Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady

„Dziady” cz. III jako dramat romantyczny i arcydramat polski

Autor: Dorota Blednicka

Dramat romantyczny ukształtował się w epoce romantyzmu w opozycji do reguł dramaturgii klasycystycznej. Dziady cz. III posiadają cechy charakterystyczne dla tego gatunku:

- Odrzucenie zasady trzech jedności: akcji, miejsca i czasu.

- Fabuła dramatyczna o luźnej kompozycji, składająca się z dziewięciu scen o odrębnej tematyce.

- Swoboda łączenia elementów dramatycznych z epickimi i lirycznymi.

- Sceny zbiorowe.

- Splatające się wątki realistyczne z fantastycznymi.

- Łączenie tragedii z komedią, patosu z groteską.

- W jednym utworze wykorzystywano różnorodne techniki dramaturgiczne, zasady gatunkowe i koncepcje stylistyczne.

- Wiele utworów było niescenicznych ze względu na nieliczenie się twórców z konwencjami widowiskowymi.

- Dominował typ kompozycji otwartej, w której opisywane zjawiska były wieloznaczne, uniemożliwiając tym samym rozstrzygnięcie sytuacji.

- W dramatach wykorzystywano elementy fantastyki i cudowności oraz inspiracje folklorem i ludowością.

- Cechą charakterystyczną był mocno zindywidualizowany bohater.

Dziady cz. III nazywane są arcydramatem. Adam Mickiewicz w mistrzowski sposób połączył założenia dramatu romantycznego z problematyką polityczno – historyczną oraz metafizyką. Dramat wyróżniał się artystycznie ukształtowanym realizmem scenicznym i konkretem sytuacyjnym. Bohaterem dzieła uczynił zbiorowość polską, zaangażowaną w sprawy państwa, przeciwstawiając jej tych, którym ojczyzna była obojętna.

W szczególny sposób zadbał o prawdopodobieństwo i charakterystyczność postaci i zdarzeń – wiele osób ukazał pod prawdziwymi nazwiskami, inne ukrył za maską satyry bądź groteski, uwypuklając najważniejsze wady lub zalety osoby, która stanowiła pierwowzór bohatera. Poruszył również ważną kwestię ideologiczną - Boga i jego wpływu na losy i działanie postaci. Ujął również, tak istotną dla ówczesnych Polaków, historię państwa i proroctwa dotyczące przyszłości. Kompozycja dramatu – otwarta i swobodna – czyniła tekst dzieła wieloznacznym i tajemniczym.

Szybki test:

W III cz. „Dziadów” dominował typ kompozycji:
a) otwartej
b) jednotorowej
c) zamkniętej
d) zwartej
Rozwiązanie

W III cz. „Dziadów” autor:
a) wszystkie odpowiedzi są poprawne
b) w szczególny sposób zadbał o prawdopodobieństwo i charakterystyczność postaci i zdarzeń
c) wiele osób ukazał pod prawdziwymi nazwiskami
d) w mistrzowski sposób połączył założenia dramatu romantycznego z problematyką polityczno – historyczną oraz metafizyką
Rozwiązanie

Zobacz inne artykuły:

Dziady cz. I

„Dziady” cz. I - streszczenie szczegółowe

Dziady cz. II

„Dziady”cz. II - streszczenie szczegółowe „Dziady” cz. II - krótkie streszczenie Czas i miejsce akcji oraz wątki w „Dziadach cz. II” Geneza II cz. „Dziadów” Ludowość w „Dziadach cz. II” „Dziady” cz. II - charakterystyka postaci Wymień opisane w przedmowie fakty dotyczące obrzędu dziadów, które mają odzwierciedlenie w tekście dramatu Adama Mickiewicza Rodzaje duchów w „Dziadach” cz. II „Dziady cz. II” jako synteza dramatu romantycznego i antycznego Obrzęd dziadów i jego funkcja w dramacie Prawdy moralne w II cz. „Dziadów” Kompozycja i styl „Dziadów” cz. II Cechy II cz. „Dziadów” jako dramatu romantycznego Przebieg obrzędu „Dziadów” w punktach Najważniejsze problemy II cz. Dziadów” Plan wydarzeń „Dziadów cz. II” Wina, kara i sposób odkupienia w „Dziadach” cz. II Tematyka II cz. „Dziadów” Znaczenie tytułu dramatu „Dziady”? Znaczenie motta w „Dziadach” cz. II Kim była ostatnia zjawa z „Dziadów” Adama Mickiewicza? Charakterystyka pasterki Zosi w „Dziadach” cz. II Motywy w „Dziadach” cz. II Na czym polegał obrzęd „Dziadów”

Dziady cz. III

„Dziady” cz. III - streszczenie szczegółowe Czas i miejsce akcji oraz wątki w III cz. „Dziadów” „Dziady” jako dramat romantyczny „Wielka Improwizacja” - monolog wygłoszony przez Konrada Okoliczności powstania „Dziadów" cz. III Mesjanizm „Dziadów” cz. III Tematyka „Dziadów” cz. III „Polska – Chrystusem narodów” czy „Polska – Winkelriedem narodów” – dwie koncepcje mesjanizmu „Dziady” cz. III jako dramat romantyczny i arcydramat polski Interpretacja Wielkiej Improwizacji Martyrologia narodu polskiego w III cz. „Dziadów” Struktura i konstrukcja świata przedstawionego W III części „Dziadów” Obraz społeczeństwa polskiego w III cz. „Dziadów” Postawa Konrada wobec Boga w „Wielkiej Improwizacji” Historia Rollisona Historia Cichowskiego Interpretacja Małej Improwizacji Obraz społeczeństwa rosyjskiego w III cz. „Dziadów” Motyw Polaków w III cz. „Dziadów” Interpretacja Widzenia Księdza Piotra Widzenie Ewy – interpretacja sceny IV dramatu Sens przemiany głównego bohatera dziadów Gustawa w Konrada Plan wydarzeń III cz. „Dziadów” „Dziady” cz. III - charakterystyka postaci Scharakteryzuj grupę przy stoliku i grupę przy drzwiach ze sceny VII „Salon warszawski” Scharakteryzuj Konrada jako wieszcza Pani Rollison jako przykład matki-Polki „Pieśń zemsty” Konrada Motywy obecne w „Dziadach” cz. III

Dziady cz. IV

„Dziady” cz. IV - streszczenie szczegółowe Czas i miejsce akcji oraz wątki w IV cz. „Dziadów” Konrad jako romantyczny Prometeusz (bunt prometejski) Portret tragicznego kochanka i romantycznego bohatera z IV cz. Dziadów „Dziady cz. IV” - charakterystyka postaci Kompozycja i styl III cz. „Dziadów” Gustaw z IV cz. „Dziadów” jako bohater werterowski Biografia romantycznego kochanka, w IV cz. „Dziadów” „Dziady” cz. IV jako romantyczne studium miłości Spór światopoglądowy – polemika Gustawa – romantyka z Księdzem – racjonalistą Plan wydarzeń IV części „Dziadów”

Inne

Ballada „Upiór” - interpretacja Geneza „Dziadów” Mickiewicza Życiorys Adama Mickiewicza Motywy literackie w „Dziadach” Mickiewicza W jaki sposób Mickiewicz buduje nastrój w „Dziadach” Najważniejsze inscenizacje „Dziadów” Mickiewicz - kalendarium twórczości Życie i twórczość Adama Mickiewicza - kalendarium Opinie wybitnych o Mickiewiczu Najważniejsze cytaty „Dziadów” Czym różni się patriotyzm romantyczny od patriotyzmu współczesnego Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies