zaklęcia i magiczne formuły.
• nastrój grozy wydobywany jest nie tylko z mrocznej scenerii, ale też z motywów literatury grozy – północ, puchacze i kruki, trumna, upiór,
• przestrogi moralne maja charakter uroczystych sentencji.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Kompozycja i styl „Dziadów” cz. II
Autor: Jakub Rudnicki• „Dziady” to próba stworzenia uniwersalnego dramatu na wzór antycznej tragedii,
• kompozycja jest luźna i fragmentaryczna – trzy epizody rozgrywające się podczas nocnego obrzędu,
• występuje jedność czasu, miejsca i akcji,
• podobieństwo do kompozycji muzycznej (chór, refren, piosenka Zosi) – utwór z pogranicza poezji i muzyki,
• występują liczne powtórzenia – rytmiczne zaklęcia i sentencje,
• ostatnia scena przełamuje fabułę dramatu – postać nie chce odejść, milczące Widmo nie udziela przestróg i nie prosi o pomoc - łączy II i IV cz. „Dziadów”,
• na warstwę językowo-stylistyczną wpływa ludowość i fantastyka:
- dialektyzmy z języka ludowego („lecim”, „dotkniem”, „stapim”),
- zdrobnienia („trawka”, „kwiatek”, „dziatki”),
- zgrubienia („iskrzyska”),
- zaklęcia i magiczne formuły.
• nastrój grozy wydobywany jest nie tylko z mrocznej scenerii, ale też z motywów literatury grozy – północ, puchacze i kruki, trumna, upiór,
• przestrogi moralne maja charakter uroczystych sentencji.
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies